ตอนที่ 709 : สุดยอดหอยเป๋าฮือ
“ซุปได้ที่แล้ว!” เฒ่าหวังกับเฒ่าหลี่ตะโกนออกมาพร้อมกัน เฒ่าหวังเทซุปสีขาว ในขณะที่เฒ่าหลี่เทลงซุปสีดําจากอีกฝั่งหนึ่งจนก่อเป็นหยินและหยาง
“เอาล่ะ! เร่งมือกันหน่อย! เราไม่มีเวลาเหลือแล้ว ผมขาว มาดูกันหน่อยว่ามือของนายจะเร็วแค่ไหน! นายจะต้องรับผิดชอบในการทําลูกชิ้นทุกชนิด!” เฒ่าหวังโยนแท่งไม้สั้นสองอันหลังจากที่ออกคําสั่ง เย่ฉางยิ้มและรับแท่งไม้มา ทันใดนั้นชิ้นเนื้อก็บินว่อนไปทั่วทุกที่ ในขณะเดียวกันลุงแพนตี้กําลังทําลูกชิ้นผสมทุกชนิดขณะที่เขาเดินไปมา
“อืม… ลูกชิ้น เราควรวางมันที่ไหน? การวางพวกมันลงบนจานโดยตรงนั้นเป็นปัญหา เพราะปลาสไลซ์ถูกวางเป็นรูปดอกกุหลาบไปแล้ว มันคงดูไม่ดีถ้าเราโยนพวกมันทั้งหมดลงไปในหม้อจะทําแบบไหนดีนะ?”
“ ง่ายจะตาย! เพียงสอดเข้าไปในรูของเธอ! พี่ใหญ่ขาวและพี่ใหญ่เฉียงเคยแสดงให้ฉันดูมาแล้ว” หลินหลี่พูดโพล่งออกมาทันที
“…..” ทุกคนพูดไม่ออกโดยเฉพาะหลินเหลียง “เขาเป็นทายาทของเจ้านั่นอย่างแน่นอน สมกับเป็นสายลือดเดียวกันจริงๆ”
“เป็นความคิดที่ดี หลินหลี่ นายนี่เก่งใช่เล่นนะ” เย่ฉางกระโดดไปข้างหน้า และแทงนิ้วเข้าไปในรูของเทพธิดา และขยายมันด้วยการสั่นนิ้วมืออย่างง่ายๆ จากนั้นเขาบังคับลูกชิ้นเหล่านั้นให้เข้าไป พ่อครัวอีกสี่คนที่ยืนอยู่ข้างๆรู้สึกแปลกๆ แม้ว่าเขาจะแก้ปัญหาได้อย่างสมบูรณ์แบบ แต่มันช่าง
“บ้าเอ๊ย! เขาสมกับเป็นหนึ่งในสามวีรบุรุษจริงๆ! จริงๆแล้วนิ้วมือของเขามันช่าง… มันดูเจ็บปวดมาก”
“ลุงฟรอสเลอร์ใช้การโจมตีด้วยช้างน้อย ลุงแพนตี้ชอบขโมยชุดชั้นใน และเทพเจ้าแห่งการเต้นรําชอบ… อ๊ะ! ฉันต้องการที่จะถูกนิ้วของเขาสัมผัส… แค่ก แค่ก! ฉันเผลอคิดอะไรลงไปนี่”
“ผู้คนจากเขตตะวันออกทุกคนแปลกประหลาดเช่นนี้กันหมดเลยหรอ?”
“หยุดเติมมัน! หยุดได้แล้ว! นายกําลังทําให้เธอตั้งครรภ์!” มาริลีนหยุดเยฉางอย่างรวดเร็ว ขณะที่เขากําลังเติมลูกชิ้นอย่างเมามัน เธอเศร้าสลดเมื่อเห็นร่างที่สวยงามกําลังท้องปอง เป็นเรื่องน่าเศร้าที่เธอถูกทําให้ปนเปื้อนโดยลูกชิ้น
“อย่าเอาแต่ยืนอยู่ตรงนั้น! ซุปกําลังจะเดือดแล้ว! และเรายังไม่ได้ทํากับข้าวเลยนะ! รสชาติจะแตกต่างออกไปถ้าเราทําอาหารเสร็จช้า! เร็วเข้า! หน่อไม้เย็น! เห็ดหึงหวง! ลําไส้เก้าชิ้นของนกฟ้า! ไตหนูยักษ์! หอยกูอีก! นัยน์ตาจิตวิญญาณ! กระดูกเม่นทะเล! เตรียมวัตถุดิบเร็วๆเข้า!” เมื่อเฒ่าหวังตะโกน พวกเขาทั้งห้าก็แยกตัวออกจากกันทันที ด้วยคําแนะนําของเฒ่าหวัง เย่ฉางก็รู้ว่าการเตรียมหอยกูอีกนั้นจะต้องใช้ขั้นตอนพิเศษ อันดับแรกต้องแกว่งหอยกูอีกอย่างรวดเร็วจนกว่ามันจะคายของเหลวออกมา จากนั้นต้องนําของเหลวมาผสมกับไตของหนูยักษ์ เพื่อให้สามารถกําจัดรสชาติที่น่าขยะแขยงของหนูยักษ์ทิ้งไป และทําให้พวกมันกลายเป็นวัตถุดิบชั้นยอดได้! นอกจากนี้ยิ่งแกว่งหอยกูอีกเร็วมากเท่าไหร่ รสชาติของของเหลวก็จะยิ่งดีมากขึ้นเท่านั้น
ผู้ที่อยู่ในแวดวงการทําอาหารกําลังเฝ้าสังเกตเทคนิคที่พิถีพิถันอย่างตั้งใจ ในขณะที่ผู้ชมส่วนใหญ่ล้วนประหลาดใจ
“วิธีจัดการกับหน่อไม้เย็นนั้นลําบากมาก ขั้นแรกจะต้องนั่นบางๆ และไม่สามารถทําให้มันหักได้! หน่อไม้เย็นจะต้องตัดจนกว่าจะเหลือ 1 มม.ในครั้งเดียว ไม่อย่างนั้นหน่อไม้เย็นจะสูญเสียพลังงานไป นั่นจึงเป็นเหตุผลที่ว่าทําไมมันถึงเป็นวัตถุดิบชั้นดี และภายใน 10 นาที่จะต้องวางมันลงในหม้อ เพื่อให้มันสามารถเบ่งบานเป็นรูปดอกไม้ได้ ความหวานและความสดใหม่นั้นช่างน่าทึ่งมาก อาหารจานนี้ทดสอบทักษะการตัดของพ่อครัว เพราะหน่อไม้เย็นนั้นแข็งเหมือนเหล็ก และไม่ง่ายเลยที่จะตัด ดังนั้นต้องทํามีดให้ร้อนก่อนที่จะลงมือตัด แต่แน่นอนว่าคุณสามารถใช้เลเซอร์เพื่อตัดมันได้ แต่มันจะลดระดับความอร่อยลง ทักษะการตัดของเฒ่าหอื่นั้นยอดเยี่ยม และไม่มีใครแม่นยําไปมากกว่าเขาแล้ว…”
“มาดูกันว่าเฒ่าหวังจะเตรียมเห็ดหึงหวงอย่างไร เห็ดนี้ไม่สามารถสัมผัสกับอุปกรณ์ที่เป็นเหล็ก แม้แต่อุปกรณ์ไม้ หรือเครื่องเคลือบได้ และมันจะต้องตัดด้วยมีดเย็นเก้าเล่มเท่านั้น แม้ว่าจไม่ทนทาน แต่ก็เป็นวิธีที่ดีที่สุดในการตัดออกเป็น 36 ชิ้น ไม่เพียงแต่ทดสอบทักษะเฉพาะตัวเท่านั้น แต่ต้องใช้โชคของพวกเขาด้วย ทันที่ที่มีดอันหนึ่งหัก มันจะมีตําหนิ เช่นนั้นคุณค่าของเห็ดหึงหวงจะลดลงอย่างมาก และผู้ที่กินมันจะไม่รู้สึกถึงความอบอุ่น มีข่าวลือว่าเห็ดนี่เต็มไปด้วยความหึงหวง และเห็ดที่ขึ้นอยู่รอบๆมันจะถูกถูกเผาจนตายด้วยไฟหึงหวง…”
“มาริลีนและลุงแพนตี้เป็นพ่อครัวชั้นนําด้วยเช่นกัน! การจัดการกับนัยน์ตาจิตวิญญาณ และกระดูกเม่นทะเลนั้น ยากพอๆกับการเตรียมอาหารอีกสองจานเลย พวกเขาทั้งสองจัดการชิ้นส่วนที่มีพิษออกไปอย่างรวดเร็ว และเก็บส่วนที่เป็นพิษมากที่สุดอย่างนัยน์ตาจิตวิญญาณ และของเหลวจากกระดูกเม่นทะเล โดยปกติแล้วพ่อครัวทั่วๆไปจะไม่เก็บมันไว้ เพราะแม้แต่นุ่มมันลงไปในน้ําแม้แต่นิดเดียวก็สามารถฆ่าคนได้ ดูสองคนนั้น! กระดูกเม่นทะเลอบ! นัยน์ตาจิตวิญญาณย่าง! ฉันสามารถดมกลิ่นของมันได้จากที่นี้ ราวกับว่าพวกเขากําลังบอกฉันเกี่ยวกับทะเลที่แสนลึกลับ และ อ่อนโยน”
“ดูนั่น! หอยกูอีกสามารถพ่นของเหลวออกมาในไม่กี่วินาที! ทักษะการเตรียมอาหารของนายพลนั้นยอดเยี่ยมมาก! ของเหลวในชามนั้นมีค่ามากจนไม่มีใครจะอยากแลกมันกับทองคํา! บ้าเอ๊ย! ไตของหนูยักษ์และหอยกูอีกที่กําลังจะสดแบบสุดยอด!”
“เพื่อให้มันยากขึ้นสําหรับพวกนาย! ฉันไปหาซื้อเจ้านี่แบบยังมีชีวิตมา! มาดูกันว่าพวกนายจะเตรียมมันอย่างไร!” จากนั้นลุงฟรอสเลอร์ก็โยนหอยเป๋าฮือยักษ์ออกไป เฒ่าหวัง, เฒ่าหลี่ มาริลีน และลุงแพนตี้ขมวดคิ้วทันที “สิ่งนี้ไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะเตรียม! ถ้าเรามีเวลาหนึ่งวันมันจะไม่ยากเลย แต่มันยากนั่นเป็นเพราะเราต้องเตรียมมันให้เสร็จภายในไม่กี่นาทีก่อนที่ซุปจะเดือด ปริมาณงานขนาดนี้ไม่สามารถทําได้โดยคนคนเดียว! มันมากเกินไป!” เฒ่าหวังสิ้นท่า และพูด “นายมันระ ยําเหลือเกิน! นายรู้วิธีที่จะทําให้เราเดือดร้อนอยู่ตลอด! ผมขาว งั้นนายจะต้องรับผิดชอบในการดึงหนวดของหอยเป๋าฮือออก! เพียงแค่ใช้มือของนาย! นายต้องใช้เวลาสองวินาทีในการทําสิ่งนั้น! และอย่าทิ้งหนวดของมัน! เฒ่าหลี่ นายจะต้องเป็นคนตัดมัน! ตัดดอกไม้มังกร! เฒ่าแพนตี้ นายต้องรับผิดชอบในการจัดการกับของเหลวของมัน! น้องสาวมาริลีน เธอเคลือบมันด้วยน้ํามันเพื่อรั ษาความสดเอาไว้! เธอจะต้องรับผิดชอบในการเคลือบน้ํามันในเสี้ยววินาทีที่ตัด! และสุดท้ายนี้ฉันจะเป็นผู้รับผิดชอบวัตถุดิบสามอย่างสุดท้ายเอง! เข้าใจที่ฉันบอกใช่ไหม? อย่าทําผิดคําสั่งฉันนะ!”
“เพียงตรวจสอบให้แน่ใจว่าขั้นตอนสุดท้ายไม่มีอะไรผิดพลาดก็พอแล้ว” เฒ่าหลี่หงุดหงิด
“มันง่ายมาก” มาริลีนขจัดคราบบนมือของเธอ
“ฟังดูน่าสนุก” ลุงแพนตี้ถือชามพอร์ซเลนในมือซ้าย และทัพพีหยกในมือขวา
เย่ฉางพยักหน้าโดยไม่พูดอะไรสักคํา “วันนี้ฉันได้เรียนรู้อะไรตั้งมากมาย เป็นครั้งแรกที่ฉันได้เตรียมวัตถุดิบที่หายากเช่นนี้ สุดยอดหอยเป๋าฮือ! ฉันได้ยินเพียงว่าทุกคนไม่สามารถหาซื้อได้ถึง แม้ว่าจะมีแต่ก็มีใครหลายคนที่ไม่สามารถปรุงมันได้ หากพวกเขาล้มเหลว มันก็เหมือนกับการกินขี้ดีๆนี่เอง
ทั้งห้าคนล้อมรอบหอยเช่าซื้อยักษ์ซึ่งยังคงเคลื่อนไหวอยู่ และเฒ่าหวังก็ตะโกนขึ้นมา “ผมขาว! ลงมือได้!”
ขณะที่เย่ฉางเหวี่ยงมือออกไป หนวดทั้งหมดก็ถูกดึงออกไป และโยนเข้าไปในจาน เฒ่าหวัง, เฒ่าหลี่ และคนอื่นๆต่างก็มีความสุข การดึงหนวดนั้นต้องรวดเร็วมาก! เพราะส่วนที่ยากที่สุดของงานนี้คือหนวดที่น่ารําคาญและยุ่งเหยิงเหล่านี้ หากเราไม่มีเวลาจํากัด เราสามารถค่อยๆทําได้ แต่การจัดการสิ่งนี้มันซับซ้อนมากจริงๆ”
“เฒ่าหลี่! มาริลีน! เฒ่าแพนตี้!” เฒ่าหวังเหงื่อออกจากการเตรียมงูหลามน้ําผึ้ง, น้ําดีข องนกน้ําแข็ง และปลาไหลผี ในขณะเดียวกันเย่ฉางกําลังล้างมือ และดูทักษะการทําอาหารที่น่าประทับใจของทั้งสี่คน ทันทีที่เฒ่าหลี่เริ่มตัดหอยเป๋าฮื้อ มาริลีนก็เริ่มเคลือบน้ํามันมะกอกสีทองบนหอยเป๋าฮือทันทีที่โดนตัด ในอีกด้านหนึ่งลุงแพนตี้ตักของเหลวที่ตกลงมาจากหอยเป๋าฮื้อแล้วใส่ลงไปในชาม กระบวนการทั้งหมดมีความซับซ้อน และอาจเป็นปัญหาที่ท้าทายที่สุดในชีวิตของพวกเขา
Related
