บทที่ 1 (8)
“อาบน้ำก่อนสิครับ”
แม็คควีนกำลังจ้องมาที่ผม
ในตอนนั้นเอง ไม่รู้ว่าทำไมลำคอของผมจึงตีบตันขึ้นมาจนกลืนน้ำลายไม่ลง
“ผู้ชายที่จะถ่ายทำร่วมกับคุณชื่อไคล์”
ลำคอของเขาขยับขึ้นลงช้า ๆ ผมชำเลืองมองการเคลื่อนไหวที่บีบแน่นและค่อย ๆ คลายออกนั่น ดวงตาสีอำพันของเขาจ้องมองมาที่ผมโดยไม่กะพริบตา
“ตอนนี้เขาใกล้จะมาถึงแล้ว”
เขาพูดด้วยเสียงทุ้มต่ำและยานคาง ชายหนุ่มซึ่งมองดูผมเงียบ ๆ เหลือบมองนาฬิกาข้อมือ ขนตาดำสนิทที่ยาวและหนาเป็นแพกะพริบและทิ้งเงาเลือนรางบริเวณดวงตา เขามองมาอีกครั้งพร้อมยกยิ้มมุมปากพลางชูผ้าเช็ดตัวผืนใหญ่ในมือขึ้น
“ไปอาบน้ำสิ”
เขาพาดผ้าเช็ดตัวผืนใหญ่สีขาวลงบนบ่าของผมและมองผมด้วยแววตาเฉยชา
“…ครับ”
ดูเหมือนแม็คควีนจะไม่ได้ฟังเสียงในลำคอที่แม้แต่ผมยังไม่เข้าใจเท่าไหร่นัก เขาวางมือขวาบนไหล่ของผม บีบเบา ๆ และแค่พูดตามปกติว่าไม่ต้องกังวล ผมยืนเกาหัวอยู่หน้าตู้อาบน้ำใสแจ๋วที่เขาพามา มีรูระบายหลายรูบนพื้นด้วยโครงสร้างที่เหมือนกับห้องอาบน้ำรวม
“อย่าให้ผมเปียกนะครับ”
แม็คควีนพูดพลางหยิบเสื้อผ้าที่ผมถอดทิ้งไว้บนพื้นขึ้นมาวางบนโต๊ะ
“อาบน้ำเสร็จแล้ว มาที่ชั้นสามนะครับ มีบางอย่างที่คุณต้องดูก่อนจะถ่ายทำ”
เมื่อผมเข้าไปในตู้อาบน้ำและเปิดน้ำ ความสดชื่นก็สาดกระเซ็นออกมา ผมมองกระจกเต็มตัวบนผนังด้านหนึ่งโดยไม่ได้ตั้งใจ ในนั้นมีชายหนุ่มที่หน้าแดงก่ำเหมือนลูกพีชสุกยืนอยู่ ถึงแม้ตอนนี้ผมตัดสินใจจะถ่ายทำหนังโป๊ แต่ก็ดูท่าว่าจะยังไม่ชินที่ต้องเปลือยกายท่ามกลางผู้คนที่สวมเสื้อผ้าครบทุกชิ้น เมื่อมองข้ามไหล่ของผมไปในกระจก ก็เห็นเกล็น แม็คควีน กำลังคุยโทรศัพท์ เสียงอู้อี้เสียจนผมไม่ได้ยินบทสนทนาของเขา
ต้นแขนของผมอยู่ใต้ฝักบัวที่กำลังไหลโดยระวังไม่ให้หัวเปียกตามคำสั่งของเขา น้ำอุ่นนิด ๆ แต่ผมกลับรู้สึกหนาว ผมลูบใบหน้าแดงก่ำด้วยฝ่ามือเปียกชุ่มพลางพรูลมหายใจที่สะสมอยู่ภายในออกมาเฮือกใหญ่น้ำลายเหนียวคั่งอยู่ภายในปากราวกับรสหวานของผลไม้แห่งปัญญาที่เจ้างูมอบให้หลงเหลืออยู่บนปลายลิ้น
ผู้ชายที่ชื่อไคล์มาถึงหลังจากแม็คควีนออกจากห้องไปคุยโทรศัพท์ได้ไม่ถึงสิบนาที ชายหนุ่มเปิดประตูเข้ามาบนชั้นนี้ด้วยสีหน้าสบายใจและมีชีวิตชีวาเหมือนที่นี่เป็นบ้านของเขาเอง
“อ้าว! ไม่เห็นมีใคร…ไม่ใช่แฮะ”
ผมที่อาบน้ำเสร็จแล้วและยืนอยู่ในตู้อาบน้ำสะดุ้งไหล่สั่นพลางหันกลับไปมอง ผู้ชายที่เปิดประตูเข้ามาโดยไม่เคาะกำลังเหงื่อตก ในตอนที่เขามองมาที่ผมด้วยแววตาประหลาดใจ ผมก็รู้ได้ในทันทีว่าเขาคือคนที่ผมต้องเข้าฉากมีเซ็กซ์ร่วมกันในวันนี้
“…”
ถึงแม้ว่าผมกับเขาควรจะต้องสานสัมพันธ์กัน แต่ผมไม่รู้สึกมีอารมณ์ทางเพศเลย เพราะเป็นผู้ชายเหมือนกัน ทันทีที่ผมมองชายหนุ่มที่ผมจะต้องมีอะไรด้วยตรงหน้า (ซึ่งผมได้รับคำตอบที่แน่ชัดจากเจนีน คีตันแล้วว่าจะผมจะเป็นฝ่ายรุกไม่ใช่ฝ่ายรับ) ในเวลาต่อจากนี้อีกไม่นาน เขาก็เอ่ยขอโทษด้วยสีหน้ากระอักกระอ่วนพลางโบกมือเบา ๆ
ผมเช็ดน้ำพร้อมกับคลุมร่างกายท่อนล่างด้วยผ้าขนหนูและออกมาจากตู้อาบน้ำ กระทั่งตอนนี้เขาก็ยังคงยืนนิ่งมองผมจากที่เดิม
“ทอมมี่ใช่ไหมครับ”
“ใช่ครับ”
“อืม ผมชื่อไคล์ แต่ก็ไม่ใช่ชื่อจริงหรอก ผมได้รับการติดต่อจากเจนีนเลยลองหาในโฮมเพจดู วันนี้เราจะถ่ายทำด้วยกันใช่ไหมครับ”
ผมพยักหน้าพร้อมกับนุ่งผ้าขนหนูไว้ใต้เอว แม้จะรู้สึกได้ถึงสายตาที่มองมา แต่ผมก็หยิบเสื้อผ้าจากโต๊ะขึ้นมาสวมตรงนั้น
ตอนที่หันกลับไป เขากำลังกอดอกเท้าคางด้วยมือข้างเดียว
“คุณเคยถ่ายฉากแบบนี้มาก่อนหรือเปล่า”
“ไม่ครับ”
“เคยดูหนังโป๊เกย์ไหม”
“ไม่เคยครับ”
“ว้าว…มือใหม่สินะ”
ไคล์เบิกตากว้าง พูดด้วยสีหน้าเกินจริง ผมถอนหายใจเบา ๆ
“เซ็กซ์มันก็เหมือน ๆ กันนั่นแหละครับ”
ผมหยิบผ้าเช็ดตัวชื้น ๆ ขึ้นมาเช็ดแขนที่เต็มไปด้วยหยดน้ำ เขาเลิกคิ้ว
“ก็เหมือน ๆ กันจริง ๆ แหละ”
ชายหนุ่มที่ยอมรับอย่างว่าง่ายวางกระเป๋าที่สะพายบนหลังลงข้างประตูตู้อาบน้ำ ไคล์เอียงศีรษะไปทางไหล่ข้างหนึ่งพลางปลดกระดุมเสื้อ เขาก้มหน้าพร้อมกับเหลือบตาขึ้นมองและหัวเราะ
“แต่ผมเคยทำแบบนั้นกับผู้ชายมาหลายครั้งแล้ว ผมจะช่วยนำคุณเอง”
เขายิ้มหยอกล้อด้วยสายตาแปลก ๆ คงจำเป็นต้องมีผู้นำ ผมมองชายหนุ่มและพยักหน้า
“แต่คุณดูเด็กกว่าที่ผมคิดนะ”
เมื่อผมมองเขาด้วยความสงสัย ไคล์ก็พูดต่อพร้อมปลดกระดุมไปเรื่อย ๆ
“ในโฮมเพจเขียนไว้ว่าคุณอายุยี่สิบสี่”
เขาถอดเสื้อแล้วโยนมันลงบนพื้น จากนั้นก็ปลดกระดุมหัวเข็มขัดไคล์ที่ถอดเสื้อผ้าทั้งหมดโดยไม่ลังเลแย่งผ้าเช็ดตัวเปียก ๆ ไปจากมือของผม
“ถ้าดูแต่หน้า ผมนึกว่าเราอายุเท่ากันนะครับเนี่ย”
มันก็เป็นใบหน้าที่ดูเหมือนอายุยี่สิบกว่า ๆ ไม่ว่าไคล์ที่กำลังฉีกยิ้มจะอายุเท่าไหร่ก็ตาม
ไม่รู้ว่าเป็นการดูแคลน อยากจะชม หรือว่าเจ้าตัวพูดโดยไม่ได้คิดอะไร ผมจึงพยักหน้าแทนคำตอบ
“เคยมีเซ็กซ์ทางประตูหลังกับผู้หญิงไหมครับ”
ผมนิ่วหน้ากับคำถามที่เขากล้าโยนมาพลางส่ายหน้า
“ผมดูฉากมาสเตอร์เบชั่นก็พอจะรู้ คุณไม่ค่อยพูดจริง ๆ ด้วย”
ใบหน้าอ่อนเยาว์ฉายแววขี้เล่นยิ้มหยอกล้อ เมื่อผมมองเขาที่เข้าไปในตู้อาบน้ำและพึมพำว่า “ก็ผมพูดไม่เก่ง” เขาก็หัวเราะออกมาเบา ๆ
หลังจากบอกเขาว่าผมจะขึ้นไปที่ชั้นสาม ผมก็ออกจากห้องและปิดประตู ผมถูใบหน้าแรง ๆ ด้วยฝ่ามือขณะที่พิงแผ่นหลังกับบานประตูเสียงของไคล์ไม่ได้แหลมเล็กขึ้นจมูกหรือมีเสียงโทนสูงที่มีความยาวคลื่นสั้นเหมือนกับผู้หญิง เขาตัวเตี้ยกว่าผมนิดหน่อย แต่หน้าอกแบนราบกับสันกรามแข็งแรงนั่น มองอย่างไรไคล์ก็เป็นผู้ชาย
หลังจากได้รับโทรศัพท์จากเจนีน จุดโฟกัสในห้วงความคิดก็ยังคงเลือนราง แต่ในตอนนี้ดูเหมือนว่าจุดโฟกัสนั้นจะชัดเจนขึ้นมา การมีเซ็กซ์กับเพศเดียวกันไม่มีอะไรทำให้ผมรู้สึกตื่นเต้นได้ ไม่ว่าจะเป็นเรือนร่างหรือทางด้านจิตใจ
จะทำได้ดีหรือเปล่านะ ผมคิดถึงใบหน้าของไคล์ที่กำลังอาบน้ำอยู่อีกฝั่งของประตู ถึงจะยังไม่รู้ว่าผมควรจะมีอะไรกับคนแปลกหน้าคนนั้นด้วยความรู้สึกแบบไหน แต่ก็มีสิ่งหนึ่งที่แน่ชัด เอาเถอะ ก็แค่ใส่เข้าไปขยับแล้วก็เอาออก ผมเดาะลิ้นกับความจริงที่ชัดเจนและใช้สองมือตบแก้มทั้งสองข้างเบา ๆ
ผนังเงาวับเหมือนกระเบื้องเคลือบสีขาว บรรดาภาพวาดหายากราคาแพงที่แขวนประดับผนัง บันไดกว้างวนเป็นเกลียวได้รับการตกแต่งเหมือนแกลเลอรี ผมมองภาพวาดคลุมเครือที่ผสมผสานกันจนไม่รู้ว่าอันไหนคือคน อันไหนคือพื้นหลัง จากนั้นก็เบนสายตาไปที่ราวบันไดด้านข้าง เมื่อยื่นหน้าออกไปนอกราวบันไดก็เห็นเส้นที่ขดเป็นเกลียวเหมือนกระแสน้ำวนลงไปถึงชั้นใต้ดิน
สถานที่แห่งนี้เป็นอาคารสไตล์บราวน์สโตนสูงตระหง่านท่ามกลางตึกต่าง ๆ ที่แน่นขนัด ที่นี่คืออีสต์วัลเลย์ในแมนแฮตตัน อาคารนี้สร้างขึ้นในลักษณะที่พบได้ทั่วไปบริเวณย่านคนรวยในอัปทาวน์ ให้ความรู้สึกเก่าแก่เหมือนสร้างขึ้นในช่วงศตวรรษที่ 19 แต่ดูจากการที่มีลิฟต์อยู่ภายในอาคารก็น่าจะได้รับการซ่อมแซมในแบบร่วมสมัย ผมขึ้นบันไดพลางนึกถึงราคาอสังหาริมทรัพย์อันมหาศาลในแมนแฮตตันในทางที่เลวร้ายที่สุด มีอยู่สองกรณีคือ เหล่าสมาชิกสหกรณ์ได้รับส่วนแบ่งอาคารจากการร่วมลงทุน หรือไม่ผู้ที่เป็นเจ้าของอาคารนี้ก็หาเงินได้มากมายจากสื่อลามก
มองดูอาคารที่แสนงดงามนี้ ผมก็นึกถึงคนใหญ่คนโตอย่างฮิวจ์เฮฟเนอร์ ผู้ก่อตั้งนิตยสาร เพลย์บอย ขึ้นมา ภาพของเพลย์บอยแมนชั่นที่ทุ่มเงินสร้างเพื่อความมั่งคั่งและเกียรติยศ (ให้เขาซึ่งมีชื่อเสียงในโลกของชายหนุ่มได้ปาร์ตี้กับบรรดาสาวสวยและใช้หลับนอนกับพวกสาวงามมากหน้าหลายตา) ซ้อนทับกับสำนักงานของแม็คควีนเอนเตอร์เทนเมนต์สิ่งที่น่าขันคือ ผมแทบจะไม่รู้อะไรเลยเกี่ยวกับเกล็น แม็คควีน และไม่รู้สึกถึงจินตนาการเกินจริงที่เกี่ยวกับความมั่งคั่งและสาวงามของฮิวจ์เฮฟเนอร์ จากตัวเขาเลย
ที่เป็นเช่นนั้นก็เพราะเกล็น แม็คควีน เป็นเกย์ใช่ไหม
ผมขมวดคิ้วกับความคิดที่ไม่น่าพอใจนักพลางเกาหลังคอที่คันยุบยิบผมขึ้นมาจนถึงบันไดขั้นสุดท้ายของชั้นสาม เผยให้เห็นห้องนั่งเล่นกว้างขวางเชื่อมกับทางเดินสั้น ๆ ซึ่งปูด้วยพรมสีเขียวอ่อน เมื่อครู่นี้เกล็น แม็คควีนบอกแค่ให้ขึ้นมาที่ชั้นสาม แต่ไม่ได้บอกให้ไปที่ห้องไหนของชั้นสาม ประตูห้องที่มากกว่าสิบห้องถูกปิดไว้ทั้งหมด
ผมถอนหายใจเฮือกใหญ่และเดินต่อ ผมเดินเตร่โดยไม่รู้ว่าต้องเข้าไปที่ห้องไหน แต่แล้วก็ได้ยินเสียงดังมาจากห้องที่สาม มันถูกเขียนไว้ว่าห้องตัดต่อ เมื่อผมเคาะประตู เกล็น แม็คควีน ก็บอกให้ผมเข้าไปข้างใน
