Winner is king ผู้ชนะเลิศคือราชา – ตอนที่ 191 ระเบิด!

ดั่งลมหนาวที่พัดมาจากส่วนที่ลึกที่สุด

ทำเอาคนตระกูลหลี่กลัวไม่กล้าพูดอะไร

คุณท่านใหญ่หลี่สีหน้าไม่คงที่พลางจ้องเฉินเต้าหลิน สายตาเคร่งขรึมสุดๆ

บรรยากาศห่อเหี่ยวเกิดขึ้น

แม้แต่ผู้นำตระกูลหลี่ พอเผชิญหน้ากับตระกูลเฉินก็รู้สึกอยากทำแต่กำลังไม่พอ

“เหอะ!”

จู่ๆเฉินเต้าหลินยิ้มเยาะออกมา หันไปมองเฮลิคอปเตอร์แล้วพลางโบกมือ

ทันใดนั้น

ก็มีเสียงดังขึ้นท่ามกลางค่ำคืนที่มีเสียงฟ้าร้อง

แสงเพลิงสว่างจ้าไปทั้งท้องฟ้า

ตูม!

กำแพงปราสาทเก่าแก่ตระกูลหลี่พลังทลายลงมาตามแสงเพลิง

ฝุ่นควันตลบอบอวล

กลุ่มควันรูปเห็ดก่อตัวขึ้น

แสงเพลิงและแรงสั่นสะเทือน ทำให้คนตระกูลหลี่ที่อยู่ในห้องโถงตกใจหน้าถอดสี

ระเบิดจริงๆ!

คนตระกูลหลี่ทุกคนที่มองเฉินเต้าหลินด้วยท่าทีที่กลัวอย่างเป็นมาก

หมอนี่บ้าไปแล้วเหรอ?

นี่มันคฤหาสน์ตระกูลหลี่นะ!

“เฉินเต้าหลิน คุณอยากเปิดศึกงั้นเหรอ?ระเบิดคฤหาสน์ตระกูลหลี่ คุณเห็นตระกูลหลี่ของเราเป็นอะไร?”หลี่เต๋อซานตะโกนออกมาอย่างเดือดดาล

คุณท่านใหญ่หลี่มองหลี่เต๋อซานด้วยสายตาโมโหมาก จะห้ามก็สายไปแล้ว

“ศึก?”

เฉินเต้าหลินยิ้มๆพลางยกมือขึ้นและเอาลงอีกครั้ง

ทันใดนั้น

ท้องฟ้ายามค่ำคืนมีเสียงดังอีกครั้ง และไฟก็ลุกโชนไปทั่วท้องฟ้า

ตูม!

เสียงดังสนั่นหวั่นไหว

กำแพงเก่าแก่พลังทลายลงมาตามแรงระเบิด

ตกลงมาอย่างรุนแรง!

อย่าว่าแต่คนตระกูลหลี่เลย

ขนาดเฉินตงเห็นแล้วยังใจเต้นรัว ตกตะลึง

พ่อของฉัน……โหดมากจริงๆ!

ในห้องโถงมีแต่ความเงียบ

มีเพียงท้องฟ้ายามค่ำคืนเท่านั้นที่ ฟ้าดังคำราม เครื่องบินรบวนเวียนไปมา

ทุกคนของตระกูลหลี่ล้วนตกตะลึง

ไม่มีใครคาดคิดว่าจะมีคนกล้าทำเรื่องแบบนี้ในบ้านตระกูลหลี่

หยิ่งยโสจนเคยชินไปแล้ว วันนี้โดนเฉินตงดึงให้ตกต่ำลงมา แถมโดนเฉินเต้าหลินเหยียบย่ำจนจมดิน ทุกคนจึงไม่รู้ว่าจะรับมือยังไง

“แก แก ……”

หลี่เต๋อซานโกรธมาก เขาเป็นลูกคนโตของตระกูลหลี่ เป็นสายเลือดโดยตรง

ตั้งตระกูลหลี่รุ่งโรจน์มา ไม่เคยเจอเรื่องน่าอับอายแบบนี้มาก่อน

ถ้าข่าวออกไปตระกูลหลี่จะมีหน้าในเมืองหลวงได้ยังไง?

อย่างไรก็ตาม

“หุบปาก!”

คุณท่านใหญ่หลี่พูดอย่างโมโห ทำเอาหลี่เต๋อซานตกใจจนตัวสั่น

ในตระกูลหลี่คุณท่านใหญ่หลี่มีบารมีสูงสุด

เขาเป็นสวรรค์ของทุกคนในตระกูลหลี่

คุณท่านใหญ่หลี่เดินเข้าไป พลางมองเฉินเต้าหลินอย่างเคร่งขรึม:“ฉันแค่อยากให้ตงเอ๋อสืบทอดตำแหน่งผู้นำตระกูลหลี่ แกที่เป็นพ่อตอบแทนฉันที่เป็นตาแบบนี้นะเหรอ?”

ได้ยินเช่นนั้นเฉินตงก็มีสีหน้าเอือมระอา

คำแก้ตัวของตระกูลหลี่ทำเอาเขาขยะแขยงสุดๆ

เขากัดฟันกรอดๆ กำลังจะโต้แย้ง

เฉินเต้าหลินที่อยู่ด้านหน้าตนก็พูดขึ้นอย่างใจเย็น:“ตาประสาอะไร?กล้ารังแกภรรยาผม บีบบังคับลูกชายผม นี่เรียกว่าตางั้นเหรอ?”

ขณะพูดเขาก็โบกมือขวาอีกครั้ง

ตูม!

ลูกระเบิดตกลงมาอีกครั้ง

ครั้งนี้มันตกลงมาในคฤหาสน์ปราสาท ก่อเป็นระเบิดรูปเห็ด

พื้นดินสั่นสะเทือน ฝุ่นควันตลบอบอวล

แรงระเบิดอันน่ากลัวทำให้ตระกูลหลี่ทุกคนอกสั่นขวัญหาย

“เฉินเต้าหลิน!แกทำเกินไปแล้ว!”

หลี่เต๋อซานตะโกนพลางเดินเข้าไปอย่างเดือดดาล

“หุบปาก!”

คุณท่านใหญ่หลี่หันไปตะโกนพลางตัวสั่น:“เจ้าโง่ไร้ประโยชน์ ถอยออกไป!”

ถ้าเป็นคนอื่น วันนี้มีเรื่องกับตระกูลหลี่ คงสู้จนตายกันไปข้างหนึ่ง

ตระกูลหลี่จะเสียหน้าไม่ได้!

แต่คุณท่านใหญ่หลี่ยังมีสติ เขารู้ดีว่าถึงแม้ตระกูลหลี่จะเป็นตระกูลที่รวยอันดับหนึ่งของเมืองหลวง แต่ก็เทียบกับตระกูลเฉินไม่ได้

หากยังให้ความขัดแย้งทวีความรุนแรงแบบนี้ต่อไป

เฉินเต้าหลินบอกจะระเบิดตระกูลหลี่ นั่นเขาก็กล้าระเบิดจริงๆ!

“ตระกูลหลี่ขยะ ลูกหลานไร้ประโยชน์ คนแก่ไม้ใกล้ฝั่งอย่างคุณยากลำบากจริงๆ”

คุณท่านใหญ่หลี่มองเฉินเต้าหลินที่สีหน้าเต็มไปด้วยการดูถูก

“เต้าหลิน ยังไงฉันก็เป็นพ่อของหลานเอ๋อ ปีนั้นที่หลานเอ๋อคบกับแกฉันก็สนับสนุนเต็มที่ ตอนนั้นพวกเรายังไม่รู้ว่าแกเป็นผู้สืบทอดตระกูลเฉิน ตอนนั้นเท่ากับหลานเอ๋อแต่งงานกับคนที่ต่ำต้อยกว่า”

คุณท่านใหญ่หลี่หน้าแดง พูดโน้มน้าวขึ้นทันที

เขารู้ดีว่าสถานการณ์วันนี้ไม่สามารถย้อนกลับได้ เฉินเต้าหลินที่อยู่ตรงหน้าสามารถบดขยี้ตระกูลหลี่ได้

แต่ให้เขาปล่อยหลี่หลาน ให้เธอกับเฉินตงสองแม่ลูกต้องแยกจากกันเขาทำไม่ได้

เฉินตงเป็นความหวังของอนาคตตระกูลหลี่!

หากวันนี้ปล่อยให้ไป วันหน้าเกรงว่าคงไม่มีโอกาสดีๆแบบนี้อีก

กลัวว่าถ้าเขาเห็นเฉินตงหรือหลี่หลานจะทำไม่ลง

“ผมต้องการภรรยาของผม!”

เฉินเต้าหลินตะโกนอย่างโมโห พูดขัดคุณท่านใหญ่หลี่:“ตระกูลหลี่ชายเป็นใหญ่หญิงเป็นรอง ในตระกูลหลี่หลานเอ๋อไม่มีแม้แต่จุดยืนและแหล่งทรัพยากร การแต่งงานกับผู้ชายที่ต่ำต้อยกว่าและความสนับสนุนที่คุณพูด ก็เท่ากับไม่แยแสแม้แต่น้อย คุณมีหน้ามาพูดกับผมได้ยังไง?”

เสียงตะโกนดังกึกก้อง

ขณะนั้นแสงไฟก็สว่างจ้าท้องฟ้าอันมืดมิดอีกครั้ง

ตูม!

แผ่นดินสั่นสะเทือน เปลวเพลิงลอยขึ้นสูง

คนตระกูลหลี่ตกตะลึง เสียวสันหลังวาบ

ตอนนี้แม้แต่คนโง่ก็ดูออก

เฉินเต้าหลินผู้โหดร้ายไม่ได้อยากพูดคุย แต่อยากให้ตระกูลหลี่เลือก

ระหว่างหลี่หลานก็ระเบิดตระกูลหลี่!

“ฉัน……”

คุณท่านใหญ่หลี่ลุกลน ร้อนใจอย่างกับมดบนหม้อร้อนๆ

เฉินเต้าหลินชี้ไปด้านนอกพลางพูดอย่างโมโห:“ระเบิดกำแพงคฤหาสน์ตระกูลหลี่ก่อน แล้วค่อยระเบิดสวนดอกไม้ตระกูลหลี่ ถ้าคุณยังกล้าเล่นลิ้น ระเบิดลูกต่อไปจะตกลงมาที่คฤหาสน์นี้!”

เผด็จการไม่เป็นสองรองใคร

กดดันซะคนตระกูลหลี่หายใจไม่ทั่วท้อง

เฉินตงจะร้องไห้ มองไปยังร่างที่สูงตระหง่านตรงหน้า เหมือนภูเขาใหญ่ขวางหน้าเขาก็ไม่ปาน

“ฉันแต่อยากให้เขาเป็นผู้นำตระกูลหลี่!เขาเป็นทายาทของตระกูลเฉิน แต่เขาก็ต้องสู้ สู้เพื่อโอกาสอันน้อยนิดนั่น แกไม่มีอาจส่งเขาไปถึงตำแหน่งผู้นำตระกูลได้ แต่ในตระกูลหลี่ฉันทำได้!”

คุณท่านใหญ่หลี่ร้อนใจ พูดเสียงเหมือนเศร้าโศก

“นั่นตัวเลือกของตงเอ๋อเอง เขาเป็นผู้นำตระกูลหลี่ได้ ผมเคารพการตัดสินใจของเขา แต่คุณจะใช้วิธีที่น่ารังเกียจไม่ได้!”

เฉินเต้าหลินสายตาดุดัน:“ผมมอบเส้นตายให้คุณแล้ว ตอนนี้ปล่อยภรรยาผมซะ!”

ดั่งลมหนาวที่พัดมาจากส่วนที่ลึกที่สุด ทำให้อุณหภูมิในห้องโถงลดถึงจุดเยือกแข็ง

คุณท่านใหญ่หลี่เซไปด้านหลัง ตอนนี้เขาแก่ถึงขั้นไม้ใกล้ฝั่งแล้ว ร่างกายอ่อนแอ สีหน้าเป็นสีเขียว

เผชิญหน้ากับเฉินเต้าหลินผู้โหดเหี้ยมและเผด็จการ

ความเย่อหยิ่งทั้งหมดของเขา หายไปอย่างหมดจด

สุดดท้ายเขากัดฟันพูดกรอดๆ:“ใครก็ได้พาหลานเอ๋อออกมา ปล่อยให้เธอไป!”

ทุกคนในตระกูลหลี่ถอนหายใจโล่งพร้อมกัน

มองเฉินเต้าหลินด้วยสายตาหวาดกลัว

หาดกัวหน้าตระกูลยังยืนกรานไม่ปล่อยตัว เทพแห่งความดุร้ายผู้นี้ถล่มตระกูลหลี่ราบแน่นอน!

ไม่นานนัก

หลี่หลานเดินกะเผลกมาถึงห้องโถงภายใต้การช่วยพยุงของคนตระกูลหลี่

“ตงเอ๋อ!”

เมื่อเห็นเฉินตงหลี่หลานก็ดิ้นไปมา สลัดคนตระกูลหลี่ออก วิ่งไปหาเฉินตง

แต่จู่ๆเธอก็ปวดเท้าปวดแขน ล้มลงไปกับพื้น

“แม่!”

เฉินตงหน้าเสีย โถมตัวไปหาแล้วกอดหลี่หลาน พอเห็นแผลที่เท้าของหลี่หลาน

เขาก้หันไปตะโกนใส่คุณท่านใหญ่หลี่เสียงดังทันที:“คุณทำร้ายแม่ผมงั้นเหรอ?”

ในเวลาเดียวกัน

เฉินเต้าหลินที่เห็นแผลของหลี่หลานกูพูดขึ้นเสียงเย็นชา:“คุณทำร้ายภรรยาผมงั้นเหรอ?”

Winner is king ผู้ชนะเลิศคือราชา

Winner is king ผู้ชนะเลิศคือราชา

บทนำ เฉินตงกับหวางหนันหนันแต่งงานกัน3ปี ถูกภรรยาที่ยกน้องชายเป็นหัวแก้วหัวแหวนบีบคั้น แล้วยังถูกดูถูกเหยียดหยาม วันหนึ่งได้กลับตระกูลมหาเศรษฐี เขาสาบานว่าต้องกอบกู้ศักดิ์ศรีกลับคืนมา ต้องทำให้คนที่ดูถูกเขาเสียใจกับสิ่งที่ทำ ให้คนที่เหยียดหยามเขาต้องชดใช้อย่างสาสม เรื่องย่อ “ขอโทษครับคุณเฉิน ระยะมะเร็งตับของแม่ของคุณ…..” มองคุณหมอที่อยู่ตรงหน้าส่ายหน้า เฉินตงมึนงงไปชั่วขณะ ในพริบตาดวงตาก็กลายเป็นสีแดง ตั้งแต่เล็กจนโต เขากับแม่พึ่งพาอาศัยกัน เพื่อที่จะส่งให้เขาเรียนหนังสือ แม่ทำงานจนป่วย ไม่ทันที่จะได้สะดวกสบาย ก็ตกลงมาอยู่ในเหตุการณ์แบบนี้แล้ว “คุณหมอ ขอร้องล่ะครับ ช่วยแม่ผมด้วย แค่หนทางสักนิดก็ไม่มีแล้วเหรอครับ?” เสียงของเฉินตงแหบแห้งยังมีเสียงสะอื้นปนอยู่ คุณหมอลังเลอยู่ชั่วครู่ กล่าวขึ้น “ยังมีวิธีสุดท้ายอยู่ ก็คือทำการเปลี่ยนถ่ายตับ ตอนนี้ทางแพทย์มีของอยู่พอดี…..” ชะงักไปชั่วครู่ เขาก็มองเฉินตงตั้งแต่หัวจรดเท้า การรักษาที่ยาวนาน ทำให้เขารู้สถานการณ์ตอนนี้ของเฉินตงดี แต่ เขาก็ยังพูดออกมา “แต่ว่า…..ค่าใช้จ่ายไม่น้อยเลยนะครับ อย่างน้อยๆในช่วงแรกก็ประมาณสองแสน” สองแสน? ดวงตาของเฉินตงวาววับ รีบจับมือของคุณหมอเอาไว้ “รักษา จะต้องรักษานะครับ ผมยังมีอีกสองแสน!” เงินไม่มีแล้วยังหาได้ แต่ว่าไม่มีแม่แล้ว ก็ไม่สามารถหาได้อีกแล้ว “อย่างนั้นคุณก็รีบๆรวบรวมเงิน ถ้าเกิดว่ายังประวิงเวลาออกไปอีก วิธีปลูกถ่ายตับก็หมดหนทางแล้ว” นายแพทย์พยักหน้า ถอนหายใจครั้งหนึ่งแล้วก็หมุนตัวจากไป เดินออกมาจากโรงพยาบาล ท้องฟ้ามีฝนเม็ดเล็กๆโปรยลงมา เฉินตงรีบร้อนกลับบ้าน ภรรยา หวางหนันหนันกำลังนอนเอกเขนกดูโทรทัศน์อยู่บนโซฟา แถมในปากยังกินขนมมันฝรั่งทอดอยู่อีกด้วย เธอเหลือบมองเฉินตง หวางหนันหนันว่าขึ้น “แม่ดีขึ้นบ้างไหม?” “หมอบอกว่า ถ้าเกิดว่าสามารถเข้ารับการปลูกถ่ายตับได้ ก็ยังมีทางรักษา” เฉินตงพูดขึ้นอย่างดีใจราวกับคว้าเอาหญ้ากอสุดท้ายที่ใช้รักษาชีวิตเอาไว้ได้ “ต้องใช้สองแสน ยังดีที่บ้านของเรายังพอมีอยู่ แม่ยังมีโอกาสอีกครั้งหนึ่ง” พูดไป เขาก็หมุนตัวเข้าไปหยิบเอาบัตรธนาคารในห้อง ในพริบตาสีหน้าของหวานหนันหนันก็เปลี่ยนไป รีบร้องขึ้น “เฉินตง คุณหยุดเดี๋ยวนี้นะ!” เฉินตงเลิกคิ้วขึ้นเบาๆ ราวกับว่านึกอะไรขึ้นได้ หมุนตัวหันกลับมามองหวางหนันหนัน “เงินล่ะ?” หวางหนันหนันวิตกกังวล อึกๆอักๆไม่พูดออกมา “เอาไปให้ที่บ้านคุณอีกแล้วเหรอ?” เฉินตงเลิกคิ้ว รอยยิ้มที่แสดงออกมานั้นช่างดูขมขื่นจนหาอะไรมาเปรียบเทียบไม่ได้ ฝีเท้าของเขาก้าวลงไปนั่งบนโซฟาอย่างไร้เรี่ยวแรง หยิบซองบุหรี่ที่ยับยู่ยี่ออกมา “แช๊ะ” จุดบุหรี่มวนนึงขึ้น ดูดบุหรี่เข้าปอดแรงๆ ทิ้งร่างนอนพาดอยู่บนโซฟา แต่งงานมาสามปี เรื่องซ้ำ ๆเดิม ๆ และมันไม่ใช่ครั้งแรก “หนันหนัน นี่เป็นเงินที่เอาไว้ใช้รักษาแม่ผม” เฉินตงพูดขึ้นอย่างอ่อนล้า “ขอคืนมาได้ไหม?” “ขอคืนมา?” คิ้วของหวางหนันหนันกระตุกขึ้น ตวาดออกมาเสียงแหลม “เฉินตง คุณหมายความว่ายังไง? ฉันเอาเงินเล็กๆน้อยๆไปแสดงความกตัญญูต่อพ่อแม่ฉัน จะมีหน้าที่ไหนไปขอกลับมาห้ะ?” เฉินตงข่มสีหน้าและอารมณ์ให้เย็นลง แล้วว่าขึ้น “โรงพยาบาลบอกว่าตอนนี้มีตับที่เข้ากันได้อยู่พอดี ถ้าสามารถเอาเงินไปให้โรงพยาบาลได้ในทันที โรงพยาบาลก็สามารถที่จะเริ่มทำการผ่าตัดปลูกถ่ายตับให้แม่ผมได้เลย จากสถานการณ์ของแม่ผมในตอนนี้ คงจะทนได้อีกไม่นาน” “ฉันไม่สนใจ นี่เป็นเรื่องส่วนตัวของคุณเอง คุณก็ไปหาทางเอาเอง” ในทันใดหวางหนันหนันก็ร้องเริ่มร้องไห้เสียงดัง น้ำตาไหลนอง “ภายในเวลาสั้นๆผมจะไปหาเงินสองแสนมาจากไหน?” เฉินตงรู้สึกเหมือนหัวกำลังจะระเบิดออกมาแล้ว กึ่งหนึ่งคือการขอร้อง “หนันหนัน ช่วยผมครั้งหนึ่ง ขอคืนมาเถอะนะ แม่ของผมยังรอเงินสองแสนนั่นมาช่วยชีวิตอยู่นะ!” “เฉินตง! เงินนั่นให้แม่ฉันไปแล้ว ฉันไม่มีทางที่จะไปขอกลับมา” หวางหนันหนันร้องไห้ไปแล้วทรุดนั่งลงบนพื้น ทั้งน้ำมูกทั้งน้ำตาไหลออกมา “แม่ของคุณก็กำลังจะตายอยู่แล้ว คุณยังจะเอาเงินไปผลาญทิ้งที่โรงพยาบาลอีก ตกลงคุณเคยคิดถึงครอบครัวพวกเราบ้างหรือเปล่า?” ร่างกายของเฉินตงสั่น ความโกรธมากระจุกรวมกันอยู่ที่ลำคอของเขา เขาหยิบโทรศัพท์ของหวางหนันหนันขึ้นมาอย่างรวดเร็ว “คุณไม่โทร ผมโทร!” ไม่รอให้หวางหนันหนันขัดขวาง สายโทรออกก็โดนรับสาย “แม่ครับ หนันหนันเพิ่งจะให้เงินแม่ไปสองแสนใช่ไหมครับ?” เฉินตงขอร้อง “ขอร้องล่ะครับช่วยคืนเงินสองแสนให้ผมได้ไหม นั่นเป็นเงินที่จะใช้รักษาแม่ผม แม่ผมท่านยังรอรับการรักษาอยู่ที่โรงพยาบาลอยู่นะครับ” อีกฝั่งของสาย อยู่แม่ยายก็ตวาดขึ้น “เฉินตงแกพูดจาบ้าบออะไรออกมา? เงินนั่นเป็นเงินที่หนันหนันแสดงความกตัญญูต่อพวกเรา แกยังมีหน้าจะมาขอเงินกลับไปอีก? ในตอนนั้นหนันหนันอยากจะแต่งงานกับแก พวกเราก็ไม่เห็นด้วย จากสภาพของแก ก็เป็นเพราะหนันหนันหน้ามืดตามัวถึงได้ยอมแต่งงานกับแก” “ในตอนนี้หนักกว่านั้นอีก หนันหนันมีใจอยากจะกตัญญูต่อพ่อแม่ เอาเงินมาให้พวกเราสองคนใช้ ชายหงส์(ผู้ชายที่เกิดในบ้านยากจนและเข้ามหาวิทยาลัยโดยความพยายาม จบเรียนแล้วก็ดำเนินชีวิตที่เมือง)อย่างแกยังกล้าที่จะบากหน้ามาขอเงินกลับไป ฉันจะบอกแกให้นะ หวางเห้ากำลังจะแต่งงานแล้ว เงินนั่นพวกเราเตรียมจะเอาไปวางดาวน์ค่าบ้านงวดแรกให้หวางเห้า อยากได้เงิน? แค่แดงเดียวก็ไม่มี!” ปัง! สายตัดไปแล้ว เฉินตงแน่นิ่งไป แม่ยายนี่ฟังในสิ่งที่ฉันพูดไม่เข้าใจหรือยังไง? “เฉินตง คุณเป็นบ้าเหรอ?” หวางหนันหนันกระชากคอเสื้อของเฉินตงราวกับคนบ้า “คุณทำเรื่องบ้าๆแบบนี้ลงไปได้ยังไง ฉันเอาเงินไปให้พ่อแม่ฉัน ทำไมคุณต้องทำเหมือนมันฟ้ามันจะผ่าลงมาให้ได้?” เฉินตงมองหวางหนันหนันอย่างหดหู่ ดวงตาแดงก่ำ “ในสายตาของพวกคุณ ชีวิตของแม่ผม ยังไม่มีค่าเท่ากับเงินดาวน์บ้านงวดแรกของน้องชายคุณอย่างนั้นเหรอ?” “ไร้สาระ!” หวางหนันหนันปล่อยมือจากเฉินตง หยิบของในห้องขึ้นมาแล้วก็เขวี้ยงปาข้าวของจนเละเทะ ในพริบตา ห้องรับแขกก็รกและยุ่งเหยิงไปหมด หวางหนันหนันร้องไห้เป็นวรรคเป็นเวรแล้วทิ้งตัวนั่งลงบนโซฟา “เฉินตงคุณมันคนใจดำ ตอนนั้นทำไมฉันถึงได้แต่งงานกับคุณนะ เพื่อแม่ของคุณ คุณทุ่มเททิ้งเงินไปตั้งเท่าไหร่แล้ว? ฉันยอมอดทนลำบากมากับคุณ แม้แต่บ้านที่อยู่ก็ต้องเช่า คุณเคยสงสารฉันบ้างไหม? เสี่ยวเห้าเป็นน้องชายของฉัน แล้วก็เป็นน้องของคุณด้วย เขากำลังจะแต่งงานแล้ว ฉันเป็นถึงพี่สาว จะช่วยฉันบ้าง ไม่ได้เลยเหรอ?” “ช่วยคุณสักครั้ง?” เฉินตงโมโหสุดขีด “พวกเราแต่งงานกันมาสามปี คุณช่วยหวางเห้าไอ้สวะนั่นไปตั้งเท่ากี่ครั้งแล้ว? ไอ้สวะหวางเห้ามัวแต่ลุ่มหลงอยู่กับสิ่งที่ตัวเองชอบจนชีวิตไม่ก้าวหน้า ขลุกตัวอยู่แต่ในบ้านเกาะพ่อแม่กิน ทั้งหมดนี้ก็เป็นเพราะพวกคุณ!” “อย่ามาพูดถึงน้องชายฉันแบบนั้นนะ!” หวางหนันหนันใบหน้าบิดเบี้ยว ยืนชี้หน้าเฉินตงด้วยท่าทางป่าเถื่อนพร้อมพูดข่มขู่ เฉินตงพูดขึ้นอย่างเย้ยหยัน “ทำไมถึงจะพูดไม่ได้? เรียนมหาลัยก็ไปทำคนอื่นท้อง เงินที่ชดใช้ก็เป็นเงินของผม เขาอยากจะซื้อรถก็เป็นผมที่จ่ายเงินซื้อให้เขา ในสามปีนี้ทั้งในที่ลับและที่แจ้งผมจ่ายเงินให้เขาไปตั้งเท่าไหร่? คุณมันปีศาจฝูตี้(ผู้หญิงที่มีน้องชายและต้องช่วยน้องชายในทุกด้านเพราะพ่อแม่ให้ความสำคัญกับลูกชายมากกว่าลูกสาว) คุณต่างหากที่ไม่เคยคิดถึงครอบครัวของเรา!” “กรี๊ด! แกหุบปากเดี๋ยวนี้นะ” หวางหนันหนันหวีดร้องออกมาเสียงแหลม “แกหมายความว่ายังไง? แกไม่อยากจะอยู่ด้วยกันแล้วใช่ไหม?” “พวกคุณเอาเงินที่จะใช้รักษาแม่ผมไปซื้อบ้านให้ไอ้สวะ ไม่สนใจไยดีแม่ผม คนที่ไม่อยากจะใช้ชีวิตร่วมกันต่อมันเป็นคุณต่างหาก!” เฉินตงยักไหล่ พูดออกมาด้วยใบหน้าไร้อารมณ์ “หย่ากันเถอะ!” หวางหนันหนันนิ่งไปในทันที “มึง มึงพูดว่าอะไรนะ?” แต่งงานมาสามปี ตั้งแต่ไหนแต่ไรมาเฉินตงไม่เคยพูดจาอะไรแบบนี้ออกมา “หย่ากันเถอะ” เฉินตงบอก “แต่งงานกับผมมันทำให้คุณลำบากมาก ผมเองก็ไม่เหมาะกับคุณ ครอบครัวนี้ของคุณ ผมแบกไม่ไหว” พูดจบ เขาก็หมุนตัวเดินออกไป เขาไม่ใช่คนที่มีนิสัยผัดวันประกันพรุ่ง สามปีที่ผ่านมา แต่ละครั้งที่อดทน ก็เป็นเพราะคิดว่าในตอนนั้นหวางหนันหนันแต่งกับเขา ความจริงแล้วก็นับว่าเธอยอมลดตัวลงมาแต่งกับเขา อีกอย่างหวางหนันหนันก็ยังมีความรู้สึกดีๆต่อเขาบ้าง แต่ว่าครั้งนี้ ในที่สุดเขาก็อดทนไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว รอจนเฉินตงออกไปจากบ้านแล้ว ในที่สุดหวางหนันหนันก็ได้สติ เธอรีบพุ่งตัวไปหยิบโทรศัพท์มาโทรหามารดาด้วยความวิตกและไร้สติ ร้องไห้ฟูมฟายแล้วว่าขึ้น “แม่…..เฉินตงอยากจะหย่ากับหนู” “ไอ้ชั่วนั่นอยากจะขอหย่ากับแก?” อีกฝั่งของสาย เสียงตวาดของมารดาดังขึ้น “หย่าก็หย่า! มันก็แค่ไอ้คนจน ยังจะกล้ายกหางตัวเองอวดเบ่ง คิดว่าตัวเองแน่นักนะ! เงินสองแสนสุดท้ายนั่นยังไงก็อยู่ที่พวกเราแล้ว มันจะหย่ากับแก อย่างนั้นก็สงเคราะห์มันไป ให้มันไปนั่งร้องไห้กับแม่แก่ใกล้ตายของมันไปเสีย” ณ ขณะนี้ เวลานี้ เฉินตงออกเดินไปเรื่อยๆอย่างไม่มีจุดหมายปลายทาง ท้องฟ้าในตอนกลางคืน มีฝนเม็ดเล็กๆโปรยปรายลงมา ทำให้ตัวของเขาเปียกไปทั้งตัว เขาส่ายหัวอย่างกลัดกลุ้ม เอาเท้าเตะน้ำที่ขังนองอยู่ข้างทาง เงิน เงิน เงิน แม่งทะเลาะกันก็เพราะเงิน! ตอนนี้มีเรื่องกับตระกูลหวางจนต่อกันไม่ติดแล้ว กูแม่งจะไปหาเงินสองแสนนั่นมาจากไหนกันวะ? ฝืด……. ในเวลานี้ รถโรลส์-รอยซ์ แฟนท่อมคันหนึ่งก็หยุดลงตรงข้างตัวของเฉินตง กระจกของรถถูกเลื่อนลง ชายชราคนหนึ่งแต่งกายด้วยชุดราชวงศ์ถังมีมองมาที่เฉินตงด้วยใบหน้าที่แต้มไว้ด้วยรอยยิ้ม “เป็นคุณชายเฉินตงใช่ไหมครับ? เชิญขึ้นรถครับ ไปโรงพยาบาลลี่จิงกับผม” คุณชาย ?! เฉินตงมองชายชราตรงหน้าด้วยสีหน้างุนงง นานนับชั่วขณะหนึ่งที่ชะงักไป ชายชรายิ้มออกมาเล็กน้อย “คุณแม่ของคุณกำลังเข้ารับการผ่าตัดปลูกถ่ายตับอยู่ที่โรงพยาบาลครับ”

Options

not work with dark mode
Reset