Winner is king ผู้ชนะเลิศคือราชา – ตอนที่ 194 กลับบ้าน

เฉินเต้าหลินไปแล้ว

มาอย่างกะทันหัน ไปก็ไปอย่างกะทันหันเช่นกัน

นี่ทำให้เฉินตงที่ได้สติกลับมาและสงบลง รู้สึกหดหู่แปลกๆ

หลี่หลานเดาสิ่งในใจเฉินตงออก เธอยิ้มให้อย่างอ่อนโยน:“พ่อของลูกรอพวกเรากลับบ้านอยู่ที่บ้าน”

คำพูดเรียบง่าย แต่มีความหมายอื่น

เฉินตงตาเป็นประกายระยิบระยับ

กำหมัดแน่น

20กว่าปีที่พึ่งพาซึ่งกันและกัน

เขาต้องเดินเข้าไปในตระกูลเฉินอย่างสง่าผ่าเผย ให้แม่มีเกียรติที่เดิมควรจะเป็นของเธอ

เงียบตลอดคืน

เช้าแล้ว ฝนก็หยุดตก

เฉินตงและคนอื่นๆออกจากเมืองหลวงอย่างเร่งรีบ

เรื่องตระกูลหลี่เมื่อคืน ทำให้เมืองหลวงวุ่นวายมากแน่นอน

ในสายตาเฉินตง เมืองหลวงที่ผ่านไปหนึ่งคืน กลายเป็นน้ำวนระลอกใหญ่แล้ว

การอยู่นานๆจะทำให้พวกเขาติดเข้าไปในนั้นด้วย

เขาไม่มีความรู้สึกดีๆต่อตระกูลหลี่แม้แต่น้อย

มีแต่ความรังเกียจ โกรธแค้น และเกลียดชัง

แม้ตระกูลหลี่ยอมให้เขาเป็นผู้นำตระกูล เขายอมดิ้นรนเพื่อโอกาสอันน้อยนิดในการเป็นผู้นำตระกูลเฉินซะยังจะดีกว่า

กระแสน้ำวนของตระกูลหลี่ เขาไม่อยากเข้าไปมีส่วนร่วม

ความจริงก็เป็นไปอย่างที่เฉินตงคิดไว้จริงๆ

เกิดขึ้นในคืนเดียว

ผู้มีอำนาจต่างๆได้ตรวจสอบถึงจุดเริ่มต้นสาเหตุของตระกูลหลี่เมื่อคืนนี้อย่างชัดเจนแล้ว

แม้การมาของเฉินเต้าหลินไม่ถึงขั้นพังฟ้าทลายดิน แต่เพียงพอที่จะทำให้สั่นกันไปทั้งเมืองได้

ผู้มีอำนาจทุกคนต่างตกตะลึงกับการปรากฏตัวของเฉินเต้าหลิน

ใครจะไปรู้ว่าลำดับชั้นของตระกูลเฉิน จะสูงกว่าตระกูลหลี่ที่อยู่ในระดับที่ร่ำรวยที่สุดล่ะ

ขณะที่ตกใจ ผู้มีอำนาจระดับใหญ่บางส่วน ตอบสนองอย่างรวดเร็ว

เมื่อตลาดหุ้นเปิด ราคาหุ้นของธุรกิจในเครือตระกูลหลี่ก็ดิ่งลงอย่างรุนแรง

ไม่เพียงเท่านั้น ความคิดซ่อนเร้นก็รวมตัวกันเกิดขึ้นในเมืองหลวง

ในคฤหาสน์ปราสาทตระกูลหลี่

ระเบิดเมื่อคืนทำให้คฤหาสน์ปราสาทพังไปหมด เสียหายอย่างหนัก

กำแพงก็พัง สวนดอกไม้อันกว้างใหญ่ก็พัง

เหลือแค่คฤหาสน์ที่เดียวที่ไม่พัง

ถ้าไม่ใช่เพราะคุณท่านใหญ่หลี่ตัดสินใจอย่างรวดเร็ว เกรงว่าคฤหาสน์คงโดนระเบิดไปด้วยแล้ว

ตระกูลหลี่ที่เคยรุ่งโรจน์ ตอนนี้ภายใต้ดวงอาทิตย์ เผยให้เห็นถึงความเศร้าสลดที่เกือบตาย

ทุกคนในตระกูลหลี่ล้วนหวาดกลัวและเศร้าสลด

เรื่องเมื่อคืน ทำหึความหยิ่งยโสของคนตระกูลหลี่แตกกระจายเป็นเสี่ยงๆ

ณ ห้องอันหรูหราภายในคฤหาสน์ห้องหนึ่ง

คุณท่านใหญ่หลี่นั่งหน้าหน้าต่างอยู่เงียบๆ ในมือถือซิการ์ที่ไฟลุกโชน

มองจากมุมนี้เห็นสวนดอกไม้ที่พังไม่เป็นท่าพอดี

คุณท่านใหญ่หลี่ตาแดงก่ำ สีหน้าดูเหนื่อยหน่าย

เขาไม่ได้นอนทั้งคืน นั่งอยู่ตรงนี้อยู่ทั้งคืน

แม้ผ่านไปแล้วหนึ่งคืน เขาก็ยังเต็มไปด้วยความโกรธแค้น

“พ่อ”

เสียงหลี่เต๋อซานดังมาจากด้านหลัง:“หมอบอกว่าห้ามสูบบุหรี่”

คุณท่านใหญ่หลี่ยิ้ม:“ร่างกายอย่างฉันยอมรับไปนานแล้ว ที่สูบบุหรี่ไม่ได้ก็เพื่อสุขภาพร่างกาย แต่มันทำให้ฉันอยู่ได้พันปีงั้นเหรอ?”

หลี่เต๋อซานท่าทางเชื่องช้า

ลังเลอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดขึ้น:“พ่อ ที่จริงๆพวกเรากี่คนพี่น้อง สามารถดูแลตระกูลหลี่ได้ แต่พ่อไม่ยอมวางมือ”

ตอนพูดเขาพลางกวาดตามองคุณท่านใหญ่หลี่

หวาดกลัวเป็นอย่างมาก

เพราะเขารู้ว่านี่หมายถึงให้พ่อเลือกผู้นำตระกูลใหม่

ไม่ต่างจากบีบบังคับให้กษัตริย์ออกจากตำแหน่งอย่างในสมัยโบราณ !

“ฮ่าๆ ใครกันในหมู่พี่น้องพวกแก?”

คุณท่านใหญ่หลี่ยิ้มอย่างอ้างว้าง:“ฉันก็อยากมอบอำนาจ ออกจากตำแหน่งผู้นำตระกูลนี่เหมือนกัน แต่พวกแกใครจะรับตำแหน่งผู้นำตระกูลได้?พวกแกต่างกล้าหาญแต่ไม่มีกลยุทธ์ เป็นพวกเชี่ยวชาญกับศึกภายในแต่ทำอะไรไม่เป็น”

ลักษณะนิสัยของเหล่าลูกชาย อยู่ในสายตาคุณท่านใหญ่หลี่มาตั้งแต่เล็กจนโต

ถ้าไม่ใช่เพราะรู้อยู่แก่ใจ เขาจะใช้ความพยายามอย่างมากวางแผนให้เฉินตงที่สกุลเฉินมาเป็นผู้นำตระกูลทำไม?

แม้เขาจะคิดว่าทำยังไงให้ลูกชายนำพาตระกูลหลี่ให้มั่นคงในอนาคต และช่วงชิงตำแหน่งผู้นำตระกูลของเฉินตง

แต่อย่างน้อยช่วงที่เฉินตงเป็นผู้นำตระกูล ตระกูลหลี่จะกลายเป็นตัวตลกและที่น่าอับอายในสายตาคนนอก

หลี่เต๋อซานหน้าแดง

แต่กัดฟันฝืนพูดต่อ:“พ่อ ผมคิดว่าผมสามารถดูแลตระกูลหลี่ได้แล้ว พ่ออาจยังไม่รู้ เพราะการกระทำของพ่อ วันนี้ราคาหุ้นบริษัทในเครือตระกูลหลี่ร่วงพร้อมกันอย่างหนัก บางบริษัทก็หยุดไปแล้ว”

“ผมไม่รู้ก็เดาออกว่าอนาคตตระกูลหลี่ในเมืองหลวงยังมีเรื่องลำบากหนักกว่านี้อีก”

คุณท่านใหญ่หลี่สีหน้าเคร่งขรึม ถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้:“การมาของเฉินเต้าหลินเมื่อคืน มือใหญ่ๆของเขาได้ก่อกวนสถานการณ์ทั้งเมืองหลวง เมื่อคืนคนเหล่านั้นอาจเริ่มลับมีด เตรียมตัวจัดการตระกูลหลี่แล้ว”

ตระกูลหลี่อยู่ในฐานะที่ร่ำรวยที่สุดมาหลายปีแล้ว

เมื่อมีชื่อเสียงมากก็ยิ่งตกเป็นเป้าโจมตี มีศัตรูไม่น้อย

ในเมืองหลวง มีคนอยากแทนที่ตระกูลหลี่อันรุ่งโรจน์เป็นจำนวนมาก

แต่เกรงกลัวอำนาจที่รวยอันดับหนึ่งของตระกูลหลี่มาโดยตลอด ไม่กล้าลงมือ

นี่ทำให้เมืองหลวงสงบมาโดยตลอด

การมาของเฉินเต้าหลินเมื่อคืน ทิ้งระเบิดไว้10กว่าลูก

และถลกเส้นสนกลในของตระกูลหลี่ซะหมดจด คุณท่านใหญ่หลี่เข้าใจดีเมื่อโดนถลกหนัง ก็เผยให้เห็นเนื้อหนังด้านใน เป็นสิ่งที่คนเหล่านั้นหวังมากที่สุด

“งั้นทำยังไงดี?”หลี่เต๋อซานหน้าถอดสี

คุณท่านใหญ่หลี่ยิ้มอย่างขมขื่น:“หากตงเอ๋ออยู่ที่นี่ เขาไม่ถามฉันแบบนี้แน่ นี่เป็นเหตุผลว่าทำไมเขาเป็นผู้นำตระกูลได้ แต่พวกแกเป็นไม่ได้”

……

เมื่อเครื่องบินลงจอดที่สนามบิน

เวลาก็ล่วงเลยไป11โมงแล้ว

ท่านหลงเตรียมรถไว้เรียบร้อยแล้ว พอพวกเขาออกจากสนามบินก็นั่งรถกลับเขตวิลล่าเขาเทียนซานทันที

เมื่อมาถึงบ้าน

ฟ่านลู่เตรียมอาหารไว้เต็มโต๊ะ

พอเห็นหลี่หลาน ฟ่านลู่ก็ตกตะลึงไปครู่หนึ่ง จากนั้นก็พุ่งเข้าไปกอดหลี่หลานด้วยความดีใจ

“คุณน้า ตกใจหมดเลย ทำหนูตกใจจริงๆ”

หลี่หลานโดนฟ่านลู่พุ่งเข้าใส่ไปโดนแผล ก็ส่งเสียงออกมาทันที

ทำเอาฟ่านลู่ตกใจมาก รีบขอโทษทันที

หลี่หลานกลับพูดอย่างยิ้มๆ:“ไม่เป็นไรๆ บาดแผลเล็กน้อยไม่ร้ายแรงอะไร”

“แม่ กินข้าวก่อนเถอะ”

เฉินตงให้ฟ่านลู่พยุงแม่ของตน จากนั้นเธอก็ทักทายฉินเย่ ท่านหลงแล้วนั่งลง

ยังมีคนอยู่ในห้องครัว

เฉินตงมองฟ่านลู่:“มีใครอีกงั้นเหรอ?”

ฟ่านลู่พูดยิ้มๆ:“เสี่ยวหยิ่งไง หลังจากคุณน้าหายตัวไปฉันก็ตกใจมาก หลังจากบอกข่าวให้คุณชาย ฉันก็บอกเสี่ยวหยิ่งด้วย เธอรีบมาด้วยความตกใจทันที”

พูดจบ

ประตูห้องครัวก็เปิดออก

กู้ชิงหยิ่งที่ถูกเขม่าเขม่าควันจนหน้าแดง บนตัวใส่ผ้ากันเปื้อนเดินออกมาพลางถือน้ำซุปมาหนึ่งถ้วย

หลังจากวางซุปลงเธอก็ถูมือไปมาแล้วนั่งลงข้างๆหลี่หลาน พูดเต็มไปด้วยความรู้สึกเสียใจ:“ขอโทษนะคะคุณน้า ตอนเฉินตงไม่อยู่ฉันไม่ได้ดูแลน้าให้ดี”

จู่ๆก็ขอโทษ

ไม่เพียงทำให้หลี่หลานอึ้ง แม้แต่เฉินตงก็คาดไม่ถึง

แต่เฉินตงกลับรู้สึกอบอุ่นในใจ

เรื่องนี้กู้ชิงหยิ่งผิดอะไร?

เธออยู่คนเดียว แม่ถูกจับตัวในบ้านกู้ชิงหยิ่งรู้ได้ยังไง?

“เด็กโง่ น้าผิดเอง โทษตัวเองทำไม”หลี่หลานพูดเสียงอ่อนโยน

“แต่ฉันเป็นคู่หมั้นเฉินตง คุณเป็นแม่สามีในอนาคตของฉัน หลังจากเฉินตงออกไป ฉันควรดูแลคุณ แต่ฉันไม่ได้ดูแลคุณให้ดี แถมยังทำให้คุณโดนลักพาตัวไปอีก นี่เป็นความผิดของฉัน”กู้ชิงหยิ่งพูดอย่างจริงจัง

ทำให้เฉินตงและคนอื่นๆหัวเราะออกมา

เฉินตงลูบสั่นจมูกโด่งของกู้ชิงหยิ่งอย่างโกรธๆ:“เด็กโง่ ตรรกะค่อนข้างราบรื่นเลยนะ”

กู้ชิงหยิ่งย่นจมูก พลางจ้องเฉินตง

ทันใดนั้นจู่ๆฉินเย่ก็ยืนขึ้น

ยืนมือขวาให้เฉินตง:“พี่ตง เห็นแก่พี่สะใภ้ ผมจะเป็นเพื่อนกับพี่”

เฉินตงถลึงตา:“คุนหลุน หมอนี่!”

Winner is king ผู้ชนะเลิศคือราชา

Winner is king ผู้ชนะเลิศคือราชา

บทนำ เฉินตงกับหวางหนันหนันแต่งงานกัน3ปี ถูกภรรยาที่ยกน้องชายเป็นหัวแก้วหัวแหวนบีบคั้น แล้วยังถูกดูถูกเหยียดหยาม วันหนึ่งได้กลับตระกูลมหาเศรษฐี เขาสาบานว่าต้องกอบกู้ศักดิ์ศรีกลับคืนมา ต้องทำให้คนที่ดูถูกเขาเสียใจกับสิ่งที่ทำ ให้คนที่เหยียดหยามเขาต้องชดใช้อย่างสาสม เรื่องย่อ “ขอโทษครับคุณเฉิน ระยะมะเร็งตับของแม่ของคุณ…..” มองคุณหมอที่อยู่ตรงหน้าส่ายหน้า เฉินตงมึนงงไปชั่วขณะ ในพริบตาดวงตาก็กลายเป็นสีแดง ตั้งแต่เล็กจนโต เขากับแม่พึ่งพาอาศัยกัน เพื่อที่จะส่งให้เขาเรียนหนังสือ แม่ทำงานจนป่วย ไม่ทันที่จะได้สะดวกสบาย ก็ตกลงมาอยู่ในเหตุการณ์แบบนี้แล้ว “คุณหมอ ขอร้องล่ะครับ ช่วยแม่ผมด้วย แค่หนทางสักนิดก็ไม่มีแล้วเหรอครับ?” เสียงของเฉินตงแหบแห้งยังมีเสียงสะอื้นปนอยู่ คุณหมอลังเลอยู่ชั่วครู่ กล่าวขึ้น “ยังมีวิธีสุดท้ายอยู่ ก็คือทำการเปลี่ยนถ่ายตับ ตอนนี้ทางแพทย์มีของอยู่พอดี…..” ชะงักไปชั่วครู่ เขาก็มองเฉินตงตั้งแต่หัวจรดเท้า การรักษาที่ยาวนาน ทำให้เขารู้สถานการณ์ตอนนี้ของเฉินตงดี แต่ เขาก็ยังพูดออกมา “แต่ว่า…..ค่าใช้จ่ายไม่น้อยเลยนะครับ อย่างน้อยๆในช่วงแรกก็ประมาณสองแสน” สองแสน? ดวงตาของเฉินตงวาววับ รีบจับมือของคุณหมอเอาไว้ “รักษา จะต้องรักษานะครับ ผมยังมีอีกสองแสน!” เงินไม่มีแล้วยังหาได้ แต่ว่าไม่มีแม่แล้ว ก็ไม่สามารถหาได้อีกแล้ว “อย่างนั้นคุณก็รีบๆรวบรวมเงิน ถ้าเกิดว่ายังประวิงเวลาออกไปอีก วิธีปลูกถ่ายตับก็หมดหนทางแล้ว” นายแพทย์พยักหน้า ถอนหายใจครั้งหนึ่งแล้วก็หมุนตัวจากไป เดินออกมาจากโรงพยาบาล ท้องฟ้ามีฝนเม็ดเล็กๆโปรยลงมา เฉินตงรีบร้อนกลับบ้าน ภรรยา หวางหนันหนันกำลังนอนเอกเขนกดูโทรทัศน์อยู่บนโซฟา แถมในปากยังกินขนมมันฝรั่งทอดอยู่อีกด้วย เธอเหลือบมองเฉินตง หวางหนันหนันว่าขึ้น “แม่ดีขึ้นบ้างไหม?” “หมอบอกว่า ถ้าเกิดว่าสามารถเข้ารับการปลูกถ่ายตับได้ ก็ยังมีทางรักษา” เฉินตงพูดขึ้นอย่างดีใจราวกับคว้าเอาหญ้ากอสุดท้ายที่ใช้รักษาชีวิตเอาไว้ได้ “ต้องใช้สองแสน ยังดีที่บ้านของเรายังพอมีอยู่ แม่ยังมีโอกาสอีกครั้งหนึ่ง” พูดไป เขาก็หมุนตัวเข้าไปหยิบเอาบัตรธนาคารในห้อง ในพริบตาสีหน้าของหวานหนันหนันก็เปลี่ยนไป รีบร้องขึ้น “เฉินตง คุณหยุดเดี๋ยวนี้นะ!” เฉินตงเลิกคิ้วขึ้นเบาๆ ราวกับว่านึกอะไรขึ้นได้ หมุนตัวหันกลับมามองหวางหนันหนัน “เงินล่ะ?” หวางหนันหนันวิตกกังวล อึกๆอักๆไม่พูดออกมา “เอาไปให้ที่บ้านคุณอีกแล้วเหรอ?” เฉินตงเลิกคิ้ว รอยยิ้มที่แสดงออกมานั้นช่างดูขมขื่นจนหาอะไรมาเปรียบเทียบไม่ได้ ฝีเท้าของเขาก้าวลงไปนั่งบนโซฟาอย่างไร้เรี่ยวแรง หยิบซองบุหรี่ที่ยับยู่ยี่ออกมา “แช๊ะ” จุดบุหรี่มวนนึงขึ้น ดูดบุหรี่เข้าปอดแรงๆ ทิ้งร่างนอนพาดอยู่บนโซฟา แต่งงานมาสามปี เรื่องซ้ำ ๆเดิม ๆ และมันไม่ใช่ครั้งแรก “หนันหนัน นี่เป็นเงินที่เอาไว้ใช้รักษาแม่ผม” เฉินตงพูดขึ้นอย่างอ่อนล้า “ขอคืนมาได้ไหม?” “ขอคืนมา?” คิ้วของหวางหนันหนันกระตุกขึ้น ตวาดออกมาเสียงแหลม “เฉินตง คุณหมายความว่ายังไง? ฉันเอาเงินเล็กๆน้อยๆไปแสดงความกตัญญูต่อพ่อแม่ฉัน จะมีหน้าที่ไหนไปขอกลับมาห้ะ?” เฉินตงข่มสีหน้าและอารมณ์ให้เย็นลง แล้วว่าขึ้น “โรงพยาบาลบอกว่าตอนนี้มีตับที่เข้ากันได้อยู่พอดี ถ้าสามารถเอาเงินไปให้โรงพยาบาลได้ในทันที โรงพยาบาลก็สามารถที่จะเริ่มทำการผ่าตัดปลูกถ่ายตับให้แม่ผมได้เลย จากสถานการณ์ของแม่ผมในตอนนี้ คงจะทนได้อีกไม่นาน” “ฉันไม่สนใจ นี่เป็นเรื่องส่วนตัวของคุณเอง คุณก็ไปหาทางเอาเอง” ในทันใดหวางหนันหนันก็ร้องเริ่มร้องไห้เสียงดัง น้ำตาไหลนอง “ภายในเวลาสั้นๆผมจะไปหาเงินสองแสนมาจากไหน?” เฉินตงรู้สึกเหมือนหัวกำลังจะระเบิดออกมาแล้ว กึ่งหนึ่งคือการขอร้อง “หนันหนัน ช่วยผมครั้งหนึ่ง ขอคืนมาเถอะนะ แม่ของผมยังรอเงินสองแสนนั่นมาช่วยชีวิตอยู่นะ!” “เฉินตง! เงินนั่นให้แม่ฉันไปแล้ว ฉันไม่มีทางที่จะไปขอกลับมา” หวางหนันหนันร้องไห้ไปแล้วทรุดนั่งลงบนพื้น ทั้งน้ำมูกทั้งน้ำตาไหลออกมา “แม่ของคุณก็กำลังจะตายอยู่แล้ว คุณยังจะเอาเงินไปผลาญทิ้งที่โรงพยาบาลอีก ตกลงคุณเคยคิดถึงครอบครัวพวกเราบ้างหรือเปล่า?” ร่างกายของเฉินตงสั่น ความโกรธมากระจุกรวมกันอยู่ที่ลำคอของเขา เขาหยิบโทรศัพท์ของหวางหนันหนันขึ้นมาอย่างรวดเร็ว “คุณไม่โทร ผมโทร!” ไม่รอให้หวางหนันหนันขัดขวาง สายโทรออกก็โดนรับสาย “แม่ครับ หนันหนันเพิ่งจะให้เงินแม่ไปสองแสนใช่ไหมครับ?” เฉินตงขอร้อง “ขอร้องล่ะครับช่วยคืนเงินสองแสนให้ผมได้ไหม นั่นเป็นเงินที่จะใช้รักษาแม่ผม แม่ผมท่านยังรอรับการรักษาอยู่ที่โรงพยาบาลอยู่นะครับ” อีกฝั่งของสาย อยู่แม่ยายก็ตวาดขึ้น “เฉินตงแกพูดจาบ้าบออะไรออกมา? เงินนั่นเป็นเงินที่หนันหนันแสดงความกตัญญูต่อพวกเรา แกยังมีหน้าจะมาขอเงินกลับไปอีก? ในตอนนั้นหนันหนันอยากจะแต่งงานกับแก พวกเราก็ไม่เห็นด้วย จากสภาพของแก ก็เป็นเพราะหนันหนันหน้ามืดตามัวถึงได้ยอมแต่งงานกับแก” “ในตอนนี้หนักกว่านั้นอีก หนันหนันมีใจอยากจะกตัญญูต่อพ่อแม่ เอาเงินมาให้พวกเราสองคนใช้ ชายหงส์(ผู้ชายที่เกิดในบ้านยากจนและเข้ามหาวิทยาลัยโดยความพยายาม จบเรียนแล้วก็ดำเนินชีวิตที่เมือง)อย่างแกยังกล้าที่จะบากหน้ามาขอเงินกลับไป ฉันจะบอกแกให้นะ หวางเห้ากำลังจะแต่งงานแล้ว เงินนั่นพวกเราเตรียมจะเอาไปวางดาวน์ค่าบ้านงวดแรกให้หวางเห้า อยากได้เงิน? แค่แดงเดียวก็ไม่มี!” ปัง! สายตัดไปแล้ว เฉินตงแน่นิ่งไป แม่ยายนี่ฟังในสิ่งที่ฉันพูดไม่เข้าใจหรือยังไง? “เฉินตง คุณเป็นบ้าเหรอ?” หวางหนันหนันกระชากคอเสื้อของเฉินตงราวกับคนบ้า “คุณทำเรื่องบ้าๆแบบนี้ลงไปได้ยังไง ฉันเอาเงินไปให้พ่อแม่ฉัน ทำไมคุณต้องทำเหมือนมันฟ้ามันจะผ่าลงมาให้ได้?” เฉินตงมองหวางหนันหนันอย่างหดหู่ ดวงตาแดงก่ำ “ในสายตาของพวกคุณ ชีวิตของแม่ผม ยังไม่มีค่าเท่ากับเงินดาวน์บ้านงวดแรกของน้องชายคุณอย่างนั้นเหรอ?” “ไร้สาระ!” หวางหนันหนันปล่อยมือจากเฉินตง หยิบของในห้องขึ้นมาแล้วก็เขวี้ยงปาข้าวของจนเละเทะ ในพริบตา ห้องรับแขกก็รกและยุ่งเหยิงไปหมด หวางหนันหนันร้องไห้เป็นวรรคเป็นเวรแล้วทิ้งตัวนั่งลงบนโซฟา “เฉินตงคุณมันคนใจดำ ตอนนั้นทำไมฉันถึงได้แต่งงานกับคุณนะ เพื่อแม่ของคุณ คุณทุ่มเททิ้งเงินไปตั้งเท่าไหร่แล้ว? ฉันยอมอดทนลำบากมากับคุณ แม้แต่บ้านที่อยู่ก็ต้องเช่า คุณเคยสงสารฉันบ้างไหม? เสี่ยวเห้าเป็นน้องชายของฉัน แล้วก็เป็นน้องของคุณด้วย เขากำลังจะแต่งงานแล้ว ฉันเป็นถึงพี่สาว จะช่วยฉันบ้าง ไม่ได้เลยเหรอ?” “ช่วยคุณสักครั้ง?” เฉินตงโมโหสุดขีด “พวกเราแต่งงานกันมาสามปี คุณช่วยหวางเห้าไอ้สวะนั่นไปตั้งเท่ากี่ครั้งแล้ว? ไอ้สวะหวางเห้ามัวแต่ลุ่มหลงอยู่กับสิ่งที่ตัวเองชอบจนชีวิตไม่ก้าวหน้า ขลุกตัวอยู่แต่ในบ้านเกาะพ่อแม่กิน ทั้งหมดนี้ก็เป็นเพราะพวกคุณ!” “อย่ามาพูดถึงน้องชายฉันแบบนั้นนะ!” หวางหนันหนันใบหน้าบิดเบี้ยว ยืนชี้หน้าเฉินตงด้วยท่าทางป่าเถื่อนพร้อมพูดข่มขู่ เฉินตงพูดขึ้นอย่างเย้ยหยัน “ทำไมถึงจะพูดไม่ได้? เรียนมหาลัยก็ไปทำคนอื่นท้อง เงินที่ชดใช้ก็เป็นเงินของผม เขาอยากจะซื้อรถก็เป็นผมที่จ่ายเงินซื้อให้เขา ในสามปีนี้ทั้งในที่ลับและที่แจ้งผมจ่ายเงินให้เขาไปตั้งเท่าไหร่? คุณมันปีศาจฝูตี้(ผู้หญิงที่มีน้องชายและต้องช่วยน้องชายในทุกด้านเพราะพ่อแม่ให้ความสำคัญกับลูกชายมากกว่าลูกสาว) คุณต่างหากที่ไม่เคยคิดถึงครอบครัวของเรา!” “กรี๊ด! แกหุบปากเดี๋ยวนี้นะ” หวางหนันหนันหวีดร้องออกมาเสียงแหลม “แกหมายความว่ายังไง? แกไม่อยากจะอยู่ด้วยกันแล้วใช่ไหม?” “พวกคุณเอาเงินที่จะใช้รักษาแม่ผมไปซื้อบ้านให้ไอ้สวะ ไม่สนใจไยดีแม่ผม คนที่ไม่อยากจะใช้ชีวิตร่วมกันต่อมันเป็นคุณต่างหาก!” เฉินตงยักไหล่ พูดออกมาด้วยใบหน้าไร้อารมณ์ “หย่ากันเถอะ!” หวางหนันหนันนิ่งไปในทันที “มึง มึงพูดว่าอะไรนะ?” แต่งงานมาสามปี ตั้งแต่ไหนแต่ไรมาเฉินตงไม่เคยพูดจาอะไรแบบนี้ออกมา “หย่ากันเถอะ” เฉินตงบอก “แต่งงานกับผมมันทำให้คุณลำบากมาก ผมเองก็ไม่เหมาะกับคุณ ครอบครัวนี้ของคุณ ผมแบกไม่ไหว” พูดจบ เขาก็หมุนตัวเดินออกไป เขาไม่ใช่คนที่มีนิสัยผัดวันประกันพรุ่ง สามปีที่ผ่านมา แต่ละครั้งที่อดทน ก็เป็นเพราะคิดว่าในตอนนั้นหวางหนันหนันแต่งกับเขา ความจริงแล้วก็นับว่าเธอยอมลดตัวลงมาแต่งกับเขา อีกอย่างหวางหนันหนันก็ยังมีความรู้สึกดีๆต่อเขาบ้าง แต่ว่าครั้งนี้ ในที่สุดเขาก็อดทนไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว รอจนเฉินตงออกไปจากบ้านแล้ว ในที่สุดหวางหนันหนันก็ได้สติ เธอรีบพุ่งตัวไปหยิบโทรศัพท์มาโทรหามารดาด้วยความวิตกและไร้สติ ร้องไห้ฟูมฟายแล้วว่าขึ้น “แม่…..เฉินตงอยากจะหย่ากับหนู” “ไอ้ชั่วนั่นอยากจะขอหย่ากับแก?” อีกฝั่งของสาย เสียงตวาดของมารดาดังขึ้น “หย่าก็หย่า! มันก็แค่ไอ้คนจน ยังจะกล้ายกหางตัวเองอวดเบ่ง คิดว่าตัวเองแน่นักนะ! เงินสองแสนสุดท้ายนั่นยังไงก็อยู่ที่พวกเราแล้ว มันจะหย่ากับแก อย่างนั้นก็สงเคราะห์มันไป ให้มันไปนั่งร้องไห้กับแม่แก่ใกล้ตายของมันไปเสีย” ณ ขณะนี้ เวลานี้ เฉินตงออกเดินไปเรื่อยๆอย่างไม่มีจุดหมายปลายทาง ท้องฟ้าในตอนกลางคืน มีฝนเม็ดเล็กๆโปรยปรายลงมา ทำให้ตัวของเขาเปียกไปทั้งตัว เขาส่ายหัวอย่างกลัดกลุ้ม เอาเท้าเตะน้ำที่ขังนองอยู่ข้างทาง เงิน เงิน เงิน แม่งทะเลาะกันก็เพราะเงิน! ตอนนี้มีเรื่องกับตระกูลหวางจนต่อกันไม่ติดแล้ว กูแม่งจะไปหาเงินสองแสนนั่นมาจากไหนกันวะ? ฝืด……. ในเวลานี้ รถโรลส์-รอยซ์ แฟนท่อมคันหนึ่งก็หยุดลงตรงข้างตัวของเฉินตง กระจกของรถถูกเลื่อนลง ชายชราคนหนึ่งแต่งกายด้วยชุดราชวงศ์ถังมีมองมาที่เฉินตงด้วยใบหน้าที่แต้มไว้ด้วยรอยยิ้ม “เป็นคุณชายเฉินตงใช่ไหมครับ? เชิญขึ้นรถครับ ไปโรงพยาบาลลี่จิงกับผม” คุณชาย ?! เฉินตงมองชายชราตรงหน้าด้วยสีหน้างุนงง นานนับชั่วขณะหนึ่งที่ชะงักไป ชายชรายิ้มออกมาเล็กน้อย “คุณแม่ของคุณกำลังเข้ารับการผ่าตัดปลูกถ่ายตับอยู่ที่โรงพยาบาลครับ”

Options

not work with dark mode
Reset