Winner is king ผู้ชนะเลิศคือราชา – ตอนที่ 293 คนที่ดูถูกลูก หลอกลวงลูก ทำร้ายลูก จะต้องถูกเอาคืนเป็นสิบเท่า!

เฉินหยู่เฟยโกรธจนแทบจะระเบิดแล้ว

การค้นหายอดนิยมที่ปรากฏขึ้นมาใหม่ตรงหน้า เห็นได้ชัดว่าเป็นการจงใจใส่ร้าย ต้องการที่จะสาดน้ำสกปรกมาใส่ตัวเธอ

เรื่องทั้งหมดที่เขียนอยู่ในเนื้อหา เธอไม่เคยทำมาก่อน และไม่จำเป็นที่จะต้องทำด้วย

ข่าวปรากฏขึ้นในช่วงเวลาเช่นนี้ นอกจากเฉินตงแล้ว เฉินหยู่เฟยคิดไม่ออกเลยจริงๆ ว่า จะมีใครที่สามารถทำเรื่องเช่นนี้ได้อีก

เหตุผลที่มีอยู่ ทำให้เธอรู้ได้อย่างชัดเจน

ถ้าปล่อยให้หัวข้อนี้ถูกกล่าวถึงต่อไปเรื่อยๆ ถึงเวลานั้น เธอคงจะต้องพังพินาศไปพร้อมกับเฉินตงจริงๆ

ไม่สิ อาจถึงขั้นทำให้เธอต้องพ่ายแพ้อย่างยับเยิน แต่กลับเป็นการสร้างโอกาสรอดให้กับเฉินตงแทนก็ได้

ตอนนี้ชื่อเสียงของเฉินตงในโลกอินเทอร์เน็ตถูกทำลายจนไม่เหลือชิ้นดีแล้ว

แต่ถ้าหากเธอที่อยู่ในฐานะ “ผู้เสียหาย” ฉาวโฉ่กว่าเฉินตงล่ะ ?

เมื่อไหร่ก็ตามที่กระแสของความคิดเห็นเปลี่ยนทิศทาง เช่นนั้นเรื่องน่าอัปยศอดสูที่เธอถูกเฉินตงจัดฉากขึ้นมา ก็จะกลายเป็นเรื่องที่ได้รับความสนใจขึ้นมาทันที

การพูดต่อกันไปเรื่อยๆ ของคน เพียงพอที่จะฆ่าคนคนหนึ่งได้

ผลลัพธ์ในตอนท้าย ก็คงหนีไม่พ้นการที่เธอต้องตกอยู่ในสภาวะกลืนไม่เข้าคายไม่ออก และชื่อเสียงก็ต้องถูกทำลายลงในเวลาเดียวกัน อาจถึงขั้นต้องสูญเสียพื้นที่ที่จะยืนอยู่ในวงการบันเทิงได้อีกต่อไป

เฉินหยู่เฟยเข้าสู่วงการบันเทิงด้วยสิทธิ์ของผู้สืบทอดมรดกตระกูลเฉิน โดยหวังว่าจะนำพื้นฐานตรงส่วนนี้ อาศัยความคลั่งไคล้ของแฟนคลับและความคิดเห็นของประชาชน มาใช้เป็นดาบแหลมคมที่จะชี้ไปยังตำแหน่งเจ้าบ้านตระกูลเฉิน

ประชาสัมพันธ์ !

ลบการค้นหายอดนิยม !

เฉินหยู่เฟยรีบต่อสายโทรศัพท์ทันที

ทันทีที่โทรติด เธอก็กรีดร้องเสียงดังขึ้นมาทันที : “พวกแกมัวแต่ทำอะไรกันอยู่ ? ทำไมถึงปล่อยให้การค้นหายอดนิยมเช่นนี้หลุดออกมาได้ ? ลบมันออกเดี๋ยวนี้ ฉันไม่สนว่าพวกแกจะใช้วิธีไหน ยังไงก็จะต้องลบมันออกให้ฉันเดี๋ยวนี้ !”

หลังจากวางสายโทรศัพท์ ใบหน้าอันงดงามของเฉินหยู่เฟยก็ดูเคร่งขรึม แววตาของเธอมืดหม่น

ตราบใดที่สามารถลบการค้นหายอดนิยมออกได้ ก่อนที่ความคิดเห็นของประชาชนจะลุกลามบานปลาย เช่นนั้นเธอก็ยังคงยืนอยู่ในฐานะของผู้ชนะอยู่

“เฉินตง แกคิดที่จะลากฉันให้พังพินาศไปพร้อมกับแกอย่างนั้นหรือ ? ฉันมีหลักฐานของจริงอยู่ในมือ แกคิดจริงๆ หรือว่าการสร้างเรื่องโคมลอยเช่นนี้ขึ้นมา เพียงพอที่จะลากฉันให้พังพินาศไปพร้อมกับแกได้ ?”

เฉินหยู่เฟยแสยะยิ้มออกมา เบื้องหลังของเธอมีทีมงานมืออาชีพระดับสูงที่ได้รับการว่าจ้างจากตระกูลเฉินให้มาอยู่ช่วยเหลือเธอ อีกทั้งยังมีความสามารถในการประชาสัมพันธ์ในภาวะวิกฤติอยู่ในระดับสูงอีกด้วย

ดังนั้นเธอจึงเชื่อว่าการค้นหายอดนิยมที่เพิ่งปรากฏขึ้น จะหายไปในไม่ช้า

ถึงเวลานั้น ก็แค่เพิ่มแรงกระตุ้นเข้าไปอีกนิดหน่อย ก็เพียงพอที่จะเหยียบเฉินตงให้จมดินได้ !

เวลาค่อยๆ ผ่านไปอย่างช้าๆ

อารมณ์ของเฉินหยู่เฟยค่อยๆ กลับมาเป็นปกติอีกครั้ง

แต่หลังจากที่ได้รับโทรศัพท์สายหนึ่ง ร่างกายของเธอก็แทบจะระเบิดออกด้วยความโมโหในทันที

“ประธานเฉิน ลบไม่ได้ครับ !”

ในสายโทรศัพท์ ผู้ใต้บังคับบัญชาพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ พูดออกมาง่ายๆ เพียงแค่ไม่กี่คำ

แต่กลับเป็นเหมือนเสียงระฆังยักษ์ดังลั่น ที่สั่นสะเทือนจนเฉินหยู่เฟยรู้สึกหูอื้อ

ลบไม่ได้ ?

ล้อเล่นอะไรกัน ?

“แกคิดว่าเรื่องแบบนี้มันตลกนักรึไง ?” เฉินหยู่เฟยกัดฟันกรอด

ภายใต้การหนุนหลังของตระกูลเฉิน และความช่วยเหลือของทีมงานที่อยู่เบื้องหลังของเธอ ทำให้เธอก้าวขึ้นมาเป็นคนดังระดับแถวหน้าของวงการได้ภายในระยะเวลาเพียงแค่หนึ่งปี การค้นหายอดนิยมบนเว่ยป๋อ กลายเป็นเหมือนพื้นที่ส่วนตัวของเธอ

แต่ทว่าตอนนี้ เธอกลับล้มไม่เป็นท่าในพื้นที่ของเธอเอง ?

“ประ ประธานเฉิน ไม่สามารถลบได้จริงๆ ครับ !”

เสียงในสายโทรศัพท์ฟังดูหวาดกลัวยิ่งขึ้น

“บัดซบ ! ทำไมถึงลบไม่ได้ ? ฉันจ่ายเงินเลี้ยงดูพวกแกปีละเป็นสิบล้าน ตอนนี้พวกแกกลับทำตัวไร้ประโยชน์เช่นนี้นะหรือ ?” เฉินหยู่เฟยโกรธจนถึงขีดสุด ถ้าหากไม่รีบลบการค้นหายอดนิยมออกโดยเร็วที่สุด ฝันรายที่เธอคาดการณ์เอาไว้ จะต้องมาถึงอย่างรวดเร็วแน่นอน !

“การค้นหายอดนิยมหัวข้อนั้น ตระกูลจางและตระกูลฉู่ร่วมมือกันปล่อยออกมาครับ !” น้ำเสียงในสายแสดงออกถึงความสิ้นหวัง : “คุณก็รู้ถึงอิทธิพลของตระกูลจางและตระกูลฉู่ในวงการบันเทิงดี ตระกูลหนึ่งเป็นผู้ทรงอิทธิพล ส่วนอีกตระกูลก็เป็นผู้ทรงอิทธิพลหน้าใหม่ ตอนนี้พวกเขาร่วมมือกันแล้ว !”

เปรี้ยง !

เฉินหยู่เฟยรู้สึกราวกับถูกฟ้าผ่า ใบหน้าเต็มไปด้วยความตื่นตระหนก

เสียงที่ดังออกมาจากปลายสาย ดูราวกับว่าแค่นี้ยังน้อยเกินไป

จึงได้พูดเสริมขึ้นมาอีกหนึ่งประโยคว่า

“ถ้าหากใช้อำนาจของตระกูลเฉินในการกดดันตระกูลจางและตระกูลฉู่ การลบการค้นหายอดนิยมย่อมเป็นเรื่องที่ทำได้แน่นอน แต่เมื่อครู่เจ้าบ้านตระกูลเฉินได้ออกคำสั่งด้วยตัวเองว่า เรื่องนี้ห้ามใช้ชื่อของตระกูลเฉินออกหน้าเด็ดขาด !”

ตุ้บ

โทรศัพท์ในมือของเฉินหยู่เฟยร่วงลงสู่พื้น

ปลายสายยังคงส่งเสียง “ฮัลโหล” มาอีกหลายครั้ง แต่เฉินหยู่เฟยก็ไม่ได้สนใจ

หลังจากนั่งนิ่งอยู่พักใหญ่ เฉินหยู่เฟยก็หน้านิ่วคิ้วขมวด สีหน้าเต็มไปด้วยความโมโหอย่างรุนแรง

ใบหน้าอันงดงามของเธอ ยากนักที่จะคิดว่าสามารถแสดงอารมณ์เช่นนี้ออกมาได้

“กรี๊ด ! ไสหัวไป พวกแกมันเป็นพวกไร้ประโยชน์ ไสหัวไปให้พ้น !”

เฉินหยู่เฟยตะโกนกรีดร้องออกมา มือทั้งสองข้างของเธอขยำไปที่ผมจะกระเซอะกระเซิง

จากนั้น เธอก็รีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา แล้วรีบกดรีเฟรชเว่ยป๋ออีกครั้งด้วยอาการสั่นเทา

ในตารางการค้นหายอดนิยม หัวข้อที่เกี่ยวกับ “รอยมลทิน” ของตนเอง ภายในระยะเวลาสั้นๆ เพียงสิบนาทีกว่าๆ ได้พุ่งทะยานขึ้นไปอยู่ในอันดับที่เจ็ดเรียบร้อยแล้ว !

อีกทั้งเนื้อหาของหัวข้อในตอนนี้ เต็มไปด้วยการแสดงความคิดเห็น

บ้างก็รู้สึกตกใจ บ้างก็ไม่เชื่อ บ้างก็ก่นด่า……

ตอนนี้มีการโต้เถียงของประชาชนเกิดขึ้นในพื้นที่แสดงความคิดเห็น

จบเห่แล้ว !

ใบหน้าของเฉินหยู่เฟยซีดเผือด เธอทรุดตัวลงบนโซฟาอย่างหดหู่

ตระกูลจางและตระกูลฉู่ร่วมมือกัน เจ้าบ้านออกคำสั่งด้วยตัวเอง เห็นได้ชัดว่าเป็นการรุมฆ่าเธอจากทั้งสองทางโดยไม่ต้องสงสัย เป็นการผลักเธอให้ตกนรกในคราวเดียว

ตระกูลเฉินนั้นทรงอิทธิพล คุณหญิงใหญ่ตระกูลเฉินเองก็เห็นเธอเป็นเหมือนไข่มุกล้ำค่าที่อยู่ในมือ

แต่นี่ก็ยังไม่พอที่จะกุมทั้งผืนฟ้ามาอยู่ในกำมือได้ !

เขตวิลล่าเขาเทียนซาน

เฉินตงกำลังจ้องมองการไต่อันดับขึ้นอย่างรวดเร็วของหัวข้อด้วยรอยยิ้ม

ถึงแม้ว่ากำลังยิ้มอยู่ แต่บรรยากาศภายในห้องหนังสือ กลับเหน็บหนาวราวกับจุดเยือกแข็ง

ท่านหลงยืนมองด้วยความตกตะลึงจากทางด้านข้าง แล้วพึมพำออกมาอย่างไม่อยากจะเชื่อ : “คุณชาย การวางกลอุบายที่ทำลายทางหนีที่ไล่เอาไว้ล่วงหน้าเช่นนี้ คุณคิดออกมาได้อย่างไร ?”

“ตอนที่เสี่ยวหยิ่งออกรับหน้าแทนฉัน ออกรับถ้อยคำต่อว่าด่าทอแทนฉัน ฉันก็คิดได้ในทันที ว่าตัวฉันเองเป็นอะไร ?”

เฉินตงหัวเราะออกมาอย่างอ่อนโยน : “ยอมถอดชุดพรางตัวชุดสุดท้ายของออก แล้วตอกกลับโดยวิธีที่สกปรกยิ่งกว่า มันก็แค่การใส่ร้ายป้ายสีไม่ใช่หรือ ในเมื่อเฉินหยู่เฟยทำได้ ฉันเองก็ทำได้”

ท่านหลงรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย และหันไปมองเฉินตงด้วยแววตาที่ลึกซึ้ง

แต่เฉินตงกลับเอาแต่จ้องเขม็งไปที่การค้นหายอดนิยมในเว่ยป๋อที่อยู่บนหน้าจอคอมพิวเตอร์ ด้วยสายที่ที่เฉียบแหลม

หัวข้อของเขาอยู่ที่การค้นหายอดนิยมอันดับหนึ่ง ด้วยการสนับสนุนของกู้ชิงหยิ่ง ทำให้สถานการณ์ผ่อนคลายลงชั่วคราว และดึงดูดพลังการโจมตีไปได้ไม่น้อย

แต่ทว่าตอนนี้ ด้วยการดำเนินการของตระกูลจางและตระกูลฉู่ ทำให้หัวข้อเกี่ยวกับ “รอยมลทินของเฉินหยู่เฟย” กำลังพุ่งทะยานและไต่อันดับขึ้นมาอย่างรวดเร็ว

ตาต่อตาฟันต่อฟัน !

ใช้วิธีการของศัตรู กลับไปจัดการกับศัตรู นี่ถึงจะเป็นการตอบแทนที่สาสม

เพียงชั่วระยะเวลาสั้นๆ หัวข้อก็ได้เขยิบขึ้นมาอีกสองอันดับ จนตอนนี้ขึ้นไปอยู่ในลำดับที่ห้าของการค้นหายอดนิยมเรียบร้อยแล้ว

เฉินตงหยิบโทรศัพท์ออกมา จากนั้นจึงต่อสายหาเฉินเต้าหลิน

“พ่อครับ ขอบคุณพ่อมากครับ”

“นี่เป็นความพยายามของตัวลูกเอง พ่อแค่คอยช่วยเหลืออยู่ข้างๆ เท่านั้น”

เสียงของเฉินเต้าหลินในสายโทรศัพท์ยังคงเคร่งขรึม แต่แฝงไปด้วยความรู้สึกโล่งใจเพิ่มขึ้นมาเล็กน้อย : “ตงเอ๋อ ดูเหมือนลูกจะยอดเยี่ยมกว่าที่พ่อคิดเอาไว้เสียอีกนะ”

“เป็นเพราะพ่อมีลูกสะใภ้ที่ยอดเยี่ยมต่างหากครับ !”

เฉินตงยิ้ม หากไม่ได้รับการสนับสนุนจากกู้ชิงหยิ่ง เขาอาจจะไม่สามารถยืนหยัดมาจนถึงตอนนี้ได้

“ใช่แล้ว เสี่ยวหยิ่งเป็นตัวอย่างที่ดี !”

เฉินเต้าหลินพูดอย่างมั่นใจ และยังพูดต่ออีกว่า : “แต่ตงเอ๋อ ลูกยังคงต้องมีคำอธิบายให้กับเสี่ยวหยิ่ง สำหรับเรื่องนี้ เธอต้องแบกรับความทุกข์ใจเอาไว้มากมายนัก”

“วางใจเถอะครับพ่อ”

จู่ๆ เฉินตงก็เปลี่ยนหัวข้อสนทนา : “พ่อครับ ผมอยากถามความคิดเห็นของพ่อสักหน่อย”

“เรื่องอะไร ?” เฉินเต้าหลินถาม

เฉินตงค่อยๆ หรี่ตาลง และแผ่ซ่านความเย็นชาที่ไม่รู้จบออกมา

“พ่อครับ พ่อสนใจชื่อเสียงของตระกูลเฉินไหมครับ ?”

ทันทีที่ได้ยิน ท่านหลงที่ยืนฟังอยู่ข้างๆ ก็ตัวสั่นทันที ความตกใจปรากฏขึ้นในแววตาของเขา

และเฉินเต้าหลินที่อยู่ในสายเองก็เงียบลงไปด้วยเช่นกัน

ทั้งสองล้วนแล้วแต่เป็นเหมือนมังกรและหงส์ที่อยู่ท่ามกลางฝูงชน และโลดแล่นอยู่ในวงการธุรกิจมานาน เป็นวัยที่มีความคิดรอบคอบและละเอียดอ่อน

คำพูดของเฉินตง ทำให้พวกเขาเกิดความคิดขึ้นหลายอย่าง !

หลังจากผ่านไปครู่หนึ่ง

เฉินเต้าหลินก็ค่อยๆ พูดขึ้นว่า : “ตงเอ๋อ ลูกต้องจำเอาไว้นะว่า ลูกเป็นลูกชายของเฉินเต้าหลิน คนที่ดูถูกลูก หลอกลวงลูก ทำร้ายลูก จะต้องถูกเอาคืนเป็นสิบเท่า ! เพื่อเทียบกับลูกแล้ว ชื่อเสียงของตระกูลเฉินจะสำคัญแค่ไหนกัน ?”

Winner is king ผู้ชนะเลิศคือราชา

Winner is king ผู้ชนะเลิศคือราชา

บทนำ เฉินตงกับหวางหนันหนันแต่งงานกัน3ปี ถูกภรรยาที่ยกน้องชายเป็นหัวแก้วหัวแหวนบีบคั้น แล้วยังถูกดูถูกเหยียดหยาม วันหนึ่งได้กลับตระกูลมหาเศรษฐี เขาสาบานว่าต้องกอบกู้ศักดิ์ศรีกลับคืนมา ต้องทำให้คนที่ดูถูกเขาเสียใจกับสิ่งที่ทำ ให้คนที่เหยียดหยามเขาต้องชดใช้อย่างสาสม เรื่องย่อ “ขอโทษครับคุณเฉิน ระยะมะเร็งตับของแม่ของคุณ…..” มองคุณหมอที่อยู่ตรงหน้าส่ายหน้า เฉินตงมึนงงไปชั่วขณะ ในพริบตาดวงตาก็กลายเป็นสีแดง ตั้งแต่เล็กจนโต เขากับแม่พึ่งพาอาศัยกัน เพื่อที่จะส่งให้เขาเรียนหนังสือ แม่ทำงานจนป่วย ไม่ทันที่จะได้สะดวกสบาย ก็ตกลงมาอยู่ในเหตุการณ์แบบนี้แล้ว “คุณหมอ ขอร้องล่ะครับ ช่วยแม่ผมด้วย แค่หนทางสักนิดก็ไม่มีแล้วเหรอครับ?” เสียงของเฉินตงแหบแห้งยังมีเสียงสะอื้นปนอยู่ คุณหมอลังเลอยู่ชั่วครู่ กล่าวขึ้น “ยังมีวิธีสุดท้ายอยู่ ก็คือทำการเปลี่ยนถ่ายตับ ตอนนี้ทางแพทย์มีของอยู่พอดี…..” ชะงักไปชั่วครู่ เขาก็มองเฉินตงตั้งแต่หัวจรดเท้า การรักษาที่ยาวนาน ทำให้เขารู้สถานการณ์ตอนนี้ของเฉินตงดี แต่ เขาก็ยังพูดออกมา “แต่ว่า…..ค่าใช้จ่ายไม่น้อยเลยนะครับ อย่างน้อยๆในช่วงแรกก็ประมาณสองแสน” สองแสน? ดวงตาของเฉินตงวาววับ รีบจับมือของคุณหมอเอาไว้ “รักษา จะต้องรักษานะครับ ผมยังมีอีกสองแสน!” เงินไม่มีแล้วยังหาได้ แต่ว่าไม่มีแม่แล้ว ก็ไม่สามารถหาได้อีกแล้ว “อย่างนั้นคุณก็รีบๆรวบรวมเงิน ถ้าเกิดว่ายังประวิงเวลาออกไปอีก วิธีปลูกถ่ายตับก็หมดหนทางแล้ว” นายแพทย์พยักหน้า ถอนหายใจครั้งหนึ่งแล้วก็หมุนตัวจากไป เดินออกมาจากโรงพยาบาล ท้องฟ้ามีฝนเม็ดเล็กๆโปรยลงมา เฉินตงรีบร้อนกลับบ้าน ภรรยา หวางหนันหนันกำลังนอนเอกเขนกดูโทรทัศน์อยู่บนโซฟา แถมในปากยังกินขนมมันฝรั่งทอดอยู่อีกด้วย เธอเหลือบมองเฉินตง หวางหนันหนันว่าขึ้น “แม่ดีขึ้นบ้างไหม?” “หมอบอกว่า ถ้าเกิดว่าสามารถเข้ารับการปลูกถ่ายตับได้ ก็ยังมีทางรักษา” เฉินตงพูดขึ้นอย่างดีใจราวกับคว้าเอาหญ้ากอสุดท้ายที่ใช้รักษาชีวิตเอาไว้ได้ “ต้องใช้สองแสน ยังดีที่บ้านของเรายังพอมีอยู่ แม่ยังมีโอกาสอีกครั้งหนึ่ง” พูดไป เขาก็หมุนตัวเข้าไปหยิบเอาบัตรธนาคารในห้อง ในพริบตาสีหน้าของหวานหนันหนันก็เปลี่ยนไป รีบร้องขึ้น “เฉินตง คุณหยุดเดี๋ยวนี้นะ!” เฉินตงเลิกคิ้วขึ้นเบาๆ ราวกับว่านึกอะไรขึ้นได้ หมุนตัวหันกลับมามองหวางหนันหนัน “เงินล่ะ?” หวางหนันหนันวิตกกังวล อึกๆอักๆไม่พูดออกมา “เอาไปให้ที่บ้านคุณอีกแล้วเหรอ?” เฉินตงเลิกคิ้ว รอยยิ้มที่แสดงออกมานั้นช่างดูขมขื่นจนหาอะไรมาเปรียบเทียบไม่ได้ ฝีเท้าของเขาก้าวลงไปนั่งบนโซฟาอย่างไร้เรี่ยวแรง หยิบซองบุหรี่ที่ยับยู่ยี่ออกมา “แช๊ะ” จุดบุหรี่มวนนึงขึ้น ดูดบุหรี่เข้าปอดแรงๆ ทิ้งร่างนอนพาดอยู่บนโซฟา แต่งงานมาสามปี เรื่องซ้ำ ๆเดิม ๆ และมันไม่ใช่ครั้งแรก “หนันหนัน นี่เป็นเงินที่เอาไว้ใช้รักษาแม่ผม” เฉินตงพูดขึ้นอย่างอ่อนล้า “ขอคืนมาได้ไหม?” “ขอคืนมา?” คิ้วของหวางหนันหนันกระตุกขึ้น ตวาดออกมาเสียงแหลม “เฉินตง คุณหมายความว่ายังไง? ฉันเอาเงินเล็กๆน้อยๆไปแสดงความกตัญญูต่อพ่อแม่ฉัน จะมีหน้าที่ไหนไปขอกลับมาห้ะ?” เฉินตงข่มสีหน้าและอารมณ์ให้เย็นลง แล้วว่าขึ้น “โรงพยาบาลบอกว่าตอนนี้มีตับที่เข้ากันได้อยู่พอดี ถ้าสามารถเอาเงินไปให้โรงพยาบาลได้ในทันที โรงพยาบาลก็สามารถที่จะเริ่มทำการผ่าตัดปลูกถ่ายตับให้แม่ผมได้เลย จากสถานการณ์ของแม่ผมในตอนนี้ คงจะทนได้อีกไม่นาน” “ฉันไม่สนใจ นี่เป็นเรื่องส่วนตัวของคุณเอง คุณก็ไปหาทางเอาเอง” ในทันใดหวางหนันหนันก็ร้องเริ่มร้องไห้เสียงดัง น้ำตาไหลนอง “ภายในเวลาสั้นๆผมจะไปหาเงินสองแสนมาจากไหน?” เฉินตงรู้สึกเหมือนหัวกำลังจะระเบิดออกมาแล้ว กึ่งหนึ่งคือการขอร้อง “หนันหนัน ช่วยผมครั้งหนึ่ง ขอคืนมาเถอะนะ แม่ของผมยังรอเงินสองแสนนั่นมาช่วยชีวิตอยู่นะ!” “เฉินตง! เงินนั่นให้แม่ฉันไปแล้ว ฉันไม่มีทางที่จะไปขอกลับมา” หวางหนันหนันร้องไห้ไปแล้วทรุดนั่งลงบนพื้น ทั้งน้ำมูกทั้งน้ำตาไหลออกมา “แม่ของคุณก็กำลังจะตายอยู่แล้ว คุณยังจะเอาเงินไปผลาญทิ้งที่โรงพยาบาลอีก ตกลงคุณเคยคิดถึงครอบครัวพวกเราบ้างหรือเปล่า?” ร่างกายของเฉินตงสั่น ความโกรธมากระจุกรวมกันอยู่ที่ลำคอของเขา เขาหยิบโทรศัพท์ของหวางหนันหนันขึ้นมาอย่างรวดเร็ว “คุณไม่โทร ผมโทร!” ไม่รอให้หวางหนันหนันขัดขวาง สายโทรออกก็โดนรับสาย “แม่ครับ หนันหนันเพิ่งจะให้เงินแม่ไปสองแสนใช่ไหมครับ?” เฉินตงขอร้อง “ขอร้องล่ะครับช่วยคืนเงินสองแสนให้ผมได้ไหม นั่นเป็นเงินที่จะใช้รักษาแม่ผม แม่ผมท่านยังรอรับการรักษาอยู่ที่โรงพยาบาลอยู่นะครับ” อีกฝั่งของสาย อยู่แม่ยายก็ตวาดขึ้น “เฉินตงแกพูดจาบ้าบออะไรออกมา? เงินนั่นเป็นเงินที่หนันหนันแสดงความกตัญญูต่อพวกเรา แกยังมีหน้าจะมาขอเงินกลับไปอีก? ในตอนนั้นหนันหนันอยากจะแต่งงานกับแก พวกเราก็ไม่เห็นด้วย จากสภาพของแก ก็เป็นเพราะหนันหนันหน้ามืดตามัวถึงได้ยอมแต่งงานกับแก” “ในตอนนี้หนักกว่านั้นอีก หนันหนันมีใจอยากจะกตัญญูต่อพ่อแม่ เอาเงินมาให้พวกเราสองคนใช้ ชายหงส์(ผู้ชายที่เกิดในบ้านยากจนและเข้ามหาวิทยาลัยโดยความพยายาม จบเรียนแล้วก็ดำเนินชีวิตที่เมือง)อย่างแกยังกล้าที่จะบากหน้ามาขอเงินกลับไป ฉันจะบอกแกให้นะ หวางเห้ากำลังจะแต่งงานแล้ว เงินนั่นพวกเราเตรียมจะเอาไปวางดาวน์ค่าบ้านงวดแรกให้หวางเห้า อยากได้เงิน? แค่แดงเดียวก็ไม่มี!” ปัง! สายตัดไปแล้ว เฉินตงแน่นิ่งไป แม่ยายนี่ฟังในสิ่งที่ฉันพูดไม่เข้าใจหรือยังไง? “เฉินตง คุณเป็นบ้าเหรอ?” หวางหนันหนันกระชากคอเสื้อของเฉินตงราวกับคนบ้า “คุณทำเรื่องบ้าๆแบบนี้ลงไปได้ยังไง ฉันเอาเงินไปให้พ่อแม่ฉัน ทำไมคุณต้องทำเหมือนมันฟ้ามันจะผ่าลงมาให้ได้?” เฉินตงมองหวางหนันหนันอย่างหดหู่ ดวงตาแดงก่ำ “ในสายตาของพวกคุณ ชีวิตของแม่ผม ยังไม่มีค่าเท่ากับเงินดาวน์บ้านงวดแรกของน้องชายคุณอย่างนั้นเหรอ?” “ไร้สาระ!” หวางหนันหนันปล่อยมือจากเฉินตง หยิบของในห้องขึ้นมาแล้วก็เขวี้ยงปาข้าวของจนเละเทะ ในพริบตา ห้องรับแขกก็รกและยุ่งเหยิงไปหมด หวางหนันหนันร้องไห้เป็นวรรคเป็นเวรแล้วทิ้งตัวนั่งลงบนโซฟา “เฉินตงคุณมันคนใจดำ ตอนนั้นทำไมฉันถึงได้แต่งงานกับคุณนะ เพื่อแม่ของคุณ คุณทุ่มเททิ้งเงินไปตั้งเท่าไหร่แล้ว? ฉันยอมอดทนลำบากมากับคุณ แม้แต่บ้านที่อยู่ก็ต้องเช่า คุณเคยสงสารฉันบ้างไหม? เสี่ยวเห้าเป็นน้องชายของฉัน แล้วก็เป็นน้องของคุณด้วย เขากำลังจะแต่งงานแล้ว ฉันเป็นถึงพี่สาว จะช่วยฉันบ้าง ไม่ได้เลยเหรอ?” “ช่วยคุณสักครั้ง?” เฉินตงโมโหสุดขีด “พวกเราแต่งงานกันมาสามปี คุณช่วยหวางเห้าไอ้สวะนั่นไปตั้งเท่ากี่ครั้งแล้ว? ไอ้สวะหวางเห้ามัวแต่ลุ่มหลงอยู่กับสิ่งที่ตัวเองชอบจนชีวิตไม่ก้าวหน้า ขลุกตัวอยู่แต่ในบ้านเกาะพ่อแม่กิน ทั้งหมดนี้ก็เป็นเพราะพวกคุณ!” “อย่ามาพูดถึงน้องชายฉันแบบนั้นนะ!” หวางหนันหนันใบหน้าบิดเบี้ยว ยืนชี้หน้าเฉินตงด้วยท่าทางป่าเถื่อนพร้อมพูดข่มขู่ เฉินตงพูดขึ้นอย่างเย้ยหยัน “ทำไมถึงจะพูดไม่ได้? เรียนมหาลัยก็ไปทำคนอื่นท้อง เงินที่ชดใช้ก็เป็นเงินของผม เขาอยากจะซื้อรถก็เป็นผมที่จ่ายเงินซื้อให้เขา ในสามปีนี้ทั้งในที่ลับและที่แจ้งผมจ่ายเงินให้เขาไปตั้งเท่าไหร่? คุณมันปีศาจฝูตี้(ผู้หญิงที่มีน้องชายและต้องช่วยน้องชายในทุกด้านเพราะพ่อแม่ให้ความสำคัญกับลูกชายมากกว่าลูกสาว) คุณต่างหากที่ไม่เคยคิดถึงครอบครัวของเรา!” “กรี๊ด! แกหุบปากเดี๋ยวนี้นะ” หวางหนันหนันหวีดร้องออกมาเสียงแหลม “แกหมายความว่ายังไง? แกไม่อยากจะอยู่ด้วยกันแล้วใช่ไหม?” “พวกคุณเอาเงินที่จะใช้รักษาแม่ผมไปซื้อบ้านให้ไอ้สวะ ไม่สนใจไยดีแม่ผม คนที่ไม่อยากจะใช้ชีวิตร่วมกันต่อมันเป็นคุณต่างหาก!” เฉินตงยักไหล่ พูดออกมาด้วยใบหน้าไร้อารมณ์ “หย่ากันเถอะ!” หวางหนันหนันนิ่งไปในทันที “มึง มึงพูดว่าอะไรนะ?” แต่งงานมาสามปี ตั้งแต่ไหนแต่ไรมาเฉินตงไม่เคยพูดจาอะไรแบบนี้ออกมา “หย่ากันเถอะ” เฉินตงบอก “แต่งงานกับผมมันทำให้คุณลำบากมาก ผมเองก็ไม่เหมาะกับคุณ ครอบครัวนี้ของคุณ ผมแบกไม่ไหว” พูดจบ เขาก็หมุนตัวเดินออกไป เขาไม่ใช่คนที่มีนิสัยผัดวันประกันพรุ่ง สามปีที่ผ่านมา แต่ละครั้งที่อดทน ก็เป็นเพราะคิดว่าในตอนนั้นหวางหนันหนันแต่งกับเขา ความจริงแล้วก็นับว่าเธอยอมลดตัวลงมาแต่งกับเขา อีกอย่างหวางหนันหนันก็ยังมีความรู้สึกดีๆต่อเขาบ้าง แต่ว่าครั้งนี้ ในที่สุดเขาก็อดทนไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว รอจนเฉินตงออกไปจากบ้านแล้ว ในที่สุดหวางหนันหนันก็ได้สติ เธอรีบพุ่งตัวไปหยิบโทรศัพท์มาโทรหามารดาด้วยความวิตกและไร้สติ ร้องไห้ฟูมฟายแล้วว่าขึ้น “แม่…..เฉินตงอยากจะหย่ากับหนู” “ไอ้ชั่วนั่นอยากจะขอหย่ากับแก?” อีกฝั่งของสาย เสียงตวาดของมารดาดังขึ้น “หย่าก็หย่า! มันก็แค่ไอ้คนจน ยังจะกล้ายกหางตัวเองอวดเบ่ง คิดว่าตัวเองแน่นักนะ! เงินสองแสนสุดท้ายนั่นยังไงก็อยู่ที่พวกเราแล้ว มันจะหย่ากับแก อย่างนั้นก็สงเคราะห์มันไป ให้มันไปนั่งร้องไห้กับแม่แก่ใกล้ตายของมันไปเสีย” ณ ขณะนี้ เวลานี้ เฉินตงออกเดินไปเรื่อยๆอย่างไม่มีจุดหมายปลายทาง ท้องฟ้าในตอนกลางคืน มีฝนเม็ดเล็กๆโปรยปรายลงมา ทำให้ตัวของเขาเปียกไปทั้งตัว เขาส่ายหัวอย่างกลัดกลุ้ม เอาเท้าเตะน้ำที่ขังนองอยู่ข้างทาง เงิน เงิน เงิน แม่งทะเลาะกันก็เพราะเงิน! ตอนนี้มีเรื่องกับตระกูลหวางจนต่อกันไม่ติดแล้ว กูแม่งจะไปหาเงินสองแสนนั่นมาจากไหนกันวะ? ฝืด……. ในเวลานี้ รถโรลส์-รอยซ์ แฟนท่อมคันหนึ่งก็หยุดลงตรงข้างตัวของเฉินตง กระจกของรถถูกเลื่อนลง ชายชราคนหนึ่งแต่งกายด้วยชุดราชวงศ์ถังมีมองมาที่เฉินตงด้วยใบหน้าที่แต้มไว้ด้วยรอยยิ้ม “เป็นคุณชายเฉินตงใช่ไหมครับ? เชิญขึ้นรถครับ ไปโรงพยาบาลลี่จิงกับผม” คุณชาย ?! เฉินตงมองชายชราตรงหน้าด้วยสีหน้างุนงง นานนับชั่วขณะหนึ่งที่ชะงักไป ชายชรายิ้มออกมาเล็กน้อย “คุณแม่ของคุณกำลังเข้ารับการผ่าตัดปลูกถ่ายตับอยู่ที่โรงพยาบาลครับ”

Options

not work with dark mode
Reset