Winner is king ผู้ชนะเลิศคือราชา – ตอนที่ 360 ส่งของขวัญ?!

หลังออกจากบ้านตระกูลเฉิน พ่อก็บอกกับเขาไว้แล้ว

แต่เฉินตงกลับคาดไม่ถึงว่า จะยกเลิกได้รวดเร็วเช่นนี้!

ภายในเวลาเพียงแค่คืนเดียว ทุกอย่างก็กลับคืนสู่ภาวะปกติ

ตลอดระยะเวลาเกือบหนึ่งเดือนที่ผ่านมา ภารกิจลอบสังหารขององค์กร hidden killers เป็นเหมือนดาบแหลมคมที่แขวนอยู่ จนยากที่เขาจะสามารถสงบจิตใจลงได้ และทำให้รู้สึกหวาดกลัวอยู่ตลอดเวลา

มาวันนี้ เมฆหมอกได้จางหายไปหมดสิ้นแล้ว

เขาเงยหน้าแล้วสูดหายใจเข้าเต็มปอด นี่คือการสูดลมหายใจที่มีความสุขที่สุด ตลอดระยะเวลาเกือบหนึ่งเดือนที่ผ่านมาของเขา

จากนั้น เฉินตงก็ยิ้มออกมาอย่างโล่งใจ “องค์กรhidden killers ยกเลิกภารกิจได้อย่างไร?”

แค่นี้หรือ?!

ท่านหลง คุนหลุน และฟ่านลู่ ต่างผงะไปพร้อมกัน

ท่าทีของคุณชาย ดูจะเรียบเฉยเกินไปไหม?

ระยะเวลาที่ผ่านไปเกือบหนึ่งเดือน ทุกคนต่างตกอยู่ในอันตรายจากการลอบสังหารในครั้งนี้ จนต้องจมดิ่งอยู่กับความเครียด

เดิมทีทั้งสามคนคาดการณ์ว่า ถ้าหากเฉินตงได้ยินข่าวนี้แล้ว จะต้องดีใจจนกระโดดโลดเต้นอย่างแน่นอน

แต่ทว่าตอนนี้……

“เป็นอะไรไป?”

เฉินตงหันมองทั้งสามคนด้วยความสงสัย

“คุณชาย คุณไม่ดีใจเลยหรือครับ?” ท่านหลงถาม

“ดีใจสิ” เฉินตงพยักหน้า

“แล้วทำไมคุณถึง……” ท่านหลงถามต่อ

เฉินตงยักไหล่ “ต่อให้ดีใจแค่ไหน ก็ไม่ดีใจเท่ากับเรื่องที่เสี่ยวหยิ่งบอกกับฉันเมื่อคืนว่า ฉันมีเจ้าตัวน้อยแล้ว”

ท่านหลง คุนหลุนและฟ่านลู่ต่างพูดไม่ออก

แต่ก็พอจะเข้าใจได้ เมื่อมีเรื่องหนึ่งที่ปีติยินดีมากกว่าอีกเรื่อง ความดีใจที่แสดงออกมา ก็ย่อมที่จะน้อยกว่าเป็นธรรมดา

แต่การตอบสนองที่เรียบเฉยของเฉินตง ไม่ได้หมายความว่าพวกของท่านหลงจะพลอยเรียบเฉยไปด้วยได้

ท่านหลงข่มความตื่นเต้นเอาไว้ แล้วพูดว่า “เมื่อคืนดาร์กเว็บเกิดความแตกตื่นครั้งใหญ่ขึ้น “ยมราช” ซึ่งเป็นนักฆ่าอันดับ 1 ในอันดับยมราชขององค์กร hidden killers ได้ปรากฏตัวขึ้นในองค์กร hidden killers อีกครั้ง ตอนที่เข้าลงชื่อเข้าใช้ในระบบ ก็ทำให้เกิดความโกลาหลขึ้นในดาร์กเว็บ

“ขณะที่ทุกคนกำลังแตกตื่นอยู่นั้น ยมราชใช้สิทธิพิเศษที่ตนเองมีอยู่ ประกาศเจตจำนงของยมราช โดยไม่ผ่านความเห็นชอบขององค์กร hidden killers”

ขณะที่พูด ท่านหลงก็หยิบโทรศัพท์ออกมา จากนั้นจึงกดเข้าไปในหน้าเว็บไซต์ของดาร์กเว็บ แล้วยื่นโทรศัพท์ให้กับเฉินตง

“คุณชายลองดูเองเถอะครับ สิ่งที่เกิดขึ้นมาตลอดทั้งคืน ทำให้ตอนนี้ บนดาร์กเว็บมีแต่เรื่องเกี่ยวกับยมราช รวมไปถึงภาพหน้าขอขององค์กร hidden killers ในเวลานั้นด้วย”

เฉินตงรับโทรศัพท์มา หลังจากที่เห็นภาพการปรากฏตัวขึ้นของ “ยมราช” ในองค์กร hidden killers เมื่อคืน จู่ๆ เขาก็โล่งใจทันที

ถึงแม้เขาจะเตรียมใจเอาไว้บางเล็กน้อย แต่ก็ต้องรู้สึกขนลุกกับภาพที่ปรากฏขึ้นตรงหน้าอยู่ดี

นักฆ่าคนหนึ่ง เพียงแค่ลงชื่อเข้าใช้ในระบบขององค์กร hidden killers ก็สร้างความโกลาหลให้ทั้งเว็บไซต์ได้

ยิ่งไปกว่านั้น หลังจากเข้าไปในองค์กร hidden killersแล้ว ยังสามารถแสดงเจตจำนงของตนเองออกมาบนเว็บไซต์หลักขององค์กรได้ได้ โดยไม่ต้องสนใจองค์กร hidden killersอีกด้วย

นี่……นี่ต้องน่ากลัวขนาดไหนกัน?

ภาพที่เห็นอยู่ในมือ เป็นหน้าเว็บไซต์ที่แดงเถือก และเคียวยมราชขนาดใหญ่

แต่สิ่งที่ยิ่งดึงดูดสายตามากกว่าเคียวยมราชก็คือ ตัวอักษรบรรทัดล่างที่เขียนเอาไว้

“ใครฝ่าฝืน ยมราชจะไปหา!”

นี่ต้องกล้าหาญขนาดไหนกัน ถึงจะสามารถกล่าวคำพูดที่เป็นการดูถูกองค์กร hidden killersทั้งองค์กรได้ขนาดนี้?

“คุณชาย การปรากฏตัวของยมราช ทำให้ยุติการลอบสังหารเอาไว้ได้ หลังจากมีการประกาศเจตจำนงข้อนี้ออกมาได้เพียงแค่ห้านาที องค์กร hidden killersก็ประกาศยกเลิกภารกิจลอบสังหารคุณทันที”

ท่านหลงพยายามข่มความหวาดกลัวภายในใจ และค่อยๆ พูด

คุนหลุนกับฟ่านลู่เอง ก็มีสีหน้าที่เคร่งขรึม

เพราะทั้งสองคนล้วนแล้วแต่เป็นนักฆ่ามือพระกาฬในอันดับยมราช ดังนั้นจึงรู้ดีว่า “ยมราช” ที่ถูกจัดอยู่ในอันดับที่ 1 นั้น มีความแข็งแกร่งแค่ไหน

คนคนหนึ่งที่ครองตำแหน่ง “ยมราช” ในอันดับยมราชมากว่ายี่สิบปี ปรากฏตัวขึ้นมาใหม่ในองค์กรอีกครั้งเพื่อคุณชาย!

เฉินตงยื่นมือถือคืนให้คุนหลุน ดวงตาของเขาเหม่อลอย จู่ๆองค์กร hidden killersก็ประกาศยกเลิกภารกิจ ทำให้เขาไม่ทันได้ตั้งตัว จะบอกว่าเป็นเหมือนกับคลื่นลูกใหญ่ ก็คงไม่เกินจริงเกินไปนัก

ทว่าในขณะที่กำลังงุนงงอยู่นั้น เขาก็นึกถึงคำพูดของพ่อตอนที่อยู่ในตระกูลเฉินได้

ทั้งหมดนี่……เป็นฝีมือของลุงเต้าจูนจริงๆ หรือ?

หรือจะพูดอีกอย่างว่า ลุงเต้าจูน……ก็คือ “ยมราช” ที่อยู่ในองค์กร?

ในขณะที่เฉินตงกำลังครุ่นคิดเรื่องเหล่านี้ พวกของท่านหลงทั้งสามคน เมื่อมองเห็นแววตาของเขา ก็มีท่าทีเคร่งขรึมขึ้นมา

โดยเฉพาะคุนหลุนและฟ่านลู่ ตอนนี้เมื่อเผชิญหน้ากับเฉินตง ก็ยิ่งรู้สึกชื่นชมมากยิ่งขึ้น

ท่าทีของคุณชาย เป็นสิ่งที่คาดเดาได้ยากจริงๆ!

หากมีความเกี่ยวข้องสัมพันธ์กับ “ยมราช” ในองค์กร hidden killersจริง ทำไมก่อนหน้านี้ คุณชายถึงได้ตกอยู่ในสถานการณ์ที่ยากลำบากขนาดนั้น?

“ลงไปข้างล่างกันเถอะ ในเมื่อตอนนี้การลอบสังหารสิ้นสุดลงแล้ว งานหลายอย่างก็ควรที่จะเริ่มดำเนินการต่อได้แล้ว”

เฉินตงตั้งสติกลับมาได้ แล้วจึงหันไปโบกมือและออกคำสั่งกับพวกของท่านหลงทั้งสามคน ที่กำลังยืนตกตะลึงอยู่

เขาไม่ได้พูดเรื่องการคาดเดาว่าเฉินเต้าจูนคือ “ยมราช” ออกมา

สำหรับลุงเต้าจูนแล้ว การจะกลับไปที่ตระกูลเฉินสักครั้ง ก็ต้องเข้าไปอย่างหลบๆ ซ่อนๆ แม้กระทั่งช่วยพ่อจัดการกับยิวหมิน ก็ยังไม่สามารถทิ้งร่องรอยของตนเองเอาไว้ได้

การหลบๆ ซ่อนๆ นี้ แสดงให้เห็นว่าไม่ต้องการให้ใครล่วงรู้

ไม่ว่าจะเป็นลุงเต้าจูนที่ช่วยเขาจัดการกับองค์กร hidden killers และยกเลิกภารกิจหรือไม่ เขาก็ไม่จำเป็นต้องพูดในสิ่งที่เขาคาดเดาออกมาอยู่ดี

ลุงเต้าจูนออกจากคุกมืด ปกปิดร่องรอยของตนเองมาโดยตลอด แสดงว่าเขาต้องมีเหตุผลของเขา!

เมื่อพวกของท่านหลงทั้งสามคนจากไปแล้ว เฉินตงก็หันหลังเดินกลับเข้าไปในห้องนอน

เขามองดูกู้ชิงหยิ่งที่นอนหลับไปอีกครั้ง แต่อดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา

สาวน้อย คุณมันเป็นแมลงขี้เซาจริงๆ

แต่ว่า หลังจากที่ถูจมูก เฉินตงก็เดาว่าน่าจะเป็นกู้ชิงหยิ่งมากกว่า ดังนั้นจึงรู้สึกง่วงขึ้นมา

เขาค่อยๆ เดินไปข้างๆ เตียง คุกเข่าลง แล้วมองดูกู้ชิงหยิ่งที่กำลังหลับสนิท และรู้สึกอบอุ่นขึ้นในจิตใจขึ้นมา

“ตั้งท้องคงจะต้องลำบากมากแน่ๆ ขอบคุณนะที่รัก”

ขณะที่กำลังพึมพำ เขาค่อยๆ เขยิบเข้าไปใกล้ๆ ท้องของกู้ชิงหยิ่ง แล้วยิ้มออกมาอย่างอ่อนโยน “เจ้าตัวเล็ก หนูเป็นดวงดาวนำโชคของพ่อจริงๆ เป็นความสุขทวีคูณ……”

“ที่รัก เมื่อกี้เกิดเรื่องอะไรขึ้นหรือคะ?”

กู้ชิงหยิ่งตื่นขึ้น และมองไปที่เฉินตงอย่างสะลึมสะลือ

เฉินตงนอนลงบนเตียง จากนั้นจึงโอบกู้ชิงหยิ่งเข้าไว้ในอ้อมแขน แล้วจูบที่หน้าผากของกู้ชิงหยิ่งเบาๆ

“ที่รัก ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป พวกเราจะนอนหลับสนิทกันได้เสียที เมื่อคืนองค์กร hidden killers ประกาศยกเลิกภารกิจลอบสังหารผมแล้ว”

“จริงหรือคะ?”

กู้ชิงหยิ่งตั้งสติขึ้นมาได้ แววตาของเธอเป็นประกาย เมื่อเห็นท่าทีของเฉินตงยังคงดูเป็นปกติ จึงเอ่ยถามขึ้นมาอย่างประหลาดใจ “ทำไมดูเหมือนว่าคุณจะไม่ดีใจเลย? นี่เป็นเรื่องที่น่ายินดีที่สุดเลยนะ!”

“ผมดีใจนี่!”

เฉินตงยิ้มออกมาอย่างเบิกบาน “แต่จะเป็นข่าวดีแค่ไหน ก็เทียบไม่ได้กับที่คุณตั้งท้องเจ้าตัวเล็กของเราหรอก”

ใบหน้าอันงดงามของกู้ชิงหยิ่งแดงก่ำ ดวงตาเป็นประกายแวววาว

จู่ๆ บรรยากาศภายในห้องก็เงียบลง

แต่ในตอนนี้เอง

จู่ๆ เหนือท้องฟ้าด้านนอก ก็มีเสียงของเฮลิคอปเตอร์ดังขึ้นมา

ทั้งต้องรู้สึกตกใจพร้อมกัน

แทบจะในเวลาเดียวกัน ที่หน้าประตูก็มีเสียงของท่านหลงดังขึ้น “คุณชาย คุณนายน้อย รีบออกมาเร็วเข้า นายท่านให้คนส่งของขวัญมาให้ครับ!”

ส่งของขวัญ?!

เฉินตงและกู้ชิงหยิ่งหันมองหน้ากัน จากนั้นจึงรีบลุกขึ้นและออกจากห้องนอนไป

ท่านหลงใบหน้ายิ้มระรื่น และพูดอย่างมีความสุขว่า “เมื่อคืนนายท่านดีใจจนนอนไม่หลับ ถ้าไม่ใช่เพราะตอนนี้สถานการณ์ในตระกูลเฉินนั้นซับซ้อน เขาคงจะมาด้วยตัวเองแล้ว คุณนายน้อยตั้งครรภ์ นี่ถือเป็นข่าวดีอย่างมากทีเดียว ดังนั้นจึงได้ให้คนนำของขวัญมาส่งให้คุณนายน้อยตั้งแต่เช้าตรู่”

“เพิ่งต้องท้องก็ต้องส่งด้วยหรือ?” เฉินตงถามด้วยความประหลาดใจ

กู้ชิงหยิ่งเองก็รู้สึกสงสัย

ท่านหลงทำสีหน้าเคร่งขรึม จ้องเฉินตงตาเขม็ง “คุณชาย เพิ่งท้องทำไมจะส่งไม่ได้ครับ? นี่เป็นสายเลือดของนายท่าน เป็นสิ่งล้ำค่าเพียงหนึ่งเดียว นายท่านกำชับอย่างเด็ดขาดให้ระมัดระวัง อีกอย่าง นี่ก็เป็นของที่ส่งให้คุณนายน้อย คุณชายเป็นเพียงแค่สามี จะพูดให้มากความทำไม?”

เฉินตงหัวเราะอย่างเก้อเขิน แล้วลูบจมูก

ประคองกู้ชิงหยิ่งเดินออกไปด้านนอก แล้วพูดติดตลกว่า “ไปกันเถอะที่รัก ไปดูว่าคุณพ่อที่ใจกว้างเหมือนมหาสมุทรของผม จะส่งของขวัญชิ้นใหญ่แค่ไหนมาให้”

ทว่า

ขณะที่ท่านหลงเดินนำเฉินตงและกู้ชิงหยิ่งออกไปจากลานป่าไผ่นั้น

เมื่อเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นบนอากาศ จู่ๆ เฉินตงก็หัวเราะไม่ออก

นี่……คือของขวัญจริงๆ หรือ?

Winner is king ผู้ชนะเลิศคือราชา

Winner is king ผู้ชนะเลิศคือราชา

บทนำ เฉินตงกับหวางหนันหนันแต่งงานกัน3ปี ถูกภรรยาที่ยกน้องชายเป็นหัวแก้วหัวแหวนบีบคั้น แล้วยังถูกดูถูกเหยียดหยาม วันหนึ่งได้กลับตระกูลมหาเศรษฐี เขาสาบานว่าต้องกอบกู้ศักดิ์ศรีกลับคืนมา ต้องทำให้คนที่ดูถูกเขาเสียใจกับสิ่งที่ทำ ให้คนที่เหยียดหยามเขาต้องชดใช้อย่างสาสม เรื่องย่อ “ขอโทษครับคุณเฉิน ระยะมะเร็งตับของแม่ของคุณ…..” มองคุณหมอที่อยู่ตรงหน้าส่ายหน้า เฉินตงมึนงงไปชั่วขณะ ในพริบตาดวงตาก็กลายเป็นสีแดง ตั้งแต่เล็กจนโต เขากับแม่พึ่งพาอาศัยกัน เพื่อที่จะส่งให้เขาเรียนหนังสือ แม่ทำงานจนป่วย ไม่ทันที่จะได้สะดวกสบาย ก็ตกลงมาอยู่ในเหตุการณ์แบบนี้แล้ว “คุณหมอ ขอร้องล่ะครับ ช่วยแม่ผมด้วย แค่หนทางสักนิดก็ไม่มีแล้วเหรอครับ?” เสียงของเฉินตงแหบแห้งยังมีเสียงสะอื้นปนอยู่ คุณหมอลังเลอยู่ชั่วครู่ กล่าวขึ้น “ยังมีวิธีสุดท้ายอยู่ ก็คือทำการเปลี่ยนถ่ายตับ ตอนนี้ทางแพทย์มีของอยู่พอดี…..” ชะงักไปชั่วครู่ เขาก็มองเฉินตงตั้งแต่หัวจรดเท้า การรักษาที่ยาวนาน ทำให้เขารู้สถานการณ์ตอนนี้ของเฉินตงดี แต่ เขาก็ยังพูดออกมา “แต่ว่า…..ค่าใช้จ่ายไม่น้อยเลยนะครับ อย่างน้อยๆในช่วงแรกก็ประมาณสองแสน” สองแสน? ดวงตาของเฉินตงวาววับ รีบจับมือของคุณหมอเอาไว้ “รักษา จะต้องรักษานะครับ ผมยังมีอีกสองแสน!” เงินไม่มีแล้วยังหาได้ แต่ว่าไม่มีแม่แล้ว ก็ไม่สามารถหาได้อีกแล้ว “อย่างนั้นคุณก็รีบๆรวบรวมเงิน ถ้าเกิดว่ายังประวิงเวลาออกไปอีก วิธีปลูกถ่ายตับก็หมดหนทางแล้ว” นายแพทย์พยักหน้า ถอนหายใจครั้งหนึ่งแล้วก็หมุนตัวจากไป เดินออกมาจากโรงพยาบาล ท้องฟ้ามีฝนเม็ดเล็กๆโปรยลงมา เฉินตงรีบร้อนกลับบ้าน ภรรยา หวางหนันหนันกำลังนอนเอกเขนกดูโทรทัศน์อยู่บนโซฟา แถมในปากยังกินขนมมันฝรั่งทอดอยู่อีกด้วย เธอเหลือบมองเฉินตง หวางหนันหนันว่าขึ้น “แม่ดีขึ้นบ้างไหม?” “หมอบอกว่า ถ้าเกิดว่าสามารถเข้ารับการปลูกถ่ายตับได้ ก็ยังมีทางรักษา” เฉินตงพูดขึ้นอย่างดีใจราวกับคว้าเอาหญ้ากอสุดท้ายที่ใช้รักษาชีวิตเอาไว้ได้ “ต้องใช้สองแสน ยังดีที่บ้านของเรายังพอมีอยู่ แม่ยังมีโอกาสอีกครั้งหนึ่ง” พูดไป เขาก็หมุนตัวเข้าไปหยิบเอาบัตรธนาคารในห้อง ในพริบตาสีหน้าของหวานหนันหนันก็เปลี่ยนไป รีบร้องขึ้น “เฉินตง คุณหยุดเดี๋ยวนี้นะ!” เฉินตงเลิกคิ้วขึ้นเบาๆ ราวกับว่านึกอะไรขึ้นได้ หมุนตัวหันกลับมามองหวางหนันหนัน “เงินล่ะ?” หวางหนันหนันวิตกกังวล อึกๆอักๆไม่พูดออกมา “เอาไปให้ที่บ้านคุณอีกแล้วเหรอ?” เฉินตงเลิกคิ้ว รอยยิ้มที่แสดงออกมานั้นช่างดูขมขื่นจนหาอะไรมาเปรียบเทียบไม่ได้ ฝีเท้าของเขาก้าวลงไปนั่งบนโซฟาอย่างไร้เรี่ยวแรง หยิบซองบุหรี่ที่ยับยู่ยี่ออกมา “แช๊ะ” จุดบุหรี่มวนนึงขึ้น ดูดบุหรี่เข้าปอดแรงๆ ทิ้งร่างนอนพาดอยู่บนโซฟา แต่งงานมาสามปี เรื่องซ้ำ ๆเดิม ๆ และมันไม่ใช่ครั้งแรก “หนันหนัน นี่เป็นเงินที่เอาไว้ใช้รักษาแม่ผม” เฉินตงพูดขึ้นอย่างอ่อนล้า “ขอคืนมาได้ไหม?” “ขอคืนมา?” คิ้วของหวางหนันหนันกระตุกขึ้น ตวาดออกมาเสียงแหลม “เฉินตง คุณหมายความว่ายังไง? ฉันเอาเงินเล็กๆน้อยๆไปแสดงความกตัญญูต่อพ่อแม่ฉัน จะมีหน้าที่ไหนไปขอกลับมาห้ะ?” เฉินตงข่มสีหน้าและอารมณ์ให้เย็นลง แล้วว่าขึ้น “โรงพยาบาลบอกว่าตอนนี้มีตับที่เข้ากันได้อยู่พอดี ถ้าสามารถเอาเงินไปให้โรงพยาบาลได้ในทันที โรงพยาบาลก็สามารถที่จะเริ่มทำการผ่าตัดปลูกถ่ายตับให้แม่ผมได้เลย จากสถานการณ์ของแม่ผมในตอนนี้ คงจะทนได้อีกไม่นาน” “ฉันไม่สนใจ นี่เป็นเรื่องส่วนตัวของคุณเอง คุณก็ไปหาทางเอาเอง” ในทันใดหวางหนันหนันก็ร้องเริ่มร้องไห้เสียงดัง น้ำตาไหลนอง “ภายในเวลาสั้นๆผมจะไปหาเงินสองแสนมาจากไหน?” เฉินตงรู้สึกเหมือนหัวกำลังจะระเบิดออกมาแล้ว กึ่งหนึ่งคือการขอร้อง “หนันหนัน ช่วยผมครั้งหนึ่ง ขอคืนมาเถอะนะ แม่ของผมยังรอเงินสองแสนนั่นมาช่วยชีวิตอยู่นะ!” “เฉินตง! เงินนั่นให้แม่ฉันไปแล้ว ฉันไม่มีทางที่จะไปขอกลับมา” หวางหนันหนันร้องไห้ไปแล้วทรุดนั่งลงบนพื้น ทั้งน้ำมูกทั้งน้ำตาไหลออกมา “แม่ของคุณก็กำลังจะตายอยู่แล้ว คุณยังจะเอาเงินไปผลาญทิ้งที่โรงพยาบาลอีก ตกลงคุณเคยคิดถึงครอบครัวพวกเราบ้างหรือเปล่า?” ร่างกายของเฉินตงสั่น ความโกรธมากระจุกรวมกันอยู่ที่ลำคอของเขา เขาหยิบโทรศัพท์ของหวางหนันหนันขึ้นมาอย่างรวดเร็ว “คุณไม่โทร ผมโทร!” ไม่รอให้หวางหนันหนันขัดขวาง สายโทรออกก็โดนรับสาย “แม่ครับ หนันหนันเพิ่งจะให้เงินแม่ไปสองแสนใช่ไหมครับ?” เฉินตงขอร้อง “ขอร้องล่ะครับช่วยคืนเงินสองแสนให้ผมได้ไหม นั่นเป็นเงินที่จะใช้รักษาแม่ผม แม่ผมท่านยังรอรับการรักษาอยู่ที่โรงพยาบาลอยู่นะครับ” อีกฝั่งของสาย อยู่แม่ยายก็ตวาดขึ้น “เฉินตงแกพูดจาบ้าบออะไรออกมา? เงินนั่นเป็นเงินที่หนันหนันแสดงความกตัญญูต่อพวกเรา แกยังมีหน้าจะมาขอเงินกลับไปอีก? ในตอนนั้นหนันหนันอยากจะแต่งงานกับแก พวกเราก็ไม่เห็นด้วย จากสภาพของแก ก็เป็นเพราะหนันหนันหน้ามืดตามัวถึงได้ยอมแต่งงานกับแก” “ในตอนนี้หนักกว่านั้นอีก หนันหนันมีใจอยากจะกตัญญูต่อพ่อแม่ เอาเงินมาให้พวกเราสองคนใช้ ชายหงส์(ผู้ชายที่เกิดในบ้านยากจนและเข้ามหาวิทยาลัยโดยความพยายาม จบเรียนแล้วก็ดำเนินชีวิตที่เมือง)อย่างแกยังกล้าที่จะบากหน้ามาขอเงินกลับไป ฉันจะบอกแกให้นะ หวางเห้ากำลังจะแต่งงานแล้ว เงินนั่นพวกเราเตรียมจะเอาไปวางดาวน์ค่าบ้านงวดแรกให้หวางเห้า อยากได้เงิน? แค่แดงเดียวก็ไม่มี!” ปัง! สายตัดไปแล้ว เฉินตงแน่นิ่งไป แม่ยายนี่ฟังในสิ่งที่ฉันพูดไม่เข้าใจหรือยังไง? “เฉินตง คุณเป็นบ้าเหรอ?” หวางหนันหนันกระชากคอเสื้อของเฉินตงราวกับคนบ้า “คุณทำเรื่องบ้าๆแบบนี้ลงไปได้ยังไง ฉันเอาเงินไปให้พ่อแม่ฉัน ทำไมคุณต้องทำเหมือนมันฟ้ามันจะผ่าลงมาให้ได้?” เฉินตงมองหวางหนันหนันอย่างหดหู่ ดวงตาแดงก่ำ “ในสายตาของพวกคุณ ชีวิตของแม่ผม ยังไม่มีค่าเท่ากับเงินดาวน์บ้านงวดแรกของน้องชายคุณอย่างนั้นเหรอ?” “ไร้สาระ!” หวางหนันหนันปล่อยมือจากเฉินตง หยิบของในห้องขึ้นมาแล้วก็เขวี้ยงปาข้าวของจนเละเทะ ในพริบตา ห้องรับแขกก็รกและยุ่งเหยิงไปหมด หวางหนันหนันร้องไห้เป็นวรรคเป็นเวรแล้วทิ้งตัวนั่งลงบนโซฟา “เฉินตงคุณมันคนใจดำ ตอนนั้นทำไมฉันถึงได้แต่งงานกับคุณนะ เพื่อแม่ของคุณ คุณทุ่มเททิ้งเงินไปตั้งเท่าไหร่แล้ว? ฉันยอมอดทนลำบากมากับคุณ แม้แต่บ้านที่อยู่ก็ต้องเช่า คุณเคยสงสารฉันบ้างไหม? เสี่ยวเห้าเป็นน้องชายของฉัน แล้วก็เป็นน้องของคุณด้วย เขากำลังจะแต่งงานแล้ว ฉันเป็นถึงพี่สาว จะช่วยฉันบ้าง ไม่ได้เลยเหรอ?” “ช่วยคุณสักครั้ง?” เฉินตงโมโหสุดขีด “พวกเราแต่งงานกันมาสามปี คุณช่วยหวางเห้าไอ้สวะนั่นไปตั้งเท่ากี่ครั้งแล้ว? ไอ้สวะหวางเห้ามัวแต่ลุ่มหลงอยู่กับสิ่งที่ตัวเองชอบจนชีวิตไม่ก้าวหน้า ขลุกตัวอยู่แต่ในบ้านเกาะพ่อแม่กิน ทั้งหมดนี้ก็เป็นเพราะพวกคุณ!” “อย่ามาพูดถึงน้องชายฉันแบบนั้นนะ!” หวางหนันหนันใบหน้าบิดเบี้ยว ยืนชี้หน้าเฉินตงด้วยท่าทางป่าเถื่อนพร้อมพูดข่มขู่ เฉินตงพูดขึ้นอย่างเย้ยหยัน “ทำไมถึงจะพูดไม่ได้? เรียนมหาลัยก็ไปทำคนอื่นท้อง เงินที่ชดใช้ก็เป็นเงินของผม เขาอยากจะซื้อรถก็เป็นผมที่จ่ายเงินซื้อให้เขา ในสามปีนี้ทั้งในที่ลับและที่แจ้งผมจ่ายเงินให้เขาไปตั้งเท่าไหร่? คุณมันปีศาจฝูตี้(ผู้หญิงที่มีน้องชายและต้องช่วยน้องชายในทุกด้านเพราะพ่อแม่ให้ความสำคัญกับลูกชายมากกว่าลูกสาว) คุณต่างหากที่ไม่เคยคิดถึงครอบครัวของเรา!” “กรี๊ด! แกหุบปากเดี๋ยวนี้นะ” หวางหนันหนันหวีดร้องออกมาเสียงแหลม “แกหมายความว่ายังไง? แกไม่อยากจะอยู่ด้วยกันแล้วใช่ไหม?” “พวกคุณเอาเงินที่จะใช้รักษาแม่ผมไปซื้อบ้านให้ไอ้สวะ ไม่สนใจไยดีแม่ผม คนที่ไม่อยากจะใช้ชีวิตร่วมกันต่อมันเป็นคุณต่างหาก!” เฉินตงยักไหล่ พูดออกมาด้วยใบหน้าไร้อารมณ์ “หย่ากันเถอะ!” หวางหนันหนันนิ่งไปในทันที “มึง มึงพูดว่าอะไรนะ?” แต่งงานมาสามปี ตั้งแต่ไหนแต่ไรมาเฉินตงไม่เคยพูดจาอะไรแบบนี้ออกมา “หย่ากันเถอะ” เฉินตงบอก “แต่งงานกับผมมันทำให้คุณลำบากมาก ผมเองก็ไม่เหมาะกับคุณ ครอบครัวนี้ของคุณ ผมแบกไม่ไหว” พูดจบ เขาก็หมุนตัวเดินออกไป เขาไม่ใช่คนที่มีนิสัยผัดวันประกันพรุ่ง สามปีที่ผ่านมา แต่ละครั้งที่อดทน ก็เป็นเพราะคิดว่าในตอนนั้นหวางหนันหนันแต่งกับเขา ความจริงแล้วก็นับว่าเธอยอมลดตัวลงมาแต่งกับเขา อีกอย่างหวางหนันหนันก็ยังมีความรู้สึกดีๆต่อเขาบ้าง แต่ว่าครั้งนี้ ในที่สุดเขาก็อดทนไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว รอจนเฉินตงออกไปจากบ้านแล้ว ในที่สุดหวางหนันหนันก็ได้สติ เธอรีบพุ่งตัวไปหยิบโทรศัพท์มาโทรหามารดาด้วยความวิตกและไร้สติ ร้องไห้ฟูมฟายแล้วว่าขึ้น “แม่…..เฉินตงอยากจะหย่ากับหนู” “ไอ้ชั่วนั่นอยากจะขอหย่ากับแก?” อีกฝั่งของสาย เสียงตวาดของมารดาดังขึ้น “หย่าก็หย่า! มันก็แค่ไอ้คนจน ยังจะกล้ายกหางตัวเองอวดเบ่ง คิดว่าตัวเองแน่นักนะ! เงินสองแสนสุดท้ายนั่นยังไงก็อยู่ที่พวกเราแล้ว มันจะหย่ากับแก อย่างนั้นก็สงเคราะห์มันไป ให้มันไปนั่งร้องไห้กับแม่แก่ใกล้ตายของมันไปเสีย” ณ ขณะนี้ เวลานี้ เฉินตงออกเดินไปเรื่อยๆอย่างไม่มีจุดหมายปลายทาง ท้องฟ้าในตอนกลางคืน มีฝนเม็ดเล็กๆโปรยปรายลงมา ทำให้ตัวของเขาเปียกไปทั้งตัว เขาส่ายหัวอย่างกลัดกลุ้ม เอาเท้าเตะน้ำที่ขังนองอยู่ข้างทาง เงิน เงิน เงิน แม่งทะเลาะกันก็เพราะเงิน! ตอนนี้มีเรื่องกับตระกูลหวางจนต่อกันไม่ติดแล้ว กูแม่งจะไปหาเงินสองแสนนั่นมาจากไหนกันวะ? ฝืด……. ในเวลานี้ รถโรลส์-รอยซ์ แฟนท่อมคันหนึ่งก็หยุดลงตรงข้างตัวของเฉินตง กระจกของรถถูกเลื่อนลง ชายชราคนหนึ่งแต่งกายด้วยชุดราชวงศ์ถังมีมองมาที่เฉินตงด้วยใบหน้าที่แต้มไว้ด้วยรอยยิ้ม “เป็นคุณชายเฉินตงใช่ไหมครับ? เชิญขึ้นรถครับ ไปโรงพยาบาลลี่จิงกับผม” คุณชาย ?! เฉินตงมองชายชราตรงหน้าด้วยสีหน้างุนงง นานนับชั่วขณะหนึ่งที่ชะงักไป ชายชรายิ้มออกมาเล็กน้อย “คุณแม่ของคุณกำลังเข้ารับการผ่าตัดปลูกถ่ายตับอยู่ที่โรงพยาบาลครับ”

Options

not work with dark mode
Reset