Winner is king ผู้ชนะเลิศคือราชา – ตอนที่ 422 มีเมียน้อย?!

“เสี่ยวหยิ่ง ฟังผมอธิบายก่อน”

เฉินตงเริ่มลนลาน

กู้ชิงหยิ่งกลับส่ายหน้า “ไม่ ฉันเองก็ไม่ควรโทษคุณ ควรจะโทษจมูกของตัวเองมากกว่า”

ระหว่างที่พูด ไอน้ำบางๆ ที่เอ่ออยู่ในดวงตาของกู้ชิงหยิ่งก็แปรสภาพเป็นหยดน้ำตา ที่ไหลรินออกมาจากปลายหางตาของเธอ

ในตอนนั้นกู้ชิงหยิ่งไม่สามารถทนไหวได้อีก

หลายวันที่ผ่านมานี้ เธออดทนมาตลอด

ตั้งแต่วันที่เธอเกิดความคลางแคลงใจในวันนั้น เธอก็พยายามบอกตัวเองมาตลอด…ว่ามันอาจจะเป็นแค่เรื่องเข้าใจผิดเท่านั้น

เพราะเธอรู้สถานการณ์ของเฉินตงในตอนนี้ดี เลยไม่อยากจะทำให้เฉินตงต้องเสียสมาธิ

แต่ทุกครั้งที่เฉินตงกลับมาถึงบ้าน ก็มักจะมีกลิ่นหอมที่มีเอกลักษณ์เฉพาะนั้นโชยออกมาจากตัวเขา เปรียบเหมือนค้อนหนักๆ ที่ทุบลงไปในหัวใจเธออย่างแรงทุกครั้ง

จนกระทั่งวันนี้ที่เธอเห็นคลิปที่ถูกปล่อยในอินเทอร์เน็ต ความอดทนของเธอจึงสิ้นสุดลง

เมื่อเห็นท่าทางสะอึกสะอื้นของกู้ชิงหยิ่งเช่นนี้

เฉินตงรู้สึกลนลาน เขารีบเดินเข้าไปกอดกู้ชิงหยิ่งเอาไว้ “เสี่ยวหยิ่ง ตอนนี้กำลังตั้งท้องลูกของเราอยู่ อย่าเครียดเลยนะ ผมอธิบายได้ ผมจะอธิบายให้คุณฟังเอง”

“ทำไมฉันจะเครียดไม่ได้คะ”

กู้ชิงหยิ่งแผดเสียง แล้วดิ้นจนตัวเองหลุดออกจากอกของเฉินตง

ดวงตาแดงก่ำ น้ำตาไหลริน

ร่างกายผอมบางของเธอสั่นด้วยความเดือดดาลที่แล่นพล่านอย่างยากจะควบคุม เธอเอ่ยด้วยน้ำเสียงแหบแห้ง “กลิ่นน้ำหอมบนตัวคุณ ไหนจะคลิปนั่น ยังผิดปกติไม่พออีกหรอ”

“เฉินตง ฉันเป็นภรรยาของคุณนะ!”

“การที่คุณแอบไปมีเมียน้อยตอนที่ฉันกำลังท้อง คุณไม่รู้สึกว่ามันเป็นเรื่องน่าขยะแขยงบ้างหรือไง”

เธอพูดออกมาคล้ายกับกำลังแผดเสียงตะโกน

กู้ชิงหยิ่งเคร่งเครียดราวกับเธอกำลังจะแหลกสลาย

สามีของตัวเองมีเมียน้อยตอนตัวเองตั้งครรภ์ สำหรับกู้ชิงหยิ่งแล้ว นี่มันไม่ใช่แค่การโดนหักหลังเท่านั้น!

มีเมียน้อย?!

เฉินตงงงงวย

ในใจของเขาเต็มไปด้วยความว้าวุ่น ราวกับในอกของเขามีแต่ก้อนหินหนักๆ ที่ทำให้เขารู้สึกหน่วงอย่างมาก

เขามองเห็นกู้ชิงหยิ่งร้องไห้ด้วยความเจ็บปวด

ในหูของเขายังคงมีเสียงตะโกนเมื่อครู่นี้ของกู้ชิงหยิ่งลอยวนเวียน

เพี๊ยะ!

เฉินตงตบหน้าของตัวเองเต็มแรง

เมื่อกู้ชิงหยิ่งเห็นภาพนี้ แววตาของเธอปรากฏแสงวับไหว

หลังจากนั้น

เฉินตงจึงเอ่ยด้วยน้ำเสียงทุ้มลึก “ตั้งแต่วันที่ผมเริ่มใช้ชีวิตร่วมกับคุณ ผมเคยบอกไปแล้วว่า คุณได้เอาทั้งชีวิตของคุณมาเสี่ยงกับผม ผมไม่มีทางยอมให้คุณแพ้ ต่อให้เฉินตงคนนี้จะมีจิตใจชั่วร้ายแค่ไหน ก็ไม่มีวันทำร้ายเมียของตัวเองอย่างแน่นอน!”

“คุณยอมมาอยู่ข้างกายผมอย่างไม่ลังเลตั้งแต่วันที่ผมยังไม่มีอะไรเป็นชิ้นเป็นอัน ถึงวันนี้ความพยายามของเราประสบความสำเร็จ แถมคุณก็กำลังตั้งท้องแล้ว ถ้าผมแอบไปมีเมียน้อยตอนนี้ คนอย่างเฉินตงจะยังนับว่าเป็นลูกผู้ชายอยู่ได้อีกหรือ?”

“เสี่ยวหยิ่ง เรื่องแค่นี้คุณจะไม่เชื่อมั่นในตัวผมเชียวหรือ”

“เชื่อมั่น?”

กู้ชิงหยิ่งยิ้มอย่างขมขื่น พลางแกว่งมือถือไปมา “ฉันเชื่อคุณ แต่ฉันก็เชื่อสายตา หูและจมูกของตัวเองด้วยเหมือนกัน!”

เวรแล้ว!

เฉินตงร้อนใจราวกับกำลังจะเสียสติ

คลิปปลอมอันนี้เป็นฝีมือของพวกเกรียนที่ไหนกันแน่?

เมื่อเห็นกู้ชิงหยิ่งน้ำตาอาบแก้ม เฉินตงก็เอามือขยี้หัวอย่างคนกำลังจะเสียสติ

สิ่งที่น่ากลัวที่สุดของสตรีที่กำลังตั้งท้องคืออารมณ์ดีใจหรือเสียใจสุดขีด ดังนั้นการที่กู้ชิงหยิ่งเป็นอย่างนี้อาจเป็นอันตรายต่อร่างกายได้!

เขาเดินไปข้างหน้า แล้วคุกเข่าลงข้างหนึ่งต่อหน้ากู้ชิงหยิ่ง

“ผมไม่ได้นอกใจคุณจริงๆ แต่คุณต้องร้องไห้เพราะผมก็ถือว่าเป็นความผิดของผม อย่าร้องเลยนะ”

เขายกมือเตรียมจะยื่นมาเช็ดน้ำตาให้กู้ชิงหยิ่ง

แต่ตอนที่มือกำลังเข้าใกล้

เพี๊ยะ!

กู้ชิงหยิ่งเอามือปัดมือของเฉินตงออก

จากนั้นเกิดเสียงเยียบเย็นดังขึ้นตามมา

“คุณออกไปเถอะ เราสองคนจะแยกห้องนอนกันตั้งแต่คืนนี้เป็นต้นไป”

เฉินตงชะงัก

“ออกไปสิ!” กู้ชิงหยิ่งแผดเสียงตะโกน

เมื่อเห็นอารมณ์ของกู้ชิงหยิ่งยิ่งพลุ่งพล่านขึ้นเช่นนี้

เฉินตงจึงไม่กล้ารั้งอยู่ต่อ ดูจากท่าทางของกู้ชิงหยิ่ง ยิ่งพยายามอธิบายมากเท่าไหร่ก็มีแต่จะยิ่งทำให้เธอต้องเสียใจ

“ผมจะให้พี่เสี่ยวลู่มาอยู่เป็นเพื่อนคุณ”

เฉินตงหันหลังออกไป เมื่อเขาเดินผ่านทุเรียนที่วางอยู่บนโต๊ะ ถึงจะเข้าใจว่าทำไมเมื่อครู่นี้ฟ่านลู่ถึงได้ให้เขาถือมันเข้ามาด้วย

แต่เรื่องราวเช่นนี้ ทุเรียนลูกเดียวจะช่วยอะไรได้

ในใจของเขามีแต่ความหมองหม่นไร้ทางออก

เฉินตงเดินลงจากตึก

ท่านหลงและคนอื่นๆ ต่างหันมามองเขาอย่างเป็นกังวล

การเคลื่อนไหวเมื่อครู่นี้ รวมถึงเสียงร้องโวยวายของกู้ชิงหยิ่ง คนทั้งสามต่างได้ยินกันอย่างชัดเจน

“คุณชาย”

ท่านหลงลุกขึ้นยืน

เฉินตงส่ายหน้าแล้วเอ่ยกับฟ่านลู่ว่า “พี่เสี่ยวลู่ รบกวนช่วยขึ้นไปปลอบเสี่ยวหยิ่งหน่อยครับ ตอนนี้เธอกำลังร้องไห้อย่างหนัก”

ฟ่านลู่พยักหน้า แล้วรีบร้อนวิ่งขึ้นไปบนตึก

ในห้องรับแขก ท่านหลงกับคุนหลุนหันมาสบตากัน

สามีภรรยาทะเลาะกันเช่นนี้ พวกเขาทั้งสองคนต่างจนปัญญา

เฉินตงนั่งลงบนโซฟาอย่างไร้เรี่ยวแรง เขาเอามือขยี้หัวอย่างอัดอั้น

เมื่อนึกภาพกู้ชิงหยิ่งร้องไห้อย่างใจสลายเช่นนั้น เขาเองก็รู้สึกปวดใจมาก

และเรื่องราวทั้งหมดนี้เป็นเพราะเขาเจอเย่หลิงหลงไปเพียงครั้งเดียว

ตึ้ง!

เฉินตงเอามือตบหน้าตัวเองอย่างละอายใจ

ท่านหลงกับคุนหลุนตกใจสะดุ้ง

ท่านหลงรีบเอ่ยเตือนว่า “คุณชาย เรื่องนี้ถ้าพยายามอธิบายให้คุณนายน้อยฟังดีๆ จะต้องเคลียร์กันได้แน่ๆ”

“ใช่แล้ว คุณนายน้อยเป็นคนมีความคิด ไม่ใช่คนป่าเถื่อนไร้เหตุผล”

คุนหลุนกล่าวสมทบแล้วกล่าวต่อไปว่า “แต่ผมเคยได้ยินมาว่า เวลาผู้หญิงตั้งท้อง อารมณ์จะแปรปรวนค่อนข้างมาก ดังนั้นตอนที่คุณชายอธิบายเรื่องนี้อาจจะต้องใช้ความพยายามมากหน่อย”

“ขอแค่สามารถกล่อมเสี่ยวหยิ่งได้ ต่อให้ต้องพยายามมากแค่ไหนผมก็เต็มใจ”

เฉินตงผายมือออกอย่างไร้เรี่ยวแรง “แต่สิ่งที่สำคัญคือตอนนี้ไม่ว่าจะทำยังไงเสี่ยวหยิ่งก็ไม่ยอมเปิดโอกาสให้ผมได้อธิบาย ไม่ว่าจะอธิบายอะไรออกไปมีแต่จะยิ่งทำให้เธอรู้สึกว่าผมหลอกเธอ”

“พวกเรารู้ดีว่าคุณชายไม่ทำเรื่องอะไรที่ผิดต่อคุณนายน้อยแน่ แต่ตอนนี้คุณนายน้อยคงยังสับสนแยกแยะไม่ออก บวกกับกำลังท้องอยู่ด้วยเลยไม่สามารถสงบอารมณ์ได้ง่ายๆ”

ท่านหลงแนะนำว่า “ถ้างั้น…เชิญเย่หลิงหลงมาอธิบายให้คุณนายน้อยฟังดีหรือไม่ครับ”

คนทั้งสามเห็นด้วย นี่ดูเป็นทางออกที่เร็วที่สุดสำหรับปัญหานี้

แต่เฉินตงกลับยิ้มออกมาอย่างขมขื่น สีหน้าของเขาไร้ทางออก

เขาไปมาหาสู่กับเย่หลิงหลงน้อยมาก แต่ก็ยังพอมองออกว่าเย่หลิงหลงเป็นผู้หญิงที่นิสัยแรงๆ

ผู้หญิงที่แข็งแกร่งเท่านั้นถึงจะไม่สนใจความสวยโดดเด่นของตัวเอง และพยายามแย่งชิงจนได้ฐานะเป็นหงกุ้นของหงหุ้ยได้

หากเป็นเมื่อก่อน เขาจะต้องรับปากทำตามคำแนะนำของท่านหลงอย่างแน่นอน

แต่เมื่อครู่ตอนที่เขาเลิกงาน เพราะเขารำคาญการตามก่อกวนของเย่หลิงหลง เลยจัดการจนเย่หลิงหลงต้องขายหน้าต่อคนหมู่มาก

ตอนนี้จะให้ตามเย่หลิงหลงมาเพื่อช่วยอธิบายมันจะเป็นไปได้ได้อย่างไร

ด้วยนิสัยของเย่หลิงหลงแล้ว เฉินตงคิดว่าสิ่งที่อาจจะเกิดขึ้นคือการเติมน้ำมันลงบนกองไฟ ทำให้เรื่องราวยิ่งรุนแรงมากขึ้นมากกว่า

“คุณชาย?”

ท่านหลงเห็นเฉินตงเงียบไป ในใจของเขาก็เริ่มหนักอึ้ง

หรือว่าคุณชายจะทำเรื่องผิดต่อคุณนายน้อยจริงๆ?

คลิปที่อยู่ในอินเทอร์เน็ต พวกเขาได้ดูไปแล้วก่อนที่เฉินตงจะกลับมาถึง

แม้ว่าคลิปนั้นจะไม่ได้ถูกแชร์ต่อออกไปเยอะ แต่เป็นเพราะฐานะของเฉินตงกับหน้าตาที่สวยไร้ที่ติของเย่หลิงหลง ทำให้คลิปร้อนแรงอยู่พอสมควร

ดูจากความสวยของเย่หลิงหลงที่ท่านหลงเห็นจากในคลิป คงจะมีผู้ชายน้อยคนที่จะปฏิเสธ

แม้ว่าท่านหลงเป็นคนที่รู้จักนิสัยของเฉินตงดีมากก็ตาม แต่เมื่อเห็นท่าทางของเฉินตงเวลานี้ กลับรู้สึกได้ถึงความผิดปกติบางอย่าง

“ผมเปล่า!”

เฉินตงอ่านความคิดของท่านหลงออก เขากัดฟันอธิบาย “ตอนที่ผมเลิกงาน ผมเพิ่งจะจัดการทำให้เย่หลิงหลงทั้งโกรธทั้งอาย ตอนนี้ต่อให้เรียกเธอมา เธอก็คงไม่ช่วยหรอก”

“จัดการยังไงครับ” ท่านหลงถามอีก

เฉินตงลูบจมูก “ใช้ป้ายรุ่นหยวน ให้เธอคุกเข่าให้ผมแล้วเรียกผมว่าจู่เหลาต่อหน้าคนอื่น”

ตอนนั้นท่านหลงตะลึงงัน ก่อนจะถอนหายใจ

ส่วนคุนหลุนที่อยู่ด้านข้างก็มีสีหน้าอับจนปัญญา จนบ่นพึมพำว่า “ตอนนี้ก็เท่ากับว่าคุณชายได้จัดการตัวเองไปพร้อมกันด้วยเลย”

เฉินตงเหล่มองคุนหลุนอย่างไร้คำแก้ตัว

ใครจะรู้ว่าผลกรรมจะตามทันเร็วขนาดนี้

ตอนนั้น

เสียงมือถือดังขึ้น

เฉินตงจึงหยิบขึ้นมาดู หัวใจเต้นระส่ำ

เพราะรายชื่อที่แสดงบนมือถือนั้นทำให้ต้องตกใจ…พ่อตา!

Winner is king ผู้ชนะเลิศคือราชา

Winner is king ผู้ชนะเลิศคือราชา

บทนำ เฉินตงกับหวางหนันหนันแต่งงานกัน3ปี ถูกภรรยาที่ยกน้องชายเป็นหัวแก้วหัวแหวนบีบคั้น แล้วยังถูกดูถูกเหยียดหยาม วันหนึ่งได้กลับตระกูลมหาเศรษฐี เขาสาบานว่าต้องกอบกู้ศักดิ์ศรีกลับคืนมา ต้องทำให้คนที่ดูถูกเขาเสียใจกับสิ่งที่ทำ ให้คนที่เหยียดหยามเขาต้องชดใช้อย่างสาสม เรื่องย่อ “ขอโทษครับคุณเฉิน ระยะมะเร็งตับของแม่ของคุณ…..” มองคุณหมอที่อยู่ตรงหน้าส่ายหน้า เฉินตงมึนงงไปชั่วขณะ ในพริบตาดวงตาก็กลายเป็นสีแดง ตั้งแต่เล็กจนโต เขากับแม่พึ่งพาอาศัยกัน เพื่อที่จะส่งให้เขาเรียนหนังสือ แม่ทำงานจนป่วย ไม่ทันที่จะได้สะดวกสบาย ก็ตกลงมาอยู่ในเหตุการณ์แบบนี้แล้ว “คุณหมอ ขอร้องล่ะครับ ช่วยแม่ผมด้วย แค่หนทางสักนิดก็ไม่มีแล้วเหรอครับ?” เสียงของเฉินตงแหบแห้งยังมีเสียงสะอื้นปนอยู่ คุณหมอลังเลอยู่ชั่วครู่ กล่าวขึ้น “ยังมีวิธีสุดท้ายอยู่ ก็คือทำการเปลี่ยนถ่ายตับ ตอนนี้ทางแพทย์มีของอยู่พอดี…..” ชะงักไปชั่วครู่ เขาก็มองเฉินตงตั้งแต่หัวจรดเท้า การรักษาที่ยาวนาน ทำให้เขารู้สถานการณ์ตอนนี้ของเฉินตงดี แต่ เขาก็ยังพูดออกมา “แต่ว่า…..ค่าใช้จ่ายไม่น้อยเลยนะครับ อย่างน้อยๆในช่วงแรกก็ประมาณสองแสน” สองแสน? ดวงตาของเฉินตงวาววับ รีบจับมือของคุณหมอเอาไว้ “รักษา จะต้องรักษานะครับ ผมยังมีอีกสองแสน!” เงินไม่มีแล้วยังหาได้ แต่ว่าไม่มีแม่แล้ว ก็ไม่สามารถหาได้อีกแล้ว “อย่างนั้นคุณก็รีบๆรวบรวมเงิน ถ้าเกิดว่ายังประวิงเวลาออกไปอีก วิธีปลูกถ่ายตับก็หมดหนทางแล้ว” นายแพทย์พยักหน้า ถอนหายใจครั้งหนึ่งแล้วก็หมุนตัวจากไป เดินออกมาจากโรงพยาบาล ท้องฟ้ามีฝนเม็ดเล็กๆโปรยลงมา เฉินตงรีบร้อนกลับบ้าน ภรรยา หวางหนันหนันกำลังนอนเอกเขนกดูโทรทัศน์อยู่บนโซฟา แถมในปากยังกินขนมมันฝรั่งทอดอยู่อีกด้วย เธอเหลือบมองเฉินตง หวางหนันหนันว่าขึ้น “แม่ดีขึ้นบ้างไหม?” “หมอบอกว่า ถ้าเกิดว่าสามารถเข้ารับการปลูกถ่ายตับได้ ก็ยังมีทางรักษา” เฉินตงพูดขึ้นอย่างดีใจราวกับคว้าเอาหญ้ากอสุดท้ายที่ใช้รักษาชีวิตเอาไว้ได้ “ต้องใช้สองแสน ยังดีที่บ้านของเรายังพอมีอยู่ แม่ยังมีโอกาสอีกครั้งหนึ่ง” พูดไป เขาก็หมุนตัวเข้าไปหยิบเอาบัตรธนาคารในห้อง ในพริบตาสีหน้าของหวานหนันหนันก็เปลี่ยนไป รีบร้องขึ้น “เฉินตง คุณหยุดเดี๋ยวนี้นะ!” เฉินตงเลิกคิ้วขึ้นเบาๆ ราวกับว่านึกอะไรขึ้นได้ หมุนตัวหันกลับมามองหวางหนันหนัน “เงินล่ะ?” หวางหนันหนันวิตกกังวล อึกๆอักๆไม่พูดออกมา “เอาไปให้ที่บ้านคุณอีกแล้วเหรอ?” เฉินตงเลิกคิ้ว รอยยิ้มที่แสดงออกมานั้นช่างดูขมขื่นจนหาอะไรมาเปรียบเทียบไม่ได้ ฝีเท้าของเขาก้าวลงไปนั่งบนโซฟาอย่างไร้เรี่ยวแรง หยิบซองบุหรี่ที่ยับยู่ยี่ออกมา “แช๊ะ” จุดบุหรี่มวนนึงขึ้น ดูดบุหรี่เข้าปอดแรงๆ ทิ้งร่างนอนพาดอยู่บนโซฟา แต่งงานมาสามปี เรื่องซ้ำ ๆเดิม ๆ และมันไม่ใช่ครั้งแรก “หนันหนัน นี่เป็นเงินที่เอาไว้ใช้รักษาแม่ผม” เฉินตงพูดขึ้นอย่างอ่อนล้า “ขอคืนมาได้ไหม?” “ขอคืนมา?” คิ้วของหวางหนันหนันกระตุกขึ้น ตวาดออกมาเสียงแหลม “เฉินตง คุณหมายความว่ายังไง? ฉันเอาเงินเล็กๆน้อยๆไปแสดงความกตัญญูต่อพ่อแม่ฉัน จะมีหน้าที่ไหนไปขอกลับมาห้ะ?” เฉินตงข่มสีหน้าและอารมณ์ให้เย็นลง แล้วว่าขึ้น “โรงพยาบาลบอกว่าตอนนี้มีตับที่เข้ากันได้อยู่พอดี ถ้าสามารถเอาเงินไปให้โรงพยาบาลได้ในทันที โรงพยาบาลก็สามารถที่จะเริ่มทำการผ่าตัดปลูกถ่ายตับให้แม่ผมได้เลย จากสถานการณ์ของแม่ผมในตอนนี้ คงจะทนได้อีกไม่นาน” “ฉันไม่สนใจ นี่เป็นเรื่องส่วนตัวของคุณเอง คุณก็ไปหาทางเอาเอง” ในทันใดหวางหนันหนันก็ร้องเริ่มร้องไห้เสียงดัง น้ำตาไหลนอง “ภายในเวลาสั้นๆผมจะไปหาเงินสองแสนมาจากไหน?” เฉินตงรู้สึกเหมือนหัวกำลังจะระเบิดออกมาแล้ว กึ่งหนึ่งคือการขอร้อง “หนันหนัน ช่วยผมครั้งหนึ่ง ขอคืนมาเถอะนะ แม่ของผมยังรอเงินสองแสนนั่นมาช่วยชีวิตอยู่นะ!” “เฉินตง! เงินนั่นให้แม่ฉันไปแล้ว ฉันไม่มีทางที่จะไปขอกลับมา” หวางหนันหนันร้องไห้ไปแล้วทรุดนั่งลงบนพื้น ทั้งน้ำมูกทั้งน้ำตาไหลออกมา “แม่ของคุณก็กำลังจะตายอยู่แล้ว คุณยังจะเอาเงินไปผลาญทิ้งที่โรงพยาบาลอีก ตกลงคุณเคยคิดถึงครอบครัวพวกเราบ้างหรือเปล่า?” ร่างกายของเฉินตงสั่น ความโกรธมากระจุกรวมกันอยู่ที่ลำคอของเขา เขาหยิบโทรศัพท์ของหวางหนันหนันขึ้นมาอย่างรวดเร็ว “คุณไม่โทร ผมโทร!” ไม่รอให้หวางหนันหนันขัดขวาง สายโทรออกก็โดนรับสาย “แม่ครับ หนันหนันเพิ่งจะให้เงินแม่ไปสองแสนใช่ไหมครับ?” เฉินตงขอร้อง “ขอร้องล่ะครับช่วยคืนเงินสองแสนให้ผมได้ไหม นั่นเป็นเงินที่จะใช้รักษาแม่ผม แม่ผมท่านยังรอรับการรักษาอยู่ที่โรงพยาบาลอยู่นะครับ” อีกฝั่งของสาย อยู่แม่ยายก็ตวาดขึ้น “เฉินตงแกพูดจาบ้าบออะไรออกมา? เงินนั่นเป็นเงินที่หนันหนันแสดงความกตัญญูต่อพวกเรา แกยังมีหน้าจะมาขอเงินกลับไปอีก? ในตอนนั้นหนันหนันอยากจะแต่งงานกับแก พวกเราก็ไม่เห็นด้วย จากสภาพของแก ก็เป็นเพราะหนันหนันหน้ามืดตามัวถึงได้ยอมแต่งงานกับแก” “ในตอนนี้หนักกว่านั้นอีก หนันหนันมีใจอยากจะกตัญญูต่อพ่อแม่ เอาเงินมาให้พวกเราสองคนใช้ ชายหงส์(ผู้ชายที่เกิดในบ้านยากจนและเข้ามหาวิทยาลัยโดยความพยายาม จบเรียนแล้วก็ดำเนินชีวิตที่เมือง)อย่างแกยังกล้าที่จะบากหน้ามาขอเงินกลับไป ฉันจะบอกแกให้นะ หวางเห้ากำลังจะแต่งงานแล้ว เงินนั่นพวกเราเตรียมจะเอาไปวางดาวน์ค่าบ้านงวดแรกให้หวางเห้า อยากได้เงิน? แค่แดงเดียวก็ไม่มี!” ปัง! สายตัดไปแล้ว เฉินตงแน่นิ่งไป แม่ยายนี่ฟังในสิ่งที่ฉันพูดไม่เข้าใจหรือยังไง? “เฉินตง คุณเป็นบ้าเหรอ?” หวางหนันหนันกระชากคอเสื้อของเฉินตงราวกับคนบ้า “คุณทำเรื่องบ้าๆแบบนี้ลงไปได้ยังไง ฉันเอาเงินไปให้พ่อแม่ฉัน ทำไมคุณต้องทำเหมือนมันฟ้ามันจะผ่าลงมาให้ได้?” เฉินตงมองหวางหนันหนันอย่างหดหู่ ดวงตาแดงก่ำ “ในสายตาของพวกคุณ ชีวิตของแม่ผม ยังไม่มีค่าเท่ากับเงินดาวน์บ้านงวดแรกของน้องชายคุณอย่างนั้นเหรอ?” “ไร้สาระ!” หวางหนันหนันปล่อยมือจากเฉินตง หยิบของในห้องขึ้นมาแล้วก็เขวี้ยงปาข้าวของจนเละเทะ ในพริบตา ห้องรับแขกก็รกและยุ่งเหยิงไปหมด หวางหนันหนันร้องไห้เป็นวรรคเป็นเวรแล้วทิ้งตัวนั่งลงบนโซฟา “เฉินตงคุณมันคนใจดำ ตอนนั้นทำไมฉันถึงได้แต่งงานกับคุณนะ เพื่อแม่ของคุณ คุณทุ่มเททิ้งเงินไปตั้งเท่าไหร่แล้ว? ฉันยอมอดทนลำบากมากับคุณ แม้แต่บ้านที่อยู่ก็ต้องเช่า คุณเคยสงสารฉันบ้างไหม? เสี่ยวเห้าเป็นน้องชายของฉัน แล้วก็เป็นน้องของคุณด้วย เขากำลังจะแต่งงานแล้ว ฉันเป็นถึงพี่สาว จะช่วยฉันบ้าง ไม่ได้เลยเหรอ?” “ช่วยคุณสักครั้ง?” เฉินตงโมโหสุดขีด “พวกเราแต่งงานกันมาสามปี คุณช่วยหวางเห้าไอ้สวะนั่นไปตั้งเท่ากี่ครั้งแล้ว? ไอ้สวะหวางเห้ามัวแต่ลุ่มหลงอยู่กับสิ่งที่ตัวเองชอบจนชีวิตไม่ก้าวหน้า ขลุกตัวอยู่แต่ในบ้านเกาะพ่อแม่กิน ทั้งหมดนี้ก็เป็นเพราะพวกคุณ!” “อย่ามาพูดถึงน้องชายฉันแบบนั้นนะ!” หวางหนันหนันใบหน้าบิดเบี้ยว ยืนชี้หน้าเฉินตงด้วยท่าทางป่าเถื่อนพร้อมพูดข่มขู่ เฉินตงพูดขึ้นอย่างเย้ยหยัน “ทำไมถึงจะพูดไม่ได้? เรียนมหาลัยก็ไปทำคนอื่นท้อง เงินที่ชดใช้ก็เป็นเงินของผม เขาอยากจะซื้อรถก็เป็นผมที่จ่ายเงินซื้อให้เขา ในสามปีนี้ทั้งในที่ลับและที่แจ้งผมจ่ายเงินให้เขาไปตั้งเท่าไหร่? คุณมันปีศาจฝูตี้(ผู้หญิงที่มีน้องชายและต้องช่วยน้องชายในทุกด้านเพราะพ่อแม่ให้ความสำคัญกับลูกชายมากกว่าลูกสาว) คุณต่างหากที่ไม่เคยคิดถึงครอบครัวของเรา!” “กรี๊ด! แกหุบปากเดี๋ยวนี้นะ” หวางหนันหนันหวีดร้องออกมาเสียงแหลม “แกหมายความว่ายังไง? แกไม่อยากจะอยู่ด้วยกันแล้วใช่ไหม?” “พวกคุณเอาเงินที่จะใช้รักษาแม่ผมไปซื้อบ้านให้ไอ้สวะ ไม่สนใจไยดีแม่ผม คนที่ไม่อยากจะใช้ชีวิตร่วมกันต่อมันเป็นคุณต่างหาก!” เฉินตงยักไหล่ พูดออกมาด้วยใบหน้าไร้อารมณ์ “หย่ากันเถอะ!” หวางหนันหนันนิ่งไปในทันที “มึง มึงพูดว่าอะไรนะ?” แต่งงานมาสามปี ตั้งแต่ไหนแต่ไรมาเฉินตงไม่เคยพูดจาอะไรแบบนี้ออกมา “หย่ากันเถอะ” เฉินตงบอก “แต่งงานกับผมมันทำให้คุณลำบากมาก ผมเองก็ไม่เหมาะกับคุณ ครอบครัวนี้ของคุณ ผมแบกไม่ไหว” พูดจบ เขาก็หมุนตัวเดินออกไป เขาไม่ใช่คนที่มีนิสัยผัดวันประกันพรุ่ง สามปีที่ผ่านมา แต่ละครั้งที่อดทน ก็เป็นเพราะคิดว่าในตอนนั้นหวางหนันหนันแต่งกับเขา ความจริงแล้วก็นับว่าเธอยอมลดตัวลงมาแต่งกับเขา อีกอย่างหวางหนันหนันก็ยังมีความรู้สึกดีๆต่อเขาบ้าง แต่ว่าครั้งนี้ ในที่สุดเขาก็อดทนไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว รอจนเฉินตงออกไปจากบ้านแล้ว ในที่สุดหวางหนันหนันก็ได้สติ เธอรีบพุ่งตัวไปหยิบโทรศัพท์มาโทรหามารดาด้วยความวิตกและไร้สติ ร้องไห้ฟูมฟายแล้วว่าขึ้น “แม่…..เฉินตงอยากจะหย่ากับหนู” “ไอ้ชั่วนั่นอยากจะขอหย่ากับแก?” อีกฝั่งของสาย เสียงตวาดของมารดาดังขึ้น “หย่าก็หย่า! มันก็แค่ไอ้คนจน ยังจะกล้ายกหางตัวเองอวดเบ่ง คิดว่าตัวเองแน่นักนะ! เงินสองแสนสุดท้ายนั่นยังไงก็อยู่ที่พวกเราแล้ว มันจะหย่ากับแก อย่างนั้นก็สงเคราะห์มันไป ให้มันไปนั่งร้องไห้กับแม่แก่ใกล้ตายของมันไปเสีย” ณ ขณะนี้ เวลานี้ เฉินตงออกเดินไปเรื่อยๆอย่างไม่มีจุดหมายปลายทาง ท้องฟ้าในตอนกลางคืน มีฝนเม็ดเล็กๆโปรยปรายลงมา ทำให้ตัวของเขาเปียกไปทั้งตัว เขาส่ายหัวอย่างกลัดกลุ้ม เอาเท้าเตะน้ำที่ขังนองอยู่ข้างทาง เงิน เงิน เงิน แม่งทะเลาะกันก็เพราะเงิน! ตอนนี้มีเรื่องกับตระกูลหวางจนต่อกันไม่ติดแล้ว กูแม่งจะไปหาเงินสองแสนนั่นมาจากไหนกันวะ? ฝืด……. ในเวลานี้ รถโรลส์-รอยซ์ แฟนท่อมคันหนึ่งก็หยุดลงตรงข้างตัวของเฉินตง กระจกของรถถูกเลื่อนลง ชายชราคนหนึ่งแต่งกายด้วยชุดราชวงศ์ถังมีมองมาที่เฉินตงด้วยใบหน้าที่แต้มไว้ด้วยรอยยิ้ม “เป็นคุณชายเฉินตงใช่ไหมครับ? เชิญขึ้นรถครับ ไปโรงพยาบาลลี่จิงกับผม” คุณชาย ?! เฉินตงมองชายชราตรงหน้าด้วยสีหน้างุนงง นานนับชั่วขณะหนึ่งที่ชะงักไป ชายชรายิ้มออกมาเล็กน้อย “คุณแม่ของคุณกำลังเข้ารับการผ่าตัดปลูกถ่ายตับอยู่ที่โรงพยาบาลครับ”

Options

not work with dark mode
Reset