ภายในลานจอดรถของโรงแรม
เฉินตงขมวดคิ้วแน่น ใบหน้าของเขาเย็นชาเหมือนน้ำค้างแข็ง
โทรศัพท์ที่ถืออยู่ในมือด้านขวา หน้าจอยังคงส่องแสงสว่างอยู่
เขาหรี่ตาลง แล้วมองไปยังมุมมืดที่อยู่ฝั่งตรงข้ามด้วยสายตาเย็นชา
“แกรู้ไหมว่า ฉันรอโทรศัพท์สายนี้มานานเท่าไหร่แล้ว ?”
ตึก……ตึก……
เสียงฝีเท้าค่อยๆ ดังขึ้น ภายในลานจอดรถเงียบสงัด จึงได้ยินเสียงอย่างชัดเจน
หลังจากที่กู้ชิงหยิ่งนั่งรถของเทียนอ้ายออกไป เฉินตงก็เอาแต่ยืนเหม่อลอยอยู่ในลานจอดรถ
แม้แต่เขาเอง ก็ยังสงสัยว่าเมื่อครู่เกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่
ผิดหวัง โศกเศร้า ไม่เต็มใจ ความรู้สึกต่างๆ ผสมปนเปกัน ทำให้เขารู้สึกหงุดหงิดอย่างมาก
รออยู่เพียงไม่นาน เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น
เมื่อเห็นว่าเป็นสายจากกู้ชิงหยิ่ง เฉินตงก็รู้สึกดีใจขึ้นมาทันที
ทว่าเขายังไม่ทันจะรับสาย ก็มีเจตนาฆ่าอันรุนแรงแผ่ซ่านออกมาจากในมุมมืด
ดังนั้น เขาจึงกดวางสาย
“ฉันได้รับคำสั่งให้มาฆ่าแก”
มีร่างร่างหนึ่งค่อยๆ ปรากฏออกมาจากในความมืด
เฉินตงหรี่ตาลง
ชายคนนั้นแต่งกายด้วยเสื้อผ้ารัดรูปคล้ายกับนินจา บนตัวมีดาบซามูไรแขวนอยู่สองเล่ม เล่มหนึ่งสั้น เล่มหนึ่งยาว
เผยให้เห็นเพียงแค่ดวงตาที่แผ่ซ่านความอำมหิตออกมาเท่านั้น
จ้องมองเขานิ่ง ราวกับงูพิษ
“ฆ่าใคร ?” เฉินตงถาม
“เมื่อได้รับเงินมาแล้ว ก็ต้องกำจัดศัตรูให้ แกถามเช่นนี้ ดูเหมือนกำลังดูถูกจรรยาบรรณของวิชาชีพของฉันนะ”
ชายชุดดำค่อยๆ เดินเข้ามาหาเฉินตง น้ำเสียงแหบพร่าที่เต็มไปด้วยความเย็นชาอย่างถึงที่สุด แล้วจู่ๆ เขาก็พูดขึ้นว่า : “เว้นเสียแต่ว่า จะเสนอเงินเพิ่ม”
เฉินตง : “……”
นี่ใครกำลังดูถูกใครกันแน่ ?
ฟิ้ว !
ในขณะที่เขากำลังงุนงงอยู่ ก็มีแสงสะท้อนแวววาวบนอากาศ
ดาบซามูไรเล่มยาว ส่องแสงเป็นประกายภายใต้แสงไฟ
ชายชุดดำพุ่งเข้าหาเฉินตงอย่างรวดเร็วราวกับสายฟ้า
“ไม่เสนอเงินเพิ่มแล้วหรือ ?”
เฉินตงโค้งตัว แล้วแสยะยิ้มออกมา
ฟิ้ว !
ขณะที่ดาบซามูไรกำลังฟาดผ่านอากาศและเกิดเป็นเสียงขึ้นมา
จู่ๆ เขาก็เคลื่อนไหวและขยับร่างกายในแนวนอน จากนั้นจึงใช้เท้าเตะไปที่ท้องของชายชุดดำ
การเตะในครั้งนี้ ใช้พลังมหาศาล
ถึงขั้นทำให้เกิดเสียงดังสนั่นขึ้น
เฉินตงไม่สงสัยในพลังการเตะของตัวเองเลยแม้แต่น้อย
การฝึกฝนที่สั่งสมมาเป็นเวลานาน ทำให้พลังในการเตะของเขาในครั้งนี้ เทียบเท่ากับพลังที่สามารถเตะกระดานชนวนให้แตกออกเป็นเสี่ยงได้
ทว่า !
แสงสะท้อนแวววาวปรากฏขึ้นอีกครั้ง
ดูท่าจะไม่ดีแล้ว !
รูม่านตาของเฉินตงหดลงด้วยความตกใจในทันที
สิ่งที่เห็นคือ ชายชุดดำกำลังชักดาบเล่มเล็กออกมาอย่างรวดเร็ว และฟันเข้าไปที่ขาขวาของเขา
พรวด !
เลือดสาดกระเซ็นขึ้นไปบนอากาศ จากการถูกฟันของดาบเล่มสั้น
ตุ้บ !
ในช่วงหน้าสิ่วหน้าขวาน เฉินตงกำหมัดชกเข้าไปที่หน้าอกของชายชุดดำ
จากนั้นชายชุดดำก็ถอยหลังไป ส่วนตัวเขาเองก็เดินโซเซถอยไปด้านหลังเช่นกัน
เกิดอาการเจ็บปวดขึ้นอย่างรุนแรงที่ขาขวา
“เฉียดฉิว !”
เฉินตงรู้สึกตกตะลึงอย่างมาก การเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วของชายชุดดำ ทำให้เขารู้สึกกลัวจนเสียวสันหลัง
หากเมื่อครู่เขาไม่สามารถตอบสนองได้อย่างรวดเร็ว และยังคงออกแรงใช้ขาขวาเตะออกไป ไม่แน่ว่าดาบเล่มสั้นของชายชุดดำ อาจไม่เพียงแค่กรีดชั้นผิวหนังของเขาก็ได้
แต่อาจจะ……ตัดกระดูกของเขาไปแล้ว !
เฉินตงขมวดคิ้วแน่น และจ้องเขม็งไปที่ชายชุดดำที่อยู่ฝั่งตรงข้าม
นินจาระดับยอดฝีมือ ใช่ว่าเขาจะไม่เคยเห็นมาก่อน
ในภารกิจของสังหารขององค์กร hidden killers ชินโกะ โดโมโตะเองก็เป็นนินจา
แต่เขาเป็นถึงนักฆ่าอันดับที่แปดของอันดับยมราช
แล้วคนที่อยู่ตรงหน้าล่ะ ?
การต่อสู้กันเพียงสั้นๆ เมื่อครู่ ฝีมือการต่อสู้ของชายชุดดำ ไม่ยิ่งหย่อนไปกว่าชินโกะ โดโมโตะในตอนนั้นเลย !
“แข็งแกร่งจริงๆ!”
จู่ๆ ชายชุดดำก็หัวเราะออกมา
วินาทีถัดมา เขาพุ่งเข้ามาหาเฉินตงอย่างรวดเร็วราวกับสายฟ้า
ดาบสั้นที่อยู่ในมือ ส่งเสียงหวีดหวิว และส่งประกายแวววาวออกมา
ถูกโบกไสว ดูราวกับกำแพงที่มีน้ำไหลลงมาไม่หยุด
เจตนาฆ่าอันยิ่งใหญ่ แผ่ซ่านออกมาจากตัวของชายชุดดำ
เจตนาฆ่าที่รุนแรง ทำให้เฉินตงรู้สึกตกใจ
เมื่อเห็นชายชุดดำพุ่งเข้ามา
เฉินตงรีบหันหลังแล้ววิ่งหนีโดยไม่พูดอะไร
เขาไม่ใช่พวกบ้าเลือด แล้วยิ่งไม่ใช่คนประมาท
หากควรหยุดก็ต้องหยุด ไม่ควรที่จะปะทะ
ฝีมือการต่อสู้ของอีกฝ่าย ไม่ได้ด้อยไปกว่าชินโกะ โดโมโตะในตอนนั้นเลย อีกทั้งยังมีอาวุธอยู่ในมืออีกด้วย
หากฝืนต่อสู้ ผลลัพธ์ก็คงหนีไม่พ้นต้องลงไปอยู่ในนรก
เขาจำได้ดีว่า ตอนที่ฆ่าชินโกะ โดโมโตะนั้น ต้องใช้แรงไปมหาศาลเท่าไหร่
หากต้องต่อสู้กับชายชุดดำจริงๆ อย่างน้อยในมือก็ควรมีดาบสักเล่ม !
มิเช่นนั้น ในสถานการณ์ที่ทั้งสองฝ่ายมีความสามารถที่ไม่แตกต่างกันมากนัก หากต้องใช้มือเปล่าต่อสู้กับอาวุธ ก็ไม่ต่างกับคนโง่ที่พูดเรื่องไร้สาระ !
แต่ทว่า ในขณะที่วิ่งหนีอยู่นั้น ในใจของเฉินตงกลับรู้สึกสงสัย
เพราะตั้งแต่ต้นจนจบ ภาษาและน้ำเสียงของชายชุดดำ เหมือนกับตัวเขาเองอย่างมาก
ไม่เหมือนกับชินโกะ โดโมโตะในตอนนั้น ถึงแม้จะพูดจาชัดเจน แต่สำเนียงที่พูดออกมาก็ยังพอแยกแยะออกได้ชัดเจน
ฟิ้วฟิ้วฟิ้ว……
เสียงลมพัดดังขึ้นมาจากทางด้านหลังของเขา
“มีดนินจา ? !”
เฉินตงรู้สึกตกใจ ในขณะที่เขาวิ่งไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว เท้าของเขาก็ยังคงเปลี่ยนตำแหน่ง
มีดนินจาและมีดบิน ส่งเสียงลอยผ่านข้างตัวของเขาไปอย่างต่อเนื่อง
พุ่งเข้าใส่พื้นลานจอดรถและเสาจนเกิดประกายไฟขนาดใหญ่
“แกหนีไม่รอดหรอก !”
เสียงแหบพร่าของชายชุดดำดังขึ้นมาทางด้านหลัง ราวกับเสียงของยมราช
ฟิ้ว !
แทบจะในเวลาเดียวกัน เฉินตงก็รู้สึกถึงลมที่พัดผ่านหูของเขา
ฟึ่บ !
เกิดอาการปวดขึ้นที่แขนขวาอย่างรุนแรง ราวกับถูกงูพิษฉก
บ้าเอ๊ย !
เฉินตงรู้สึกใจหาย เขาหันไปมอง แขนขวาของเขามีรอยบาดแผลที่เกิดจากการถูกมีดนินจาบาด
ชั้นผิวหนังเปิดออก แล้วมีเลือดไหลรินออกมาไม่หยุด
แต่ความเจ็บปวดที่เหมือนถูกงูพิษฉกนั้น คงไม่ใช่เพราะการถูกบาดธรรมดาๆ แน่นอน
“พิษ ?”
เฉินตงตกใจจนรูม่านตาหดเล็กลง แต่ก็ยังไม่กล้าชะลอความเร็วลง
ทว่า
ชายชุดดำที่อยู่ด้านหลังส่งเสียงหัวเราะออกมา : “ถูกพิษแล้ว จะวิ่งได้อีกไกลแค่ไหนกัน ? แกรู้ไหมว่ามังกรโคโมโดล่าเหยื่ออย่างไร ?”
เวลามังกรโคโมโดล่าเหยื่อ เมื่อกัดเหยื่อแล้ว มันจะไม่ออกแรงต่อสู้จนเหยื่อตาย แต่มันจะอาศัย “ปล่อยพิษ” ที่อยู่ในปาก ลงไปบนบาดแผลของเหยื่อ เมื่อเหยื่อหนี มังกรโคโมโดก็จะตามไป รอให้พิษในตัวเหยื่อกำเริบ ก็ค่อยก้าวเข้าไปและเขมือบเหยื่อซะ
เห็นได้ชัดว่า ความหมายของชายชุดดำก็คือ ไม่ได้สนใจว่าเขาจะวิ่งหนีหรือไม่
ขอแค่บาดแผลถูกพิษ ก็ย่อมต้องมีเวลาที่พิษกำเริบ ถึงตอนนั้น จึงจะเป็นเวลาที่ชายชุดดำลงมืออย่างแท้จริง !
“บ้าเอ๊ย แกเป็นใครกันแน่ ?”
ในขณะที่วิ่งหนีอย่างบ้าคลั่ง เฉินตงก็รู้สึกตื่นตระหนกขึ้นมา
เขาไม่กลัวที่จะประมือกับชายชุดดำ แต่ที่เขาวิ่งหนีก็เพื่อที่จะหาโอกาสพลิกสถานการณ์ หากเขาสามารถหาของที่พอจะใช้เป็นอาวุธได้สักอย่าง เขาก็มีความกล้าที่จะหันหลังกลับในทันที แล้วพุ่งตรงเข้าไปต่อสู้
ต่อทว่าตอนนี้ กลับถูกพิษเข้าแล้ว !
“หนทางลงนรก ฉันจะเผากระดาษไปบอกแกเอง”
เสียงหัวเราะของชายชุดดำเต็มไปด้วยการเย้ยหยัน : “เมื่อกี้บอกให้แกเสนอเงินเพิ่ม แกก็ไม่ยอม ตอนนี้มันสายไปเสียแล้ว !”
จู่ๆ เฉินตงก็หัวเราะออกมา
รอยยิ้มอำมหิต
“ถ้าอย่างนั้นก็ต้องคอยดูแล้วล่ะว่า แกจะฆ่าฉันได้สำเร็จไหม !”
ด้านหน้า เป็นทางออกของลานจอดรถ ขอแค่วิ่งหนีออกไปได้ ต่อให้เป็นเวลากลางคืน แต่หากอยู่ในที่โล่งแจ้ง เขาก็ไม่เชื่อว่านักฆ่าจะยังกล้าลงมืออยู่
ขอแค่ประวิงเวลาไว้ได้ เขาก็จะมีโอกาสรอดชีวิต !
“แกคิดว่าถ้าแกวิ่งหนีออกไปได้ ฉันจะไม่สามารถฆ่าแกได้แล้วอย่างนั้นหรือ ?”
ทันทีที่มีความคิดผุดขึ้นในหัว เสียงหัวเราะของชายชุดดำก็ดังขึ้นมาทางด้านหลังทันที
หัวใจของเฉินตงเต้นระส่ำอยู่พักใหญ่
เขากัดฟัน แล้วรีบวิ่งตรงไปยังทางออกของลานจอดรถ
ทว่า เมื่อเห็นสภาพด้านนอกของลานจอดรถ ก็ทำให้เขาต้องตกตะลึงอย่างที่สุด……
