Tobioriru Chokuzen no Dokyusei ni xxx Shiyo! to Teian Shite mita
ชื่อไทย : เพื่อนร่วมชั้นกำลังจะกระโดดตึกตาย ผมจึงตะโกนออกไปว่า Seggg
Chapter : 7 ค้างคืนกับสาวงาม!
.
.
.
“ม- มะมะ ไม่เอา!”
เมื่อฉันตื่นขึ้นมาและพบกับใบหน้าอันแสนน่ารักของคุรุมิซัง ฉันจึงเข้าจูบเธอทันที แต่เธอกลับต่อต้านและปฏิเสธอย่างรุนแรง
“ง-ไหงงั้นง่า!?”
“ทำไมเนี่ย…อึก มะ ไม่ทำก็คือไม่ทำย่ะ!”
“แต่ก่อนหน้านี้คุรุมิซังก็จูบฉันนี่นา!”
“อึก…น-นั่นมันก็เพราะว่าฉันเมาต่างหาก…”
“อุ งือ…หรือก็คือเป็นการจูบเพื่อเล่นสนุกเท่านั้นน่ะเหรอ!?”
“ไหงฉันถึงได้ดูเป็นพวกสวะอย่างงั้นล่ะ…!?”
“โหดร้ายอ่า ถึงกับสอดลิ้นเข้ามาด้วย…จูบแรกของฉันแท้ๆเชียว…”
“มะ——ไม่ได้ทำสักกะหน่อย?”
คุรุมิซังหลบสายตาไม่มองฉันตรงๆ
“เข้ามาแล้วต่างหาก! มันโลมเลียเข้ามาทั่วปากฉันเลย! รู้สึกเหมือนถูกโอบไปด้วยความรักและสเน่หา น่าหลงใหลสุดๆไปเลยนะ!? อาชญากรรมเชียวนะ! มีความผิดทางอาญาชัดๆ! เธอจะต้องถูกคุมขังอยู่เป็นการเคียงข้างฉันตลอดไปเลย!?”
“มะ ไม่ได้โลมเลียสักหน่อย อย่าใช้คำน่าขนลุกสิ!”
“ไม่ได้ปฏิเสธว่าเต็มไปด้วยความรักและสเน่หาสินะ?”
“อึก…กะ ก็ไม่ได้รังเกียจ หรอก…”
“หมายความว่าชอบสินะ?”
“ไม่ ได้ ชอบ !”
“จริงเร้อ? นั่นเป็นใจจริงของคุรุมิซังแน่เหรอ?”
“เอ๊ะ?…น-นั่นมัน”
“ถ้ายังไม่เข้าใจก็ลองจูบอีกครั้งสิ แล้วเดี๋ยวก็จะเข้าใจเอง ว่าเธอรักฉันขนาดไหน มันก็คือความรักนั่นแหละ เรามาฟูมฟักเอาใจใส่ความรักนั้นให้เติบโตไปด้วยกันเถอะนะ!”
“เจ้าบ้าวิตถารนี่! ไม่เอาย่ะ! ฉันไม่ได้ชอบนายสักหน่อย!”
อุหวา ใบหน้าของคุรุมิซังกลายเป็นสีแดงสดพลางส่ายหัวไปมา เธอคงจะโกรธสินะ โกรธเสียจนหน้าแดงเลย
“เฮ้อ…ให้ตายสิ ไม่ไหวแฮะ”
“…ชิ”
“เอ๊ะ…เมื่อกี้ไม่เดาะลิ้นจริงจังไปหน่อยเหรอ? อุตส่าเป็นการทะเลาะกันซะหวานแหววแท้ๆเชียว จู่ๆก็กลายเป็นโหมดรังเกียจซะงั้น!?”
“นั่นแหละ ฉันล่ะเกลียดที่นายชอบพูดอะไรแบบนั้น!”
“…นะ”
“——อะไรน่ะ จู่ๆก็”
“รักนะ”
“พ-พะ พูดอะไรน่ะ!?”
“รักที่สุดเลย”
“ถึงจะบอกว่าเกลียดที่นายชอบพูดอะไรแบบนั้นก็เถอะ! แต่การบอกรักนั่นก็น่าขนลุกเหมือนกัน!”
“แล้วก็” คุรุมิซังพูดต่อขณะมองมาที่ฉันแล้วเบี่ยงสายตาไปอีกทางหนึ่ง จากนั้นก็หันกลับมาที่ฉันอีกครั้ง พร้อมพูดออกมาขณะที่แก้มถูกย้อมไปด้วยสีแดงสด
“คำว่ารักน่ะ ถ้าพูดออกมาพร่ำเพรื่อ…มันก็จะดูไร้ความรู้สึกน่ะสิ”
คุรุมิซังเม้มริมฝีปากและพูดอะไรบางอย่างขณะบูดบึ้ง
“…คือว่า แต่งงานกันเถอะครับ”
“…เพิ่งจะพูดออกไปเองนะ”
“ก็แบบ เมื่อกี้มันขี้โกงนี่นา! น่ารักเกินไปแล้ว! ทำไมถึงได้น่ารักขนาดนี้กันเล่า!”
ฉันประชิดเข้าหาคุรุมิซัง จากนั้นแก้มของเธอก็แดงระเรื่อขึ้นเล็กน้อยพร้อมจ้องมาที่ฉันด้วยสายตาเหม่อลอย อืม คิวท์อะ!(น่ารัก)
“——ว่าแต่ ติดต่อทางบ้านไปรึยัง?”
“โอ๊ะ ถึงจะเจ็บปวดที่โดนเปลี่ยนเรื่องอย่างโจ่งแจ้งก็เถอะ…แต่จะว่าไปก็ยังไม่ได้ติดต่อไปเลยแฮะ…”
ฉันปลดล็อคสมาร์ทโฟนและพบว่ามีสายไม่ได้รับจากน้องสาวประมาณห้าสาย เวลาคือหลังเริ่มดื่มไปสักพัก ยังไงก็ส่งเมลล์ไปก่อนดีกว่า เนื้อหาว่า 『วันนี้จะค้างบ้านเพื่อนนะ』 ละกัน
“เห…เขียนเมลปกติดีนี่นา หรือเพราะเป็นฉันถึงได้บ้าวิตถารน่ะ?”
“มันเป็นการแสดงออกถึงความรักของฉันนี่ ช่วยไม่หรอกที่จะมีความตรึงเครียดสูงขึ้นเมื่ออยู่ต่อหน้าคุรุมิซังน่ะ แล้วถ้านั่นเรียกว่าบ้าวิตถารล่ะก็ เอาเถอะ ก็คงประมาณนั้นแหละ”
“อ่า ค่าค่า ก็ยังคงเป็นบ้าวิตถารคุงเช่นเคย”
“โหดร้ายอะ”
ขณะที่ฉันกำลังบ่น เธอก็ถอนหายใจด้วยความหงุดหงิดและชี้ไปทางหนึ่ง เมื่อมองตามไปก็พบว่าเป็นห้องน้ำ
“ให้เข้าไปด้วยกันเหรอ?”
“นายเข้าไปคนเดียวต่างหาก เข้าไป”
“เข้าไปด้วยกันเถอะ”
“ไม่ ย่ะ !”
จะถูกปฏิเสธก็คงช่วยไม่ได้
“เฮ้อ…เข้าใจแล้วก็ได้ ถ้าอย่างงั้นฉันจะชำระร่างกายในห้องน้ำที่คุรุมิซังใช้อยู่ประจำละกัน”
“………”
“เป็นอะไรไปเหรอ?”
“…เปล่าหรอก อ่า นั่นสินะ แค่รู้สึกเหมือนกำลังจะระเบิดออกด้วยความขยะแขยงน่ะ”
“ไม่ต้องห่วง ฉันจะไม่แตะชุดชั้นในในเครื่องซักผ้า ผ้าขนหนูหรือฟองน้ำที่คุรุมิซังใช้ทำความสะอาดร่างกายหรอก แค่จะมองดูเท่านั้นแหละ”
“มันไม่ต้องห่วงตรงไหนยะ!? อ-อย่าไปไหนเชียวนะ!”
หลังจากพูดด้วยเสียงอันน่ากลัว เธอก็เข้าไปในห้องน้ำปิดประตูเสียงดังและมีเสียงครึกโครมจากด้านใน น่าเสียดายเพราะฉันสนใจชุดชั้นในของคุรุมิซังมาก ทำได้เพียงอยู่เฉยๆตามที่เธอสั่ง เฮ้อ
ไม่กี่นาทีต่อมา เธอกลับมาพร้อมหน้าแดงและหอบหายใจพูด “เชิญ” ฉันจึงตอบ “ขอบคุณครับ” แล้วเข้าไปอาบน้ำ
***
“นอนที่โซฟานะ”
นั่นเป็นคำพูดแรกของคุรุมิซังหลังฉันออกจากห้องน้ำ อนึ่ง ชุดนอนนี้เป็นของพ่อคุรุมิซังที่ฉันยืมมา
คุรุมิซังชี้ไปที่โซฟาในห้องนั่งเล่น ขณะมองมาที่ฉันและเสิร์ฟชา
“…”
ฉันจิบชาเข้าปากพลางส่งสายตาประท้วง
“หน้าไม่พอใจนั่นมันอะไรน่ะ”
“จะว่ายังไงดีล่ะ ตอนนี้ก็เดือนพฤศจิกายนแล้วและกลางคืนก็หนาวจะตาย ถ้านอนบนโซฟาก็คงเป็นหวัดแน่เลยน้า อีกอย่าง ถ้าเรานอนบนเตียงเดียวกันล่ะก็ ผ้าห่มก็อุ่น ความร้อนในร่างกายของกันและกันก็จะทำให้เราอบอุ่นขึ้นไปอีก ยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัว! ด้วยเหตนี้เอง ไม่มานอนเตียงเดียวกันล่ะครับ!”
“ไม่อะ ไม่ไหวหรอก ต้องมาทำเรื่องแปลกๆแน่ และอีกอย่างในห้องฉันก็มีแค่เตียงเดี่ยว”
“…! ถ้างั้นก็หายห่วง! แค่เรานอนแนบชิดกันทุกอย่างก็จะเรียบร้อย โอเคนะ!”
“ไม่ได้แก้ไขอะไรเลยสักนิด! เฮ้อ”
คุรุมิซังขมวดคิ้วและถอนหายใจเฮือกใหญ่ คร่ำครวญสักพักและให้คำตอบที่ไม่คาดคิดกับฉัน
“…ม-ไม่ลงมือทำอะไรแน่นะ?”
“ถ้าคุรุมิซังต้องการแบบนั้นฉันก็จะทำ ก็เพราะฉันรักคุรุมิซังยังไงล่ะ”
“………ดื่มชาไปแล้วใช่ไหม?”
“? ดื่มไปแล้วล่ะ”
ถึงจะไม่เข้าใจสิ่งที่เธอต้องการถาม แต่ก็แสดงถ้วยเปล่าให้เธอดู จากนั้นเธอก็สูดหายใจเข้าลึก——
“…งั้น แค่ครั้งนี้เท่านั้นนะ”
“! ช-ไชโยยยยยยย!”
“ดีใจเกินไปแล้ว!”
“ก็มัน ต้องดีใจอยู่แล้วสิ! ได้นอนกับคนที่ชอบเชียวนะ! ถ้าไม่ตื่นเต้นก็คงไม่ใช่ผู้ชายแล้ว! แล้วฉันก็เป็นเด็กผู้ชายนะ! ต้องรู้สึกยินดีอยู่แล้ว!”
“…เฮ้อ เอาเถอะ ถ้าดื่มไปแล้วก็น่าจะไม่เป็นไรหรอก…ล่ะมั้ง”
คุรุมิซังพึมพำเบาๆ และเริ่มเตรียมตัวเข้านอน ถึงจะไม่รู้ว่าอะไร แต่ฉันก็เดินตามคุรุมิซังไป ยืมแปรงสีฟันสำรองและเตรียมตัวเช่นกัน
“เอาล่ะ ไปห้องนอนกันเถอะ!”
“…เฮ้อ”
คุรุมิซังถอนหายใจแล้วเดินไปที่ห้องนอน ห้องนอนของคุรุมิซังนั้นเรียบง่ายแต่รู้สึกมีชีวิตชีวา และเหนือสิ่งอื่นใดคือดูมีสไตล์
คุรุมิซังเข้าไปนอนก่อน และฉันก็นอนลงข้างเธอ กลิ่นของคุรุมิซังอบอวลอยู่ในจมูก แล้วฉันก็สัมผัสได้ถึงความอบอุ่นที่รู้สึกสดชื่นซึ่งส่งผ่านมาจากร่างกายด้านข้าง ถึงจะตายตอนนี้ฉันก็ไม่เสียใจแล้ว ฉันรู้สึกพึงพอใจจนคิดเช่นนั้น
เตียงนั้นแคบเสียจนมือ เท้า และสะโพกสามารถสัมผัสกันได้เพียงขยับเล็กน้อย อันที่จริงก็อยากจะนอนหันหน้าเข้าหากัน แต่หากทำแบบนั้นฉันคงอดใจเอาไว้ไม่ไหว ดังนั้นจึงนอนหันหลังให้กัน
“…”
“…”
ฉันได้ยินเพียงเสียง ติ๊ก ติ๊ก ของเข็มวินาทีในนาฬิกาเท่านั้น และเมื่อเข้านอนได้สักพัก ก็ถูกจู่โจมด้วยความง่วงอันรุนแรง บางทีอาจเป็นเพราะรู้สึกโล่งใจที่ได้นอนกับคนที่รัก ฉันอยากจะเพลิดเพลินไปกับสวรรค์แห่งนี้ให้มากขึ้นแม้เพียงหนึ่งวินาที แต่…ฉันใกล้ถึงขีดจำกัดแล้ว
และในขณะที่กำลังจะหมดสติ——ทันใดนั้นคุรุมิซังก็จับมือฉันไว้ เป็นมือที่อ่อนโยนและรู้สึกปลอดภัย ฉันมีความสุข หัวใจเต้นแรงขึ้น——ทั้งที่ควรจะเป็นอย่างนั้น แต่กลับง่วงงุน
“นี่”
“………อืม?”
“…”
“…”
รู้สึกเหมือนมีคนกำลังคุยอยู่ด้วย หรือมันเป็นแค่จินตนาการกันแน่นะ แต่ตอนนี้รู้สึกง่วง ง่วงเหลือเกิน อยากจะเพลิดเพลินกับการนอนร่วมกับคุรุมิซังมาก…กว่านี้…แท้ๆ…เชียว…
ก่อนจะหมดสติไป ฉันรู้สึกว่าคุรุมิซังพึมพำอะไรบางอย่างอีกครั้ง แต่ฉันไม่ได้ยินอะไรอีกต่อไปแล้ว
เธอพูดว่าอะไรกันนะ ขณะที่กำลังรู้สึกเสียใจ ฉันก็ปล่อยสติให้ล่องลอยไป เพราะความง่วงที่ไม่สามารถต้านทานได้นี้
『…นี่ มามีเซ็กส์กันไหม?』
ฉันได้พลาดฟังคำพูดนั้นไป——
—————
ตอนหน้า( ͡° ͜ʖ ͡°)
ปล.ผมอาจจะไม่ค่อยได้อัพบนเว็บเท่าไหร่ อาจจะลงดองในเพจก่อนแล้วลงทีเดียวแบบครั้งนี้ ถ้าถามว่าทำไม ก็เพราะขี้เกี้ยจลงหลายที่ครับ
คนเหงาและง่วง | Facebook
—————
แปลผิดตรงไหนขออภัย พอดีไม่ช่ำ
