[WN] Tsukushita Garina Uchi no Yome ni tsuite Dere temo ii ka? – ตอนที่ 15

……โฮมรูมในตอนเช้าวันนี้ ครูประจำชั้นในห้องเรียนของผมได้พูดประกาศขึ้นว่า—

“สวัสดีตอนเช้านะทุกคน นี่ก็ผ่านมาเกือบเดือนแล้วตั้งแต่เปิดเรียนมา เรามีงานประจำปีที่กำลังจะมาถึงในเร็วๆนี้ นั่นก็คือทัศนะศึกษาฤดูใบไม้ผลิยังไงล่ะ!!!”

ทันทีที่ได้ยินคำว่า”ทัศนะศึกษา”ก็มีเสียงดังบางส่วนในห้องเรียนที่”เฮ้!!”กันขึ้นมา นักเรียนประมาณ40%มีความสุขและตื่นเต้นกับทัศนะศึกษาในครั้งนี้ 30%สงสัยว่าต้องอยู่กลุ่มกับใคร 10%ไม่ได้สนใจเกี่ยวกับเรื่องนี้เลย และอีก20%ที่เหลือเป็นนักเรียนที่รู้สึกสิ้นหวังกับเรื่องนี้

ผมก็คือ20%ที่มีอยู่นั่นล่ะ…

คู่หูประจำของผมคือเจ้าซาวะ พวกเราสองคนอยู่กลุ่มเดียวกันมาโดยตลอด ปีนี้ก็เช่นเคย..

ปัญหาคือพวกสาวๆที่ต้องอยู่กลุ่มเดียวกันกับพวกเรา

ปีที่แล้ว ซาวะ ได้พยายามไปติดต่อกับผู้หญิงหลายๆคนมาสุด ท้ายก็มีบางคนที่ยอมเข้าร่วม และพวกเราก็สามารถสร้างกลุ่มทัศนะศึกษาได้ในท้ายที่สุด..

ปีนี้ผมหวังว่า ซาวะ จะทำได้เหมือนปีก่อนนะ…

ครูประจำชั้นปล่อยให้นักเรียนตัดสินใจเลือกกลุ่มสำหรับทัศนะศึกษากันเอง บางทีแล้วครูอาจรู้ว่านี่เป็นภารกิจของพวกเราในเงามืด….ในการที่จะแย่งชิงบุคคลสำคัญเข้ามาในกลุ่ม

ผมแน่ใจว่าพวกคนที่เข้ากับผู้ชายและผู้หญิงเป็นประจำจะเพลิดเพลินไปกับโอกาสนี้ ในการได้ใกล้ชิดกับคนที่เขาสนใจ

..แต่จะว่าไปแล้ว ริโกะอยู่กลุ่มไหนกันนะ—?

ผมคิดพลางมองไปทางด้านหลังของเธอซึ่งนั่งอยู่หน้าห้องเรียนบนเก้าอี้โถงทางเดิน

ตั้งแต่มีประกาศเรื่องทัศนะศึกษา ทุกคนในชั้นเรียนต่างก็จ้องมาที่เธอ เห็นได้ชัดเลยว่าพวกเขาต้องการเป็นสมาชิกส่วนหนึ่งของกลุ่มที่เธออยู่…

ริโกะมักจะอยู่กับเพื่อนร่วมชั้นหญิงห้าคนของเธอ อย่างไรก็ตามครูประจำชั้นของพวกเราบอกว่าในกลุ่มควรมีทั้งผู้ชายและผู้หญิง ดั้งนั้นริโกะและเพื่อนๆของเธอ ต้องแยกกันออกเป็นสองกลุ่ม

บางทีเธออาจอยู่ในกลุ่มของ อาซาคุระ เรนะ ก็ได้เพราะว่าเธอมักจะพูดถึง อาซาคุระ ในบทสนทนาอยู่บ่อยๆ ผมสามารถบอกได้เลยว่า ทั้งสองคนเข้ากันได้ดีมากเป็นพิเศษ อาซาคุระเป็นคนที่มีนิสัย ร่าเริง พูดมากและมีเสียงดังเหมือนกับ ซาวะ ยิ่งกว่านั้นบางครั้งเธอจะมีอารมณ์กวนๆขี้เล่น บางทีนั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมพวกเธอเข้ากันได้ดี เมื่อมองจากมุมมองของคนภายนอก

ผมรู้สึกได้ว่า อาซาคุระ ชอบริโกะอย่างเห็นได้ชัดด้วยท่าทางการแสดงออก ในขณะที่ริโกะพึ่งจะเคยชินกับบุคคลิกที่แข็งแกร่งและดุดันของเธอ

อาซาคุระ มีเพื่อนมากมายทั้งชายและหญิง ผมมั่นใจเลยว่ามีหนึ่งในหนุ่มหล่อ ที่มีทักษะการเข้าสังคมเก่งจะเข้าหาเธอและชนะสิทธิ์ที่จะอยู่กลุ่มเดียวกับริโกะผ่านทางเธอ…

แล้วก็ตามที่ผมคาดไว้ไม่ผิด…มีผู้คนไม่น้อยมารวมตัวกันรอบๆ อาซาคุระทันทีในช่วงพักกลางวัน ในทางกลับกัน ริโกะ ก็คุยอยู่กับสาวๆคนอื่นตามปกติ..พวกเขาทั้งหมดรู้ว่าการที่จะเข้าหาริโกะตรงๆมันเป็นไปไม่ได้….

มันแปลกใช่ไหม..

ทีบ้านริโกะเป็นคนพูดมาก ดูเหมือนเข้าหาได้ง่ายๆไม่เหมือนตอนอยู่ที่โรงเรียน มันเป็นเรื่องแปลกสำหรับผมที่ริโกะ แผ่ออร่าการปฏิเสธที่มีผลต่อผู้ชายทุกคน

ราวกับว่าเธอมี2 คน ทั้งที่บ้านและโรงเรียน

บางครั้งเมื่อพวกเราสบตากันเธอจะส่งสัญญาณบางอย่างมา แต่ก็หาได้ยากมากที่จะได้เห็นการแกล้งที่ น่ารักๆ แบบนั้น (ตัวอย่างเช่น ตอนที่ 10)

ดั้งนั้น ผมคิดว่ามันไม่เกี่ยวอะไรกับผมเลย ขณะที่คนอื่นกำลังพยายามที่จะอยู่กลุ่มเดียวกันกับเธอ…

===

ต่อมาในช่วงพักกลางวัน…

ระหว่างทางกลับจากเข้าห้องน้ำ ผมกำลังเดินไปตามทางเดินเพื่อกลับไปเรียน ทันใดนั้นเสียงที่คุ้นเคยก็ลอยเข้ามาที่หู..

“คุณมินาโตะ..”

เอ๋…ทำไม…

ริโกะซ่อนตัวอยู่ในเงาใต้บันได รีบกวักมือเรียกผมอย่างระมัดระวัง

“ทางนี้ ทางนี้!..”

“เอ่อ..”

เธอเรียกผมเข้าไปหลบในพื้นที่ใต้บันได แน่นอนเพื่อไม่ให้กังวลว่าจะมีใครเห็นเราที่นี่..

“เอ่อ..ฉันขอโทษนะคะ ฉันไม่ได้ตั้งใจจะมาคุยกับคุณที่โรงเรียน..”

“ไม่เป็นไรครับ ว่าแต่มีอะไรรึเปล่า—?”

“คือ..เรื่องจัดกลุ่มไปทัศนศึกษา คุณมินาโตะ ถ้าไม่ว่าอะไรพวกเรามาอยู่กลุ่มเดียวกันได้มั้ยคะ..”

“ห๋า…”

เมื่อผมได้รับคำชวนที่คาดไม่ถึง มันก็อดไม่ได้ที่จะเปล่งเสียงออกมาแปลกๆแบบงงๆ

“ว่าแต่ทำไมเป็นผมล่ะ….อ้อ! หรือว่าเป็นข้ออ้างการปฏิเสธคนอื่นใช่มั้ยครับ”

“….”

อย่างงี้นี่เอง…เธอสามารถเข้าร่วมกลุ่มกับผมได้เพื่อปฏิเสธคำเชิญของคนอื่นๆ ผมพยักหน้ากับตัวเองและคิดว่านี่ช่างเป็นความคิดที่ยอดเยี่ยมจริงๆ..

“ดูเหมือนว่าผู้ชายทุกคนจะมุ่งเป้าไปที่คุณริโกะอย่างเห็นได้ชัด มันก็จะดูยังไง ยังไง อยู่ที่จะไปทัศนศึกษากับกลุ่มคนที่สนใจแค่คุณอย่างเดียว..”

ตัวผมไม่ได้มีชื่อเสียงไม่ได้เป็นจุดสนใจ ดังนั้น!!ผมต้องช่วยเธอผู้ที่ประสบปัญหานี้

“ใช่…ฉันรู้ค่ะ…ฉันพูดเห็นแก่ตัวอีกแล้ว~~ได้โปรดลืมมันไปด้วยค่ะ..”

นั่นมัน..ไม่ใช่เลย…

“…เดี๋ยวก่อน! ตกลง ผมจะอยู่ด้วย..”

“แต่ว่า..คุณมินาโตะ..คุณจะลำบากเอานะ ถึงจะเป็นฝ่ายฉันที่ชวน แต่คุณไม่จำเป็นต้องทำก็ได้”

ทำไมต้องไปกังวลล่ะ….ผมส่ายหัวและพูดว่า”ไม่เลย”พร้อมกับยิ้มเล็กๆไปให้เธอ

“ถ้าคุณไม่รังเกียจ ผมจะไปทัศนศึกษากับคุณครับ”

“ค่ะ!…”

ทำไมถึงคิดว่าจะไม่ชอบล่ะ….แต่ว่า..

“ยังไงจู่ๆ พวกเราได้อยู่กลุ่มเดียวกันมันผิดธรรมชาติไม่ใช่เหรอครับ”

พวกเราไม่เคยติดต่อกันในโรงเรียนมาก่อนเลย ไม่เคยแม้แต่จะพูดคุยกัน และเธอก็เป็นถึงผู้หญิงที่สวยที่สุดในโรงเรียน ส่วนผมเป็นแค่คนธรรมดาที่แสนธรรมดาสุดในโรงเรียน

“….ต่อจากนี้พวกเราจะเป็นเพื่อนสมัยเด็กกัน เคยเรียนในอนุบาลที่เดียวกันค่ะ…มาเป็นเพื่อนสมัยเด็กด้วยกันนะคะ”

ริโกะใช้มือขวาของตัวเองม้วนผมเล่นไปมาและมองมาที่ผม ด้วยท่าทางของเธอทำให้ความคิดในหัวตอนนี้เต็มไปด้วยคำว่า ริโกะน่ารัก ริโกะน่ารัก  ริโกะน่ารัก และตอบกลับไปว่า “โอเค….งั้นต่อจากนี้เรามาเป็นเพื่อนสมัยเด็กกันเถอะ”

“เอ่อ…แล้วเพื่อนผู้หญิงคุณอาซาคุระ ล่ะว่ายังไงเธอจะไม่ว่าอะไรใช่ไหมที่ได้ร่วมกลุ่มกับคนแบบผม..?”

“อ้อ…เรย์จังบอกว่าจะเป็นใครก็ได้น่ะ….เธอไม่ว่าอะไรอยู่แล้ว…”

….แม่ว่าพอคุณอาซาคุระเห็นผมแล้วเธออาจไม่ชอบผม แต่ว่าผมก็อยากจะอยู่กลุ่มเดียวกันกับริโก

ส่วนทางด้านซาวะเองก็คงไม่มีปัญหาอะไรอยู่แล้วล่ะ…เขาคงจะดีใจซะมากกว่าอีกที่ได้อยู่ในกลุ่มเดียวกันกับริโกะ ดังนั้นก็น่าจะไม่มีปัญหาอะไร…

จบ!!!!!

 ตอนนี้ก็..ยากกว่าทุกตอนที่เคยทำมา ทีแรกนึกว่า อาซาคุระ เรนะ เป็นผู้ชายยยยย!!~~~~