—ช่วงพักกลางวัน ณ Yamashita Park
[เรย์นะ]”อึ้มมม อร่อยสุดๆไปเลยริโกะ! T^T”
[ซาวะ]”เห็นด้วยอย่างยิ่งเลยครับ! T^T”
ทันทีที่อาซาคุระ และซาวะ กินข้าวกล่องของริโกะ พวกเขาร้องให้โฮออกมาด้วยความซึ้งในน้ำใจและเอ่ยปากชมว่ามันอร่อยขนาดไหน ทั้งสองคนบรรยายรสชาติอาหารแสนอร่อยพร้อมกับขณะกินไปด้วย..
ผมก็คิดว่ามันอร่อยจริงๆนั่นแหละ พอคิดๆดูแล้วผมควรจะถ่ายทอดความรู้สึกแสดงออกมาให้มากกว่านี้ดีไหม…
แต่เห็นริโกะหน้าแดงอยู่พักหนึ่งแล้ว “ฉันอายจริงๆ ปล่อยมันไปเถอะ ฉันทำเพราะอยากจะทำ…”เธอพูดพึมพำออกมาเบาๆ
เห็นได้ชัดว่าควรจะหยุดอยู่แค่นี้ เพราะริโกะดูเหมือนจะมีความสุขจนแทบจะเก็บอาการไม่อยู่แล้ว..
===
หลังจากรับประทานอาหารกลางวันที่ Yamashita Park เสร็จแล้ว เราก็มุ่งหน้าต่อไปที่ China Town
โดยปกติเราควรจะกลับไปทางที่เรามา แต่อาซาคุระยืนกรานที่จะทางซาลาเปานึ่งที่ China Town เป็นอาหารว่าง และริโกะบอกว่าเธอต้องการเดินเล่นเพื่อย่อยอาหาร แน่นอนหนุ่มๆอย่างพวกเราไม่มีข้อโต้แย้งใดๆ เราเดินไปตามทางสวนสาธารณะยามาชิตะ อยู่พักหนึ่ง แล้วค่อยเดินออกไปที่ถนนสายหลัก หลังจากผ่านตรงนี้ไปก็จะเห็นประตูไชน่าทาวน์ในที่สุด
นี่มันเป็นสถานที่ท่องเที่ยวอย่างแท้จริง บนถนนเต็มไปด้วยนักศึกษาอย่างพวกเรา ไม่เพียงมีแต่กลุ่มผู้สูงอายุ
ริโกะพาเราไปที่วัด Yokohama Mazu
โถงทางเดินทรงแปดเหลี่ยมมีสีสันสวยงามน่าชม โคมสีแดงที่ห้อยลงมาจากด้านบนของโถงแสดงถึงความเป็นสไตล์จีน มันน่าทึ่งมาก รู้สึกราวกับว่าอยู่ในประเทศจีนถึงแม้จะอยู่ในญี่ปุ่นก็ตาม..
[ริโกะ]”วัดแห่งนี้ถูกสร้างขึ้นในปี 2006 เป็นสถานที่ที่มีชื่อเสียงในด้านความรักล่ะ”
[เรย์นะ]”โอ้!..งั้นก็ต้องบูชาขอพรแบบจริงจังแล้ว”
อาซาคุระพูดพร้อมกับม้วนแขนเสื้อของเธอขึ้น
ผู้หญิงนี่ชอบเรื่องความรักกันทุกคนรึเปล่านะ..?
อาซาคุระ และ ริโกะ หัวเราะกันอย่างมีความสุขและเดินไปตามโถงทางเดินในขณะที่ผมกับซาวะเดินตามอย่างเงียบๆ นอกจากพวกเราแล้วยังมีนักเรียนจากโรงเรียนมัธยมปลายของเราด้วย และเกือบทุกกลุ่มมีองค์ประกอบที่เหมือนกันคือ เด็กผู้หญิงที่ตื่นเต้นและเด็กผู้ชายที่ไม่สนใจ
คนที่เดินทางมาสักการะต่างก็มาบูชาพระพุทธรูปแห่งนี้….เพราะฉะนั้น เราจึงตัดสินใจซื้อธูป เทียน เครื่องหอมต่าง ๆมาบูชา
[ริโกะ]”ฉันเคยได้ยินมาว่าควันพวกนี้ดีต่อร่างกายด้วยนะ…”
[เรย์นะ]”ถ้าอย่างงั้นชั้นจะอาบควันพวกนี้ให้ทั่วเลย มาเร็ว ริโกะพ่นควันมาเลย Smoke!!!! ใช่แล้ว..แบบนั้นแหละ…อ๊ะ!! แค๊กๆๆ “
[ริโกะ]”เรย์จัง เป็นอะไรมั้ย…”
[เรย์นะ]”ไม่เลย! หากร่างกายไม่ได้รับควันที่เพียงพอมันอาจใช้ไม่ได้..”
ดูเหมือนว่าทั้งสองคนกำลังสนุกอยู่กับการพ่นควันอยู่หน้าพระพุทธรูป ส่วนทางผมกับซาวะก็เช่นเคย นั่งดูอยู่ห่างๆ
[เรย์นะ]”ชั้นน่ะ..ไม่อยากใช้เวลาทั้งหมดกับการเรียนเพื่อสอบเพียงเพราะว่าอยู่มัธยมปลายปี 3 ชั้นเองก็อยากมีความรักเหมือนคนอื่นเขาบ้างนะ!~~~”
ริโกะมีความสนใจในเรื่องความรักเหมือนอาซาคุระรึเปล่านะ…พอนึกแล้วก็ใจสั่นเมื่อริโกะขอพรให้เธอสมหวังเรื่องความรักกับคนอื่น
ผมไม่มีสิทธิ์คิดแบบนั้น…แต่…
หลังจากถวายเครื่องหอมแล้ว ผมรู้สึกหดหู่ใจมากขึ้นไปอีก เมื่อเห็นริโกะเอามือประสานกันขอพร บางทีริโกะอาจมีคนที่เธอชอบอยู่แล้ว….
[เรย์นะ]”เฮ้ ดูนั่นสิ เครื่องรางนำโชคพวกนี้มันน่ารักมากๆเลย งั้นเอาอันนี้!! ว่าแต่ทำไมนายไม่เอาด้วยล่ะ?”
[ซาวะ]”แฮะๆ..ไม่เป็นไรดีกว่าครับ”
ซาวะปฏิเสธคำแนะนำของอาซาคุระอย่างเกร็งๆพร้อมกับเอามือเกาหัว
อาซาคุระไม่ได้ฟังคำตอบของซาวะเลย เธอวิ่งออกไปด้วยอารมณ์ประมาณว่า”ชั้นต้องการโชคลาภ!”และซาวะก็ได้แต่เดินตามเธอไปเงียบๆในฐานะผู้ช่วย แม้ว่าเขาจะเป็นคนที่พูดมากในหมู่พวกผู้ชาย
มีคนจำนวนไม่มากมีความคิดที่สามารถรับมือกับเพศตรงข้ามได้ดี โดยเฉพาะคนอย่างอาซาคุระ
…ว่าแต่จะผมจะเอาเครื่องรางแบบไหนดี?
ขณะที่ผมกำลังมุ่นอยู่กับการเลือกของ เสียงหัวเราะของริโกะก็ดังมาจากข้างๆ
“สีชมพูก็สวยดีนะคะ….เอาอันนี้ดีมั้ย?..แล้วคุณมินาโตะล่ะ!”
“..เอ่อผม….”
ผมยังคงหดหู่จากความคิดด้านลบก่อนหน้านี้ ผมเป็นประเภทที่ไม่สามารถบอกความรู้สึกที่มีออกไปตรงๆกับคนอื่นได้
ริโกะพูดขึ้นว่า”นั่น..ตรงนั้นมีเครื่องรางคู่กันสำหรับผู้ชายและผู้หญิงด้วย”ในเวลานั้นเองผมเผลอพูดออกไปโดยที่ไม่ทันคิดถึงความรู้สึกของริโกะว่า”ผมไม่ได้ซื้อของพวกนี้น่ะ” [ผู้แปล: ทั้งสองคนพูดออกไปพร้อมกันน่ะกลัวไม่เข้าใจ]
“อ..อย่างนั้นหรอกเหรอคะ…เข้าใจแล้ว”
แย่แล้ว..สีหน้าของเธอตอนนี้เหมือนคนกำลังผิดหวังเลย
ผมต้องพูดอะไรสักอย่างแล้ว….
“ผมคิดว่าจะไปซื้อเครื่องรางเพื่อสุขภาพทางโน้นน่ะ”
“เพื่อสุขภาพ..อย่างนั้นหรอกเหรอคะ..”
“มันไม่เหมาะเหรอครับ…?”
“เอ่อ…ไม่ๆค่ะ ฉันคิดว่ามันโอเคเลย!!”
“โห้…มีแบบสีแดงกับสีน้ำเงินด้วย….”
“ฉันเอาแบบเดียวกันกับคุณมินาโตะได้มั้ยคะ”
“ผมไม่ว่าอะไรหรอกนะ แต่ว่าคุณริโกะไม่ใช่ว่าจะเอาเครื่องรางพวกสมหวังในความรักเหรอ?”
“เอ่อ…ฉันอยากจะให้เราสองคนมีสุขภาพที่แข็งแรง..
ค..แค่นั้น…เองค่ะ..//////”
“คุณริโกะ…..พูดแบบนี้คุณรู้สึกป่วยเหรอครับ ไม่สบายตรงไหนรึเปล่า หน้าคุณแดงมากเลยนะ”
“ไม่ค่ะๆ ฉันสบายดี!”
…หวังว่าทุกอย่างจะเรียบร้อยนะ ท้ายที่สุดพวกเราตัดสินใจเลือกซื้อเครื่องรางสีฟ้าแบบเดียวกันมา
“ฉันดีใจที่สุดเลยค่ะ ฉันชอบทัศนะศึกษา^^”
ผมเห็นด้วยกับคำพูดของเธอเกี่ยวกับการเที่ยวทัศนะศึกษาครั้งนี้ นี่เป็นครั้งแรกเลยที่ได้ใช้ช่วงเวลาแบบนี้กับริโกะ มันทำให้ผมมีความทรงจำดีๆมากมายเกิดขึ้น
ริโกะถือถุงกระดาษทีมีเครื่องรางอยู่ด้านใน เธอกอดมันไว้แน่นที่หน้าอกและยิ้มออกมาอย่างมีความสุข
ต้องขอขอบคุณทัศนะศึกษาที่ทำให้ผมได้เห็นรอยยิ้มอันมีความสุขของเธอแบบนี้
เมื่อคุณอยู่กับผู้หญิงที่คุณรัก มันทำจะให้ช่วงเวลาธรรมดาเหล่านั้น พิเศษยิ่งขึ้น…
ผมอาจรู้สึกหดหู่ไปบ้างเรื่องที่ริโกะอาจมีคนที่ชอบอยู่แล้ว แต่รอยยิ้มของเธอที่ส่งตรงมามันก็ทำให้ผมมีความสุขถึงเราสองคนอาจจะต้องจากลากันก็ตาม
เอ้าจบแล้ววววว!!!!!55555
![[WN] Tsukushita Garina Uchi no Yome ni tsuite Dere temo ii ka?](https://novel00.net/wp-content/uploads/2022/09/หหๅ-150x150.jpg "[WN] Tsukushita Garina Uchi no Yome ni tsuite Dere temo ii ka?")
