[WN] Tsukushita Garina Uchi no Yome ni tsuite Dere temo ii ka? – ตอนที่ 24

—พักหลังนี้ริโกะชวนผมทำโน่นทำนี่บ่อยมาก

 

ไม่ว่าจะเป็นช่วงหลังอาหารเย็นหรือไม่ก็วันหยุด

 

“คุณมินาโตะคะ ว่างมั้ย? ถ้าเกิดว่าตอนนี้ไม่มีอะไรทำฉันอยากจะใช้เวลาอยู่ร่วมกันกับคุณค่ะ”

 

เธอเอ่ยปากชวนผมทำกิจกรรมต่างๆร่วมกับเธอ แน่นอนว่าผมก็ไม่มีแผนทำอะไรเป็นพิเศษ และไม่มีเหตุผลอะไรที่ต้องปฏิเสธไป จึงยอมทำตามคำขอของเธอแต่โดยดี

 

….และวันนี้ก็อีกครั้ง

 

“คุณมินาโตะ วันนี้ว่างใช่มั้ยคะ…?”

 

“อ่า..ว่างครับ นี่ก็นานมากแล้วที่ผมไม่ได้หยุดงานวันอาทิตย์”

 

“แล้วตอนนี้คิดว่าจะทำอะไรเหรอ…”

 

“อึม…”

 

ปกติผมมักจะดูหนังหลังเลิกงานในวันธรรมดา บางทีผมจะเล่นเกมบ้างเป็นบางครั้ง ผมบอกเธอออกไปแบบนั้น และที่ทำให้ผมประหลาดใจมากเมื่อริโกะพูดขึ้นมาว่าเธอต้องการเล่นเกมกับผม

 

“งั้นเรามาเล่นเกมกันมั้ยคะฉันอยากลองเล่นเกมที่คุณมินาโตะชอบเล่น”

 

ควรจะเลือกแบบไหนให้เธอดี ผมก็ไม่เคยเห็นริโกะเธอเล่นเกมมาก่อนด้วย คิดว่าเธอคงไม่มีพื้นฐานมาก่อน

 

ถ้าเป็นมือใหม่คงต้องเป็นเกมง่ายๆไปก่อน

 

“ลองอันนี้มั้ยครับ..เป็นเกมประเภทที่คุณต้องล่าสัตว์ มันเป็นเกมที่ค่อนค่างง่ายและผมคิดว่าคุณริโกะน่าจะสนุกกับมัน…”

 

“อึม…ฉันไม่รู้ว่าจะเล่นออกมาได้ดีรึเปล่า..แต่ว่านะมันคงจะสนุกถ้าคุณมินาโตะเล่นด้วย”

 

คาดหวังกันขนาดไหนเนี่ย….!

 

หลังจากรับประทานอาหารเช้าเสร็จแล้ว เรานั่งลงข้างๆกันบนโซฟาห้องนั่งเล่น และเริ่มเล่นเกมที่เลือกไว้ก่อนหน้านี้บนโต๊ะเตี้ยหน้าทีวี มีจินเจอร์เอลเป็นเครื่องดื่มและคุกกี้เป็นของว่าง ระหว่างเล่น

 

[Ginger Ale-จินเจอร์เอล เครื่องดื่มอัดก๊าซกลิ่นขิง]

 

ตั้งแต่ที่ผมพูดออกไปว่า “ผมชอบจินเจอร์เอลมากที่สุดในบรรดาเครื่องดื่มอัดลม” ระหว่างการสนทนาเมื่อไม่นานมานี้ จากนั้นก็มีขวดจินเจอร์เอลอยู่ในตู้เย็นเป็นประจำ ความทุ่มเทและความเอาใจใส่ของริโกะนั้นละเอียดจนไม่มีที่ติเลย

 

อย่างไรก็ตาม ไม่ใช่เพราะความทุ่มเทของริโกะที่ทำให้ผมตกหลุมรัก แต่ผมรู้สึกว่าความสามารถของเธอที่พยายามค้นหาสิ่งต่างๆเพื่อทำให้ผมมีความสุขนั่นแหละคือเสน่ห์ที่ทำให้ผมเข้าจริงๆ

 

แค่เพียงได้ยินการสนทนาธรรมดาๆ และจับประเด็นให้เป็นรูปเป็นร่าง โดยไม่ต้องพูดอะไรเพิ่มเติมสักคำ นั่น..เป็นสิ่งที่มีคุณค่าสำหรับผมอย่าแท้จริง….

 

ก็…นะเธอเป็นเจ้าหญิงผู้เพรียกพร้อมนิ…

 

“คุณมินาโตะ…ทำไปขยับออกไปห่างขนาดนั้นละคะ..”

 

“เอ๊ะ!!!….ไม่เป็นไรครับอย่าสนใจเลย ก่อนอื่นเรามาเริ่มสร้างตัวละครกันเถอะ!”

 

ผมใช้เวลาเล่นเกมในวันหยุดกับผู้หญิงที่รัก ผมจะต้องพยายามไม่คิดอะไรเลยเถิดไปมากกว่านั้น ถ้าเกิดทำอะไรโดยไม่คิดแล้วล่ะก็คงจะเกิดหายนะขึ้นอย่างแน่นอน

 

จะทำให้ดีที่สุดเพื่อให้แน่ใจว่าริโกะจะสนุกไปกับการเล่นเกมกับผม

 

…ผมพยายามอย่างเต็มที่เพื่อสอนเธอทุกอย่างตั้งแต่การสร้างตัวละครไปจนถึงเทคนิคการต่อสู้

 

เมื่อทุกอย่างพร้อมแล้วก็ไปกันเลย…..!!!

 

===

 

การเคลื่อนไหวของ ริโกะ ค่อนข้างกระอักกระอ่วนเนื่องจากเธอไม่มีประสบการณ์กับเกมมาก่อน แต่ก็ผมชอบเธอที่เป็นแบบนี้นะ

 

โดยปกติผมจะไม่สนใจว่าตัวละครของตัวเองถูกโจมตีหรือไม่ แต่สำหรับตัวละครของริโกะ มันเป็นเรื่องที่ต่างออกไป ทุกครั้งที่มีการไล่ตามของศัตรูริโกะจะรีบวิ่งหนี เธอเอียงตัวเล็กน้อยและเผลอพูดคำว่า”อึ๊…”ออกมาเป็นบางสถานการณ์

 

ผมจะไม่ยอมให้เธอตายไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น จะต้องปกป้องเธอให้ได้

 

“สุดยอดไปเลยคุณมินาโตะ…แข็งแกร่งจริงๆ”

 

ริโกะพูดออกมาพร้อมกับตาที่เป็นประกาย

 

“ฮะฮะ ผมแค่คุ้นเคยกับมันแค่นั้นเองละครับเดี๋ยวถ้าคุณริโกะเล่นบ่อยๆก็จะเก่งแบบนี้ได้นะ”

 

“ไม่เลยค่ะฉันไม่คิดแบบนั้น ฉันไม่คิดว่าจะทำแบบนั้นได้ คุณเป็นคนที่น่าทึ่งจริงๆเลย มันต้องมีความลับอะไรบางอย่าง เพราะงั้น ช่วยบอกความลับความแข็งเเกร่งนั้นให้ฉันได้รึเปล่าคะ!!!”

 

ริโกะจ้องมาพร้อมกับดวงตาที่เป็นประการมากกว่าเดิม ส่วนตัวผมก็ไม่ได้มีเทคนิคอะไรแบบนั้นด้วย จึงเพียงตอบออกไปตรงๆโดยที่ไม่ได้คิดอะไร

 

“ไม่รู้สิครับ….ผมคิดแค่ว่าอยากจะปกป้องคุณให้ได้”

 

“ปกป้องเหรอ…..ไม่ยุติธรรมเลยที่จะบอกให้ฉันห้ามออกจากพื้นที่สีน้ำเงิน”

 

“…….”

 

“…..เอ๊ะ…เดี๋ยวก่อนนะปกป้อง…แย่แล้วนี่มัน..—”

 

ด้วยเหตุผลบางอย่างริโกะเอาหน้าซุกลงหมอนพิงที่อยู่ในมือและเริ่มดิ้นไปดิ้นมา

 

“ฮะ…คุณริโกะอะไรรึเปล่าครับ?”

 

ฮะ!!อะไรมันเกิดอะไรขึ้น…

 

“..ฉ…ฉันคิดว่าฉันกำลังจะตายเพราะความตกใจ โม่~~…ยังไม่ทันตั้งตัวเลย!!!!”

 

เสียงของริโกะอู้อี้ซะจนผมแยกเนื้อหาไม่ออก ได้แต่ทำหน้างงไม่รู้ว่าทำไมเธอถึงบีบหมอนแล้วกระพือไปมา

 

ถึงจะไม่รู้ว่าเธอเป็นอะไรแต่ท่าทางแบบนั้นมันก็น่ารักอยู่ดี

 

“…….”

 

มือทั้งสองข้างเธอยังคงกอดหมอนและจ้องมองมาที่ผม..

 

“พลังโจมตีของคุณมินาโตะสูงเกินไป…/////”

 

เดี๋ยวก่อนนะ..ถ้าเราพูดถึงพลังโจมตีแล้วล่ะก็..ของผมมันก็ต้องมากกว่าเป็นธรรมดาอยู่แล้วเพราะว่าผมเล่นมาก่อนเธออีก

 

“มันก็ต้องใช่แหละครับ เพราะว่าพลังโจมตีของผมเกิดจากการที่เล่นมาได้ระยะหนึ่งแล้ว”

 

“มู่..~ไม่ใช่ในเกมซักหน่อย…”

 

ผมพูดอะไรแปลกๆออกไปรึเปล่านะ..?

 

คิดอะไรไม่ออกแล้วด้วยความน่ารักของริโกะมันทำให้สมองตันไปหมด…

 

ไม่…ทำไมถึงมีความสุขแบบนี้

 

ผมนึกขึ้นได้ว่าเดิมทีริโกะมีคนที่เธอชอบอยู่แล้ว…

 

แต่แล้วยังไงหล่ะ…ตอนนี้เธอมีความสุข

 

ใช่แล้ว ไม่ว่าผมจะสนใจหรือไม่ ก็ไม่เปลี่ยนแปลงความจริงที่ว่าเธอมีคนที่ชอบอยู่แล้ว

 

ดังนั้น แทนที่จะใช้เวลาคิดเกี่ยวกับมันและรู้สึกหดหู่ ควรเอามันออกจากหัวและใช้ช่วงเวลานี้ให้สนุกดีกว่า

 

เป็นเรื่องปกติที่ผมจะคิดอะไรต่างๆในแง่ลบ แต่เวลาที่ริโกะมีให้วันนี้ มันช่างเป็นช่วงเวลาที่วิเศษจริงๆ

 

“คุณมินาโตะคะ ไอเท็มสำหรับใส่ชุดเกราะอันนี้มันคืออะไร”

 

“ไอเท็มเหรอ…”

 

“ใช่ค่ะ มันได้มายังไงเหรอ..?”

 

“หัวใจของมังกรจากขั้วโลก นั่นเป็นภารกิจบอสที่แข็งแกร่งมากเลย งั้นเดี๋ยวผมจะพาคุณไปตอนนี้เลย”

 

“ฉันจะไปเป็นตัวถ่วงรึเปล่าคะ….”

 

ริโกะพูดถูก เธอพึ่งเริ่มวันนี้อะไรต่างๆยังคงไม่เข้าที่เข้าทาง

 

ความสำเร็จจะขึ้นอยู่กับโชคเป็นอย่างมากถ้าหากเราทำสำเร็จนี่มันคงจะราวกับปาฏิหาริย์เลย

 

“เอาล่ะ!! คุณริโกะ มาลองดูกันครับ”

 

“ฮึ้ม..ฉันอาจเป็นตัวถ่วงคุณบ้างแต่จะพยายามให้มากที่สุดค่ะ”

 

ผมจะต้องพยายามถึงที่สุดเพื่อปกป้องริโกะ

 

ไม่เพียงแค่นั้น ถ้าเป็นไปได้ผมอยากเอาชนะศัตรูและทำให้เธอได้รู้สึกถึงชัยชนะเช่นกัน

 

ผมกัดฟันและคว้าคอนโทรลเลอร์ขึ้นมาอีกครั้ง

 

##จากนี้ไปมันก็จะเป็นการต่อสู้ซึ่ง…ก็ไม่มีอะไรเอาเป็นว่า ตัด!!!!

 

===

 

—45นาทีต่อมา เราชนะการต่อสู้ บอกได้เลยว่า เกือบตาย ปาฏิหารย์ที่หวังไว้ตอนแรกมันเกิดขึ้นจริงๆ

 

สุดท้ายก็จบลงด้วยดี ผมจะสนุกกับสถานการณ์นี้ให้มากที่สุด

 

เพียงเพราะผมรักใครสักคนที่มีคนรักอยู่แล้ว นั่นไม่ได้หมายความว่าต้องจมอยู่กับความคิดในแง่ลบ

 

แม้ว่าเธอจะมีคนที่เธอรักอยู่แล้ว แต่ผมก็มีความสุขที่ได้อยู่เคียงข้างเธอตอนนี้ ดังนั้นอย่า อย่าได้ทำลายความรู้สึกเล็กๆ น้อยๆ ด้วยมือของเราเอง

 

ฟังนะ ไอคนที่ริโกะชอบ

 

ผมไม่รู้ว่าคุณเป็นใคร แต่ตอนนี้ผมนั่งอยู่ถัดจากริโกะแทนคุณ…

 

 

….จบ!!

 

หงุดหงิดพระเอกซื้อบื้อ!!!!!!!! 

[WN] Tsukushita Garina Uchi no Yome ni tsuite Dere temo ii ka?

[WN] Tsukushita Garina Uchi no Yome ni tsuite Dere temo ii ka?

Status: Ongoing
อ่านนิยาย [WN] Tsukushita Garina Uchi no Yome ni tsuite Dere temo ii ka?—ช่วงเวลาที่หนาวมากๆ..หิมะตกในเดือนกุมภาพันธ์.. เธออยู่ในอาพาร์ตเมนต์ของผม ฮานาเอะ ริโกะ “นิยามะ มินาโตะคุง..ได้โปรด…ห..ให้ฉัน…ป..เป็นภรรยาของคุณได้ไหมคะ” ผมไม่เข้าใจว่าเธอหมายถึงอะไรบางคิดผมอาจคิดไปเองหรืออาจแค่ฟังผิด แต่ด้วยการที่เธอนั้นจ้องมองมาที่ผมด้วยสายตาอ้อนวอน ผมบอกได้เลยว่าเธอคิดอย่างนั้นจริงๆ และมือเล็กๆที่โอบที่หน้าอกของเธอก็ได้สั่นเล็กน้อย

Comment

Options

not work with dark mode
Reset