[WN] Tsukushita Garina Uchi no Yome ni tsuite Dere temo ii ka? – ตอนที่ 26

“ว้า…ฉันแพ้แล้ว”

 

ไหล่ของริโกะทรุดลงและก้มหน้าด้วยความสิ้นหวัง

 

ไม่รู้ว่ามันจบลงแบบนี้ได้ยังไง

 

ไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่าการทำให้แพ้มันยากกว่าชนะ

 

“อึม..ทำไมเราไม่คิดว่านี่เป็นการซ้อมแล้วมาเอาจริงกันอีกรอบล่ะครับ”

 

“คุณใจดีมากๆเลย นั่นไม่ใช่การตัดสินใจที่ดีเท่าไหร่ แต่ว่านะไว้คราวหน้าพวกเรามาเล่นด้วยกันอีกได้มั้ยคะ”

 

“แน่นอนครับ”

 

“ฉันเดาว่าคุณมินาโตะต้องชนะแน่นอน”

 

“ไม่ขนาดนั้นมั้งครับ แหะๆ”

 

แม้ว่าริโกะจะดูหงุดหงิดเล็กน้อยแต่เธอก็มีสีหน้าที่พึงพอใจกับผลที่ออกมา

 

ผมหวังว่าเธอจะสนุกในครั้งนี้

 

“เอาล่ะ! คุณมินาโตะ บอกฉันมาได้เลยค่ะว่าอยากให้ฉันทำอะไร”

 

“….!..”

 

ใช่แล้ว..

 

ถ้าผมชนะหมายความว่าผมจะสามารถขออะไรจากริโกะได้

 

สิ่งที่ผมต้องการ…

 

เธอบอกว่าจะขออะไรก็ได้….

 

เอาเป็นว่า จับมือ!!

 

เดี๋ยวๆ!! ไม่ๆ ไม่ๆ!!

 

ผมรีบขับไล่ความคิดที่ไม่สมเหตุสมผลออกไปจากสมองทันที

 

ถ้าทำแบบนั้นก็ต่อเมื่อได้รับความยินยอมจากทั้งสองฝ่ายเท่านั้น

 

ดีใจจริงๆที่รู้ตัวก่อนที่ผมจะกลายเป็นไอ้คนโรคจิตที่จ้องจะล่วงละเมิดทางเพศโดยสมบูรณ์

 

“เป็นอะไรมากรึเปล่าคะ ดูลำบากมากเลยนะ….”

 

“ไม่เป็นไรจริงๆครับ ผมมีสิ่งที่อยากให้คุณทำแต่ มันคงจะเกินไปหน่อย”

 

“เอ๊ะ..? ทำไม สิ่งที่ฉันทำทุกอย่างก็เพื่อคุณมินาโตะนะคะเพราะงั้นไม่เป็นไรหรอก”

 

“…..”

 

ถูกต้อง

 

ริโกะเป็นคนที่ชอบทุ่มเทเพื่อคนอื่น

 

“ฟังก่อนนะครับ ผมพูดอะไรแบบนั้นออกไปไม่ได้จริงๆ”

 

ใช่แล้ว…

 

ถ้าผมถามคำถามเหมือนที่เธอเคยบอกไว้ก่อนหน้านี้ล่ะ

 

ปกติแล้วผมไม่สามารถรวบรวมความกล้าถามคำถามเกี่ยวกับตัวเธอได้เลย

 

ในกรณีนี้คงไม่เป็นอะไรหรอก…

 

“ผ…ผมขอถามอะไรคุณหน่อยได้รึเปล่า..?”

 

“แน่นอนค่ะ ฉันยินดีตอบคำถามของคุณ”

 

อันที่จริงผมมีความสนใจในตัวเธอมากจนมีคำถามมากมายอยากจะถาม

 

แต่ถ้าจู้จี้จุกจิกเกินไปมันก็อาจไม่เป็นผลดีเท่าไหร่

 

ต้องเลือกคำถามอย่างเหมาะสม…

 

แต่ว่ายิ่งคิดมันยิ่งหนักใจขึ้นอีก

 

ริโกะบอกว่าเธอจะถามคำถามห้าข้อ ยิ่งผมถามคำถามมากเท่าไหร่เหมือนเป็นการขุดหลุมฝังศพตัวเองมากเท่านั้น สุดท้ายผมจึงยอมลดให้เหลือน้อยที่สุด

 

“ขอคำถามแรกค่ะ!”

 

“เอ่อ…”

 

ผมต้องการถามอะไรริโกะตอนนี้

 

อย่างแรกเลยคำถามง่ายๆที่ผูดขึ้นมาในใจเมื่อไม่นานมานี้

 

นี่เป็นคำถามประเภทหนึ่งที่ผมไม่สามารถถามเธอได้หากไม่ใช่สถานการณ์แบบนี้

 

“อึม…คุณริโกะชอบคนแบบไหน”

 

“คุณมินาโตะสนใจคนที่ฉันชอบเหรอคะ..”

 

“เอ่อ..ไม่ๆ บางทีผมอาจขอคำแนะนำเกี่ยวกับคุณน่ะในเรื่องพฤติกรรมต่างๆอะไรพวกนี้”

 

ผมรีบปฏิเสธเธอไปอย่างเจ็บปวดแล้วริโกะก็ถอนหายใจด้วยสีหน้าผิดหวัง

 

“ขอโทษค่ะ…ฉันเข้าใจผิดไปเอง”

 

แย่แล้ว….

 

“เดี๋ยวก่อนแล้วคนที่คุณชอบ เขาเป็นยังไงเหรอ..”

 

ริโกะลืมตาขึ้นเริ่มดิ้นด้วยความเขินอาย เอาปลายนิ้วมือชี้เข้าหากันและหันหน้ามองขึ้นฟ้าอย่างมีเสน่ห์

 

“ฉันไม่เคยเจอใครที่ดีเท่าเขามาก่อน เขาเป็นคนคุยง่ายให้คำแนะนำที่ดี นอกจากนี้ยังเป็นคนที่ทั้งใจดีทั้งเท่มาก ฮะฮะ..”

 

อา…

 

นั่นมันตรงข้ามกับผมโดยสิ้นเชิง

 

ผมไม่คู่ควรกับเรื่องนั้น

 

ริโกะดูมีความสุขจริงๆ เมื่อพูดถึงสิ่งที่เธอชอบเกี่ยวกับอีกฝ่าย

 

ตอนนี้ผมรู้สึกเหมือนกำลังจะตายเพราะความอิจฉา

 

“ถ้าคุณชอบเขาขนาดนั้น ไม่ลองสารภาพรักกับอีกฝ่ายดูล่ะ..?”

 

“…….”

 

ริโกะที่ดูมีความสุขมากจนถึงตอนนี้กลับมีสีหน้าที่เปลี่ยนไปคนละแบบ

 

….อย่าบอกนะว่า

 

“…คุณถูกปฏิเสธเหรอครับ…”

 

“ใช่ค่ะ…”

 

กล้าปฏิเสธผู้หญิงที่ทั้งสวยและน่ารักอย่างริโกะได้ยังไง?

 

มันเป็นไปไม่ได้

 

เขาคิดอะไรอยู่…

 

ด้วยความประหลาดใจของผม ริโกะรีบพูดแทรกขึ้นมาว่า”แต่…”

 

“แค่นี้ฉันก็มีความสุขแล้วล่ะค่ะ ถึงมันจะเป็นเพียงรักข้างเดียวก็ตาม เพราะมีเขา ทุกวันนี้ฉันเลยใช้ชีวิตอย่างมีความสุข”

 

“อา….เข้าใจแล้วครับ”

 

เธอคงจะชอบผู้ชายคนนั้นจริงๆ…ไม่ยอมแพ้และแถมยังนึกถึงเขาตลอดถึงแม้จะโดนปฏิเสธก็ตาม

 

ได้ยินแบบนั้นมันก็บีบหัวใจแทบระเบิดออกมา

 

ถ้าขืนคุยเรื่องนี้กันต่อ ผมคงจะสติแตกก่อนแน่ จึงตัดสินใจเปลี่ยนทิศทางคำถาม

 

“เอาล่ะคำถามสุดท้ายดีกว่า ถ้าผมบอกคุณว่า’ผมจะทำทุกอย่างตามที่คุณริโกะต้องการ’คุณจะให้ผมทำอะไร…”

 

“เอ…เอ๊ะ!…เอ่อ..คือ..”

 

ใบหน้าของริโกะเปลี่ยนเป็นสีแดงสดทันที และราวกับว่าเธอสังเกตุเห็นตัวเอง เธอรีบเอามือปิดหน้าเพื่อซ่อนความตกใจไว้

 

ท่าทางแบบนี้หมายความว่ายังไง…?

 

ผมไม่รู้ ปฏิกิริยาของเธอน่ารักจนผมเริ่มหน้าแดงตามไปด้วย

 

“เอ่อ…มันน่าอายเกินกว่าจะบอกคุณ”

 

พูดแบบนี้มันยิ่งสงสัยเข้าไปอีก

 

“ไม่เป็นไรครับ ผมจะทำให้ดีที่สุด”

 

“แน่ใจนะคะ…ว่าฉันพูดออกไปได้”

 

“อ่า…อึมถ้าผมสามารถทำได้”

 

“ตกลงค่ะ..ฉันจะบอกคุณ”

 

ริโกะที่ยังคงหน้าแดง เธอนั่งตัวตรงอีกครั้งและเอนตัวมาข้างหน้า มันอดไม่ได้ที่ผมจะหัวเราะเบาๆออกมากับพฤติกรรมที่เปลี่ยนไปของเธออย่างกระทันหัน

 

มันจะเป็นความปรารถนาที่ผมสามารถทำให้เธอสมหวังได้รึเปล่านะ…?

 

“เอาล่ะ…บอกมาได้เลยครับว่าคุณต้องการให้ผมทำอะไร”

 

 

จบ…!!! มันคงไม่ค้างอะไรมากใช่ม้ายยยย

 

เนื้อเรื่องกำลังเข้มข้นเลย^^

[WN] Tsukushita Garina Uchi no Yome ni tsuite Dere temo ii ka?

[WN] Tsukushita Garina Uchi no Yome ni tsuite Dere temo ii ka?

Status: Ongoing
อ่านนิยาย [WN] Tsukushita Garina Uchi no Yome ni tsuite Dere temo ii ka?—ช่วงเวลาที่หนาวมากๆ..หิมะตกในเดือนกุมภาพันธ์.. เธออยู่ในอาพาร์ตเมนต์ของผม ฮานาเอะ ริโกะ “นิยามะ มินาโตะคุง..ได้โปรด…ห..ให้ฉัน…ป..เป็นภรรยาของคุณได้ไหมคะ” ผมไม่เข้าใจว่าเธอหมายถึงอะไรบางคิดผมอาจคิดไปเองหรืออาจแค่ฟังผิด แต่ด้วยการที่เธอนั้นจ้องมองมาที่ผมด้วยสายตาอ้อนวอน ผมบอกได้เลยว่าเธอคิดอย่างนั้นจริงๆ และมือเล็กๆที่โอบที่หน้าอกของเธอก็ได้สั่นเล็กน้อย

Comment

Options

not work with dark mode
Reset