[WN] Tsukushita Garina Uchi no Yome ni tsuite Dere temo ii ka? – ตอนที่ 31

ด้วยความสงสัยของผม อาหารที่ริโกะปรุงนั้นถึงมันจะแปลกกว่าปกติแต่ก็ยังคงอร่อยเหมือนเดิม

แม้ว่าอาหารที่เธอปรุงมันจะไม่อร่อยก็ตามมันก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องกินมันให้หมดเพราะริโกะตั้งใจทำอย่างยากลำบาก

เหมือนทุกที..ถึงมันจะเยอะแต่ผมก็สามารถกินหมดได้อย่างง่ายดาย

…บางทีผมอาจจะต้องสู้กับอารมณ์ของตัวเองต่อจากนี้

แต่ริโกะเธอไม่ได้หยุดแค่นั้น

พอริโกะอาบน้ำเสร็จก็ถึงคิวของผมแล้ว ผมเดินเข้าไปและพบว่าห้องน้ำอบอวลไปด้วยกลิ่นหอมหวานของครีมอาบน้ำแบบใหม่

เมื่อผมมองลงไปพบว่า มีขวดแก้วลวดลายเดียวกันกับที่เห็นอยู่ในห้องนั่งเล่นก่อนหน้านี้วางทิ้งไว้

แต่ถึงอย่างนั้นมันก็มากเกินไป

พอมองก็รู้สึกเหมือนว่าเธออยู่ในนี้ และยืนอยู่ซึ่งๆหน้า

ไม่ ไม่ ไม่ ขืนอยู่ตรงนี้นานต้องสติแตกแน่ๆ!

ผมรีบอาบน้ำให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ ท่องไว้ “ใจเย็นๆ ใจเย็นๆ”แล้วรีบพุ่งตัวออกจากห้องน้ำราวกับว่ากำลังหนีอะไรบางอย่าง

นึกไม่ออกจริงๆว่าต่อจากนี้จะเป็นยังไงบ้าง…

ผมคิดอย่างนั้น พร้อมกับเดินเซไปที่ห้องนั่งเล่น พอเปิดประตูออกมา ผมได้กลิ่นอันหอมหวานนั้นในห้องนั่งเล่นอีกครั้ง

แต่มีอะไรที่มากกว่านั้น

“ฮึก…!!”

เธอต้องเป็นคนที่จัดการมันทั้งหมดด้วยตัวเองระหว่างที่ผมอาบน้ำอยู่แน่ๆ ริโกะได้ปูฟูกไว้สองชุดข้างๆกันเรียบร้อยโดยไม่เว้นช่วงระยะห่างของเราเลย

เธอนั่งรออยู่บนผ้าห่มสีชมพูน่ารักพร้อมกับมองมาอย่างเขินอาย

“คุณมินาโตะ…คืนนี้รบกวนด้วยนะคะ…”

“…..”

ผม…

ผมไม่สามารถระงับจิตใจของตัวเองได้แม้จะใช้ข่มมันไว้เหตุผลอย่างหนักแน่น

การโจมตีเหล่านี้จะกะเทาะความแข็งแกร่งของจิตใจของคนคนหนึ่งและเก็บอาการไว้ไม่อยู่ในที่สุด

เมื่อคิดดีๆพบว่าตัวเองไม่สามารถต่อต้านอารมณ์ความต้องการที่มีเล็กน้อยกับความน่ารักของริโกะพร้อมกันได้

ความคิดเรื่องกามวิตถารและพรหมจารีก็มาจากไหนไม่รู้

“อา…คุณต้องการจะทำอะไรกันแน่ครับ..”

ผมทรุดตัวลงบนฟูก ถอนหายใจอย่างน่าสมเพชยอมรับความพ่ายแพ้กับความคิดตัวเอง

“คุณมินาโตะ…!?”

เธอคงตกใจเพราะพฤติกรรมประหลาดๆ ของผมระเบิดออกมาอย่างกระทันหัน ริโกะขยับเข้ามาขณะที่ผมทรุดตัวอยู่บนฟูก กลิ่นของดอกไม้ หอม อบอวลไปทั่วร่างกายของเธอ

ผมกำลังเวียนหัว ใจเต้นแรงจนแทบทนไม่ไหว

นี่ใช่มั้ย..?

อารมณ์ของจิตใจที่ถูกกระตุ้นโดยอาหารเย็นที่กินเข้าไปก่อนหน้านี้

อือ..

ผมหายใจไม่ออกเมื่ออารมณ์ต่างๆแปรปรวนกระทบกันอยู่ในร่างกายของผม

เหมือนอยู่ในฤดูใบไม้ผลิเลย…ไม่สิฤดูร้อนตางหาก ไม่ไม่ไม่ ร่างกายของผมมันเริ่มร้อนไปทั่วแล้ว

ผมสับสนมากเกี่ยวกับสถานการณ์ตอนนี้ที่กำลังสูญเสียจิตสำนึก

…ไม่รู้สิ จะไม่เป็นอะไรใช่ไหมที่ผมจะสัมผัสริโกะแบบนี้?

จะไม่เป็นอะไรได้ยังไงล่ะ!!

ตอนนี้สับสนไปหมด

“คุณมินาโตะ..คุณถามแบบนี้..มัน—”

ถ้าผมบอกออกไปว่าไม่มีอะไร เราก็สามารถกลับไปใช้ชีวิตตามปกติได้

อย่างที่คาดไว้ ตอนนี้ผมทำไม่ได้อีกแล้ว อารมณ์ความอยากรู้อยากเห็นมันพรุ่งพร่าน

อยากจะรู้ว่าตอนนี้ริโกะคิดอะไรอยู่กันแน่..

“ใช่แล้วล่ะครับ อาหารเย็นของวันนี้ บอกผมมา”

“ฉ..ฉันขอโทษค่ะ ฉันผิดไปแล้ว อาหารที่คุณทานไปเมื่อก่อนหน้านี้..มัน..ช่วยให้อารมณ์ ความต้องการทางเพศของคุณเพิ่มขึ้น..”

ใบหน้าของริโกะเปลี่ยนเป็นสีแดงสดทันที เธออายก้มหน้าลงและกัดริมฝีปากแน่น ดูเหมือนเธอจะชี้จุดประสงค์บางอย่างที่เธอซ่อนไว้ตั้งแต่แรก

“คุณรู้แต่แรกอยู่แล้วใช่มั้ยครับ..”

“….”

หน้าผมตอนนี้คงเหมือนปลาต้ม

“ทำไม..?”

“ฉันจะต้องบอกคุณจริงๆใช่มั้ยคะ…?”

“บอกผมมา…”

ผมตอบเธอไปด้วยน้ำเสียงที่จริงจังกว่าปกติ เช่นเคยริโกะเธอดูเขินอายเวลาพูดและคอยหลบตาอยู่ตลอดเวลาคุยกับผม

“…..ฉันต้องการทำให้คุณเกิดอารมณ์”

“…..!!”

จบแล้วววว!!! ตอนนี้สั้นๆ แต่ได้ใจความ :3