[WN] Tsukushita Garina Uchi no Yome ni tsuite Dere temo ii ka? – ตอนที่ 38

“…พัน หมื่น แสน ล้าน…เอ..เอ๊ะ..!หนึ่งล้านเยน??”

[หนึ่งล้านเยนก็…ประมาณสองแสนหกหมื่นบาท]

ผมขยี้ตาสองสามครั้งแล้วลับมาดูอีกที แต่ผลลัพธ์ก็ยังคงเดิม

“ทีแรกฉันคิดว่าจะได้ใช้เงินพวกนี้หลักจากเรียนจบมัธยม”

“เงินเก็บ…ขอบนักเรียนม.ปลายมันไม่คงได้เยอะขนาดนี้นิครับ”

“ใช่ค่ะ!! ส่วนหนึ่งได้มาจากพ่อแม่แล้ว ก็เพิ่มมันด้วยสิ่งที่เรียกว่า’หุ้น’ “

“คุณริโกะรู้เรื่องหุ้นด้วยเหรอครับ..??”

หัวของผมเริ่มหมุนเมื่อริโกะเล่าถึงข้อเท็จจริงที่น่าทึ่งของเธอ

“ฉันคิดว่าหุ้นเป็นวิธีที่ดีในการเพิ่มจำนวนเงินฝากของตัวเอง เพราะงั้นก็เลยศึกษามัน”

“….”

“ฉันตัดสินใจได้แล้วค่ะ ฉันจะใช้งินเก็บพวกนี้เพื่อให้คุณมินาโตะมีความสุข

ทำให้ผมมีความสุขเหรอ…นั่นมันเป็นความคิดที่ไม่ถูกเท่าไหร่เลย

แต่ถึงยังไงก็ไม่อยากจะเชื่อ ว่าจะสามารถออมเงินได้มากขนาดนี้เพียงศึกษาแค่หุ้น

“ยังไงก็ตาม มันน่าทึ่งมากเลยครับ”

ยุคนี้ แม้แต่ผู้ใหญ่วัยทำงานบางคนก็ยังไม่มีเงินจำนวนเท่านี้ในบัญชีธนาคาร

ริโกะยิ้มอย่างมีความสุขในขณะที่ผมมองเธอด้วยความประหลาดใจ

“คุณมินาโตะคะ ถ้าคุณต้องการอะไรบอกฉันได้เลย ไม่ต้องเกรงใจ”

คำพูดของริโกะทำผมตกในและนึกอะไรบางอย่างขึ้นได้

“ยกตัวอย่างเช่น รถยนต์ หรือไม่ก็บ้านพักตากอากาศ เอ่…แต่ว่ากฎของโรงเรียนยังคงห้ามใช้รถยนต์…ถ้าคุณมินาโตะต้องการสักคันล่ะก็ไม่มีปัญหาค่ะ”

“รถยนต์เลยเหรอครับ!!!”

นี่ไม่ใช่เวลามาตกใจสักหน่อย

“ผมปล่อยให้คุณทำแบบนั้นไม่ได้คุณริโกะ…”

เมื่อผมส่ายหัวริโกะเอียงศีรษะตอบด้วยความงุงง

“หมายความว่ายังไงเหรอคะ..?”

“ของแบบนั้นน่ะ…”

“แต่ฉันตั้งใจจะทำเพื่อสิ่งนี้นะคะ เพราะงั้นไม่เป็นไรหรอกค่ะ”

ผมอยากจะลุกขึ้นเอามือกุมหัวแล้วร้องออกมาดังๆจริงๆเลย

…แต่มันทำไม่ได้

“หรือถ้าคุณมินาโตะอยากจะทำอะไรที่มันสนุกก็ได้นะคะ”

ริโกะ….

“ผมจะบอกอะไรให้นะครับ…เงินของคุณริโกะ ริโกะก็ต้องเป็นคนใช้เอง นอกจากนี้คนที่เห็นด้วยกับคำพูดที่ว่า’ฉันจะให้ทุกอย่างที่คุณต้องการ’ ไม่ใช่คนดีอย่างแน่นอน ถ้าคุณพยายามทำอะไรให้คนแบบนั้น ผมไม่ยอมแน่นอน”

“…ถ้าอย่างนั้น ไม่เป็นไรใช่มั้ยคะที่จะให้คุณมินาโตะเป็นคนคอยดูเเล”

“ฮะ…?”

“อย่างที่คุณบอกก่อนหน้านี้ ตอนที่ฉันพูดว่าจะยอมให้ทุกอย่างตามที่ขอคุณมินาโตะก็แทรกขึ้นมาทันทีว่า’ยอมให้ฉันทำแบบนั้นไม่ได้’ ดังนั้นฉันมั่นใจว่าคุณมินาโตะไม่ใช่คนแบบนั้นเลย ฉันเชื่อใจคุณนะคะ..”

“อึมมันก็ใช่ครับ..แต่ว่า..”

ตอนนี้การสนทนามันเริ่มเข้าสู่การถามตอบเชิงหลักปรัชญาเข้าไปทุกทีแล้ว

“ยังไงก็ตาม ผมจะไม่ใช้คุณเหมือนเป็นเหมือนเครื่องกดเงินสดอย่างแน่นอน ถึงจะมีก็เถอะ..”

ไม่มีทางที่ผมจะทำร้ายผู้หญิงที่ตัวเองรักแบบนั้นได้ ไม่สำคัญว่าริโกะจะมีเงินเท่าไหร่

“เข้าใจแล้วค่ะ…”

ริโกะรู้สึกผิดหวังอย่างเห็นได้ชัด เพราะเธอสูญเสียโอกาสที่จะได้ทำตามปรารถนาของผม และทำหน้าบูดบึ้งอยู่สักพัก..

“ก็ฉันอยากให้คุณมินาโตะมีความสุขจริงๆนี่..”

เธอพึมพำออกมาเบาๆเหมือนกับว่ากำลังคุยกับตัวเองอยู่

“คุณริโกะครับ…”

“เอ๊ะ…คะ คะ ฉันขอโทษ ไม่มีอะไรทั้งนั้น ว่าแต่คุณจะอนุญาติให้ฉันชื้อเครื่องหมุนเวียนมั้ยคะ”

ไม่แน่ใจว่าจะเป็นการเอาเปรียบเธอรึเปล่า ถ้าผมปฏิเสธไปบางทีจะทำให้เธอหดหู่เหมือนครั้งก่อน และมันก็ยากที่จะบรรยายเหตุการณ์ต่อจากนั้น

“…แค่เครื่องหมุนเวียนเท่านั้นนะครับ…”

หลังจากการโต้เถียงเป็นเวลานานจบลง ใบหน้าของริโกะก็สดใสขึ้นทันที

“ค่ะ..ขอบคุณมากเลยนะคะ”

ผมไม่อยากเชื่อเลยว่าเธอจะมีความสุขมากขนาดนี้ที่ได้สามารถทำอะไรเพื่อคนอื่น

แต่มันก็อดไม่ได้ที่จะกังวลว่าริโกะจะตกหลุมรักผู้ชายนิสัยไม่ดีโดยอาศัยความเอาใจใส่ของเธอ

ผมต้องจับตาดูเธอทุกวิถีทาง…แม้ว่าเธอจะไม่เคยรักผมก็ช่าง ผมไม่ต้องการให้เธอรักคนที่ไร้จิตสำนึก

อยากอยู่เคียงข้างเธอเเละปกป้องเท่าที่จะทำได้

“ถ้าอย่างนั้น..สุดสัปดาห์นี้ฉันจะลองไปร้านขายอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ดูนะคะ.จะรีบไปรีบมาค่ะ!!.”

“เอ่อ…ถ้าเกิดไม่ว่าอะไร วันเสาร์นี้ผมหยุดงาน ขอไปด้วยคนได้มั้ยครับ…”

อย่างน้อยผมต้องการไปถือกระเป๋าให้เธอก็ได้ ด้วยเหตุผลบางอย่างทันทีที่ผมพูดออกไปริโกะชงักและเบิกตากว้าง

“เอ๊ะ…พูดจริงเหรอคะ..”

เธอตกใจอะไรมากขนาดนั้น..?

“ตราบใดที่มันยังคงโอเคกับคุณริโกะอะนะ..”

“ไม่…ฉันไม่มีปัญหาเลยค่ะ…ฉันมีความสุขมาก เจอกันวันเสาร์ สัญญานะคะ…”

ริโกะตื่นเต้นเล็กน้อยแล้วยื่นนิ้วก้อยของเธอออกมา

จังหวะต่อมาผมรู้ทันทีเลยว่าเธอหมายถึงอะไร..

คำสัญญาของเราสองคน…

“อ๊ะ…อ่ะ…”

ผมยื่นมือขวาออกไปอย่างเขินอาย แล้วค่อยๆเอานิ้วก้อยกางออกมา

ทันทีที่เป็นแบบนั้นริโกะใช้นิ้วของเธอเกี่ยวกับของผมไว้อย่างรวดเร็ว

“…..”

แม้จะเป็นเพียงแค่ปลายนิ้วสัมผัส ใจก็เต้นแรงราวกับทะลุออกมา

ไม่นะ…ถ้าเรายังเป็นแบบนี้เธออาจสังเกตุเห็นพฤติกรรมน่าสงสัยของผมก็ได้

ผมปล่อยมืออกมาช้าๆ ริโกะยิ้มและหยิบโทรศัพท์ออกมา แล้วเปิดแอพ ปฏิทิน เหมือนทุกที

มองต่อไปแบบนี้เหมือนผมเป็นคนไม่ดีเลย จึงรีบละสายตาออกมาก่อน

ดั้งนั้นผมจึงไม่เห็นว่าริโกะ ได้ประทับเครื่องหมายรูปหัวใจไว้บนปฏิทินของตารางวันเสาร์…

จบ!!!!!! ว่าจะกดคัดลอกแต่เผลอไปกดลบโดยไม่รู้ตัว…น้ำตาจะไหล สุดท้ายทำใหม่หมดเลยยย