[WN] Tsukushita Garina Uchi no Yome ni tsuite Dere temo ii ka? – ตอนที่ 58

เนื่อจากวันหยุดสุดสัปดาห์มาถึงหลังจากที่ผมขอคำแนะนำต่างๆกับซาวะ ตอนนี้ผมไม่สามารถพูดเกี่ยวกับผลลัพธ์ที่ออกมาในวันนั้นได้

ปกติแล้วเขามักจะสนุกกับเรื่องรักๆใคร่ๆกับชีวิตรักของคนอื่น

แต่ยังไงเขาก็เป็นคนที่ยอมให้คำแนะนำกับผมและยังเป็นเพื่อนเพียงไม่กี่คนอีกด้วย

ดังนั้นผมจึงอยากจะขอบคุณซาวะสำหรับคำแนะนำของเขา

ไม่เพียงแค่ซาวะ แต่ยังรวมไปถึง อาซาคุระอีกด้วยที่ให้คำแนะนำอันแสนมีประโยชน์กับผม

เมื่อคิดเรื่องนี้อย่างถี่ถ้วนแล้วผมถามริโกะว่าสามารถบอกขอบคุณซาวะกับอาซาคุระเกี่ยวกับวันนั้นได้ไหม

ริโกะตอบกลับมาว่า”ฉันก็อยากขอบคุณเหมือนกัน”

ในช่วงพักเที่ยงผมกับริโกะต่างแยกกันไปชวนเพื่อนสนิทของตนมารับประทานอาหารกลางวันร่วมกันและพูดคุยเล่นเรื่องต่างๆ

“ฮ๊าาา นี่พวกเราไม่ได้รวมตัวกันพร้อมหน้าพร้อมตาแบบนี้ตั้งแต่ตอนไปทัศนศึกษาเลยนะเนี่ย นิยามะนายคิดแบบนั้นใช่มั้ย”

“ช-ใช่แล้วครับ..แต่ว่าซาวะนี่นายเป็นอะไรมากรึเปล่า..”

“ไม่เป็นไร..-ช-ชั้นส..บายดี”

เป็นเรื่องปกติ พฤติกรรมของซาวะเริ่มเปลี่ยนไปทันทีที่เขาอยู่ต่อหน้าริโกะกับอาซาคุระ ผมเองก็ไม่สามารถพูดแทนเขาได้เหมือนกัน ถึงจะยังไงผมก็ยังเป็นคนประเภทที่มีปัญหาเกี่ยวกับผู้หญิงทุกคนอยู่ดี ยกเว้นริโกะ

“ริโกะ..ทำไมเธอไม่ไปนั่งข้างนิยามะเหรอ….”

“อึมก็ได้..เอาแบบนั้นเหรอ..แต่ว่ามันน่าอาย”

“โอ้…ริโกะทำไมเธอถึงน่ารักขนาดนี้…ใบหน้าตอนเขินอายนี่สุดยอดจริงๆ ถ้าชั้นเป็นผู้ชายนะ ฉันไม่ปล่อยเธอไว้แน่ ว่าแต่สนใจคบผู้หญิงด้วยกันมั้ย..”

“เดี๋ยวก่อนครับคุณอาซาคุระ!!!”

ถ้าเกิดอาซาคุระ ที่ได้รับความไว้วางใจจากริโกะเป็นอย่างดีแล้วมาเป็นคู่แข่งกับผมล่ะก็ ผมคงไม่มีโอกาสชนะเธออย่างแน่นอน

ด้วยความตกใจผมสะดุ้งขึ้นจากเก้าอี้เล็กน้อย

ถึงแม้จะรู้ว่าอาซาคุระกำลังล้อผมเล่นอยู่ แต่แล้วหน้าผมก็แดงขึ้นทันที

“ขอโทษน่า ชั้นแค่ล้อเล่นเฉยๆน่ะ”

“….”

“ฮ่าๆ แหม่ๆขอโทษๆ ก็มันน่าตลกจริงๆนี่หน่า จะว่าไปแล้วนิยามะกับริโกะก็มีส่วนที่คล้ายกันแบบนี้อยู่นะ..”

“จริงๆเหรอ ..!?”

ก่อนที่ผมจะโต้ตอบ ริโกะก็เอ่ยปากพูดขึ้นถามอาซาคุระ

“ก็อย่างที่ชั้นพูดนิยามะถามชั้นเกี่ยวกับการออกเดท ริโกะเองก็ไม่เคยมีประสบการณ์การแบบนี้มาก่อน ทั้งคู่ช่างเป็นเด็กที่บริสุทธิ์จริงๆ นายก็คิดเหมือนชั้นใช่มั้ยซาวะ”

“ช-ใช่ครับผมก็คิดแบบเดียวกัน…”

ซาวะรีบพยักหน้าตามอย่างลุกลี้ลุกลน ซาวะที่อยู่ตรงข้างอาซาคุระตอนนี้ก็เหมือนหมาที่เชื่องคอยเห็นตามเจ้านายทุกอย่าง แต่ถึงยังไงริโกะก็ยังคงยิ้มอย่างมีความสุข

“ฉันดีใจมากนะที่ฉันกับคุณมินาโตะเหมือนกัน รู้มั้ยคู่แต่งงานใหม่เขามักจะแสดงออกกันแบบนี้แหละ..”

ริโกะความคิดเห็นในขณะที่กำลังเขินอายอย่างน่ารัก เมื่อเห็นแบบนี้เราทั้งสามคนก็รู้สึกผ่อนคลายเมื่อเห็นใบหน้าที่แสนมีความสุขของเธอ…

แต่เดี๋ยวนะ…

“โอ้…ใจเย็นๆก่อนนะริโกะ เธออย่าพึ่งรีบร้อนสิ พวกเธอยังเป็นแค่คู่รักกันนะ!!”

“เอ๊ะ!?…อา..เอ่อ….จริงด้วยๆ ฉันอาจพูดไปหน่อย…”

“ริโกะ…ดวงตาของเธอดูสั่นๆนะ มีอะไรผิดปกติทำให้เธอตกใจขนาดนี้รึเปล่า..?”

“เอ๊ะ..มันเป็นแบบนั้นจริงเหรอ..”

ไม่นะ..ริโกะกำลังมีปัญหา..

“เอ่อ..จำได้มั้ยครับวันที่ซาวะกับคุณอาซาคุร—”

“ไม่ต้องนิยามะ นายไม่จำเป็นต้องรีบร้อนปกป้องริโกะแล้ว ชั้นไม่ได้ว่าอะไรสักหน่อย!!! หรือว่านายมีอะไรที่ชั้นไม่รู้รึเปล่าห๊าาาา~”

ผมไม่ได้จะตั้งใจแสดงอะไรให้เธอเห็นเลย แต่อย่างไรก็ตามยังดีที่อาซาคุระหันมาสนใจผมแทน

“ซาวะ คุณอาซาคุระ ขอบคุณเรื่องที่ช่วยผมเกี่ยวกับการนัดเดทครั้งก่อนนะครับ ผมรู้ว่าต้องใช้เวลาขอบคุณอยู่สักพักแต่ก็ขอบคุณจริงๆ”

“ใช่ ฉันก็ขอบคุณเช่นกัน คุณซาวะกับเรย์จัง ขอบคุณที่ทำให้ฉันได้รู้จักคุณมินาโตะมากขึ้นกว่าเดิม..”

“อ่า…ทั้งสองคนพูดมาขนาดนี้ชั้นก็อายแย่สิ…”

“ช-ใช่!!”

ซาวะและอาซาคุระต่างคนก็ต่างเกาหัวด้วยความเขินอายกันทั้งคู่ เป็นเรื่องน่าตลกเล็กน้อยที่การกระทำของเขาตรงกัน

“ฮ่าๆ ชั้นคิดว่ามันเหมือนกับการเล่าเกี่ยวเรื่องหลังแต่งงานของทั้งคู่เลย..”

“เห๊ะ..!”

“อั๊ก…!!”

บางทีคำพูดของริโกะก่อนหน้านี้ยังติดใจอาซาคุระอยู่นิดหน่อย แต่มันก็ไม่ใช่เรื่องที่จะพูดใช่ไหมล่ะ

ผมกับริโกะอดไม่ได้ที่จะร้องออกมาพร้อมกัน

“ทำไมพวกเธอสองคนเวลาพูดถึงเรื่องแต่งงานมักจะมีท่าทีร้อนรนผิดปกติจังเลย..”

“เปล่านะเรย์จัง…!”

“ไม่ใช่นะครับ…”

“อ่า..ชั้นเข้าใจพวกเธอคงอายใช่ไหมล่ะ…เอาล่ะชั้นจะขอแนะนำว่า”เธอสองคนรีบแต่งงานกันซะก็ดีนะ ฮ่ะ!”

“…..”

“…..”

อาซาคุระใช้นิ้วชี้จิ้มแก้มของริโกะไม่หยุด ด้วยท่าทางล้อเล่นอยู่ครู่หนึ่ง

ผมกลัวว่าพวกเขาจะจับได้ แต่โชคดีมันเป็นเพียงการเข้าใจผิด ขณะที่กำลังโล่งใจกับสถานการณ์ปัจจุบันอยู่นั้น จู่ๆผมก็ได้ยินเสียงคนกัดฟันอยู่ใกล้ๆ…

“เอ๊ะ..ซาวะนายเป็นอะไรรึเปล่า..”

“ชั้นน่ะ อยากมีความสุขเหมือนกับนายเหมือนกันนะ ชั้นอยากปล่อยออร่าความสุขแบบนายบ้างก็เท่านั้นเอง!!!!!!~~~~”

“…ชั้นเป็นแบบนั้นเหรอ..”

“โถ่!! ก็มันเป็นแบบนั้นแหละ คุณฮานาเอะ จ้องมองมาที่นายราวกับว่าตอนนี้เธอมีความสุขมากๆ แถมยังพูดเรื่องการแต่งงานขณะที่ยังเรียนอยู่ด้วย!!! ชั้นเองก็อยากมีแฟนเหมือนกันน๊าาาาา!!!”

ซาวะที่เมื่อตะกี้นั่งตัวแข็งทื่ออยู่มุมโต๊ะจนถึงเวลานั้น จู่ๆ ก็ลุกขึ้นมาระบายอารมณ์อย่างบ้าคลั่ง

ทุกคนต่างหัวเราให้กับการแสดงออกของซาวะอย่างสนุกสนาน

หลังจากที่พวกเราเสร็จกิจกรรมในตอนเที่ยงด้วยกันแล้วก็แยกย้ายกับกลับไปในที่ของตัวเอง

จบ..~~~