[WN]boku ni kyomi wo nakushita motokano to osananajimi na kon kano ga naze ka shurabatteru – ตอนที่ 35

ทาคามิเนะ มายูกะ

 

ตามที่นัตสึคาวะบอกให้ไปที่ดาดฟ้าฉันเลยรีบตรงเข้าประเด็นไปเลย

เพราะทางนี้กำลังสับสนที่ขาดข้อมูลอยู่ ข้อร้องล่ะนะนัตสึคาวะ อธิบายให้ฉันเข้าใจทีเถอะ

 

“เอ่อ…ที่เรียกฉันมาในที่แบบนี้ตั้งใจจะทำอะไรเหรอ?”

 

“ตายจริง เธอที่เอาโคโมริคุงไปเป็นของตัวเองแล้วเนี่ย ไม่รู้เจตนาของฉันงั้นเหรอ? เป็นเรื่องล้อเล่นที่ไม่สนุกเลยนะ”

 

ยังไงนะยัยนี่นิ!

ทางนี้ถูกท่าทางแปลกๆของหล่อนเหวี่ยงยับเลยนะยะ! นี่จะกวนประสาทกันงั้นเหรอ หาา?

 

อย่างที่คาดเอาไว้ฉันเองก็เหมือนจะเปิดเผยตัวตนที่แท้จริงของตัวเองออกมา

 

“เพราะว่ามันเป็นของคุณทาคามิเนะ ผู้ที่แสนจะชาญฉลาดยังไงก็คงรู้ถึงเป้าหมายของฉันอยู่แล้วใช่มั้ยละ เพราะแบบนั้นขั้นตอนแรกก็ต้องขอโทษซะก่อน—ขอโทษนะคะ”

 

“หาา!?”

 

นัตสึคาวะก้มหัวลงและปล่อยผมสีดำร่วงลงมาเหมือนกับน้ำตก

คาดไม่ถึงเลย หาคำมาพูดไม่ได้เลย

แต่ว่ายังเร็วเกินไปที่จะประหลาดใจ

 

ทันทีที่เธอเงยหน้าขึ้นมา

“คุณทาคามิเนะ มายูกะ จะขอประกาศสงครามกับคุณแบบเป็นทางการเลยแล้วกันนะ”

 

“ประกาศสงคราม….?”

 

เดี๋ เดี๋ยวนะเดี๋ยวเลยเดี๋ยวก่อน แล้วจากนี้ฉันจะต้องบอกอะไรกับนัตสึคาวะละ!? ตอนนี้ขนลุกขนชันไปหมดแล้วนะเฮ้ย!?

 

“ฉันจะแย่งโคโมริคุงมาจากเธอซะ”

 

“หาาา!?”

 

แย่งโคโมริงั้นเหรออ!? น นี่ไม่ได้เข้าใจเลยใช่มะว่าตัวเองพูดอะไรที่โคตรจะไร้สาระออกมาน่ะ!?

เข้าใจป่ะ? สาวสวยที่รวมเอาความอิจฉากับริษยาเอาไว้มาบอกว่า[จะเล่นชู้กับแฟนเธอซะ]เลยนะเฮ้ย!? ถ้าเกิดอีกฝ่ายหนึ่งเป็นแค่ผู้หญิงธรรมดาๆก็คงเป็นโรคที่ขาดความรักไม่ได้นั่นแหละ!? แต่ดันเป็นผู้หญิงอย่างนัตสึคาวะนี่สิ คงจะกังวลว่า[อาจจะถูกเอาไปก็ได้] ให้พูดอีกอย่างเลยคือหมดทางชนะ

 

บังเอิญว่าฉันไม่ได้ตกหลุมรักโคโมริซึ่งนั่นก็ดีแล้ว ถ้าเกิดไปพูดต่อหน้าคนรักจริงๆก็อาจจะได้มีเห็นเลือดกันบ้างแหละมั้ง…เดี๋ยวนะ ที่เป็นดาดฟ้าเพราะรู้ล่วงหน้าอยู่แล้วงั้นเหรอ!? เป็นแบบนั้นเองเหรอ!?

ฉันยังไม่อยากตายเพราะงั้นก็ต้องเลือกคำพูดแบบระมัดระวัง

เพราะเรากับโคโมริเป็นแค่คนรักปลอมๆ ไม่ได้ตั้งใจจะให้มีจุดหมายเป็นความเศร้าหรอกนะ!

 

“ก็คือตั้งใจจะแย่งเอาโชจังไปจากฉันเหรอ? ….สติดีรึเปล่าคะ?”

 

“สบายใจได้ สติดีครบถ้วน”

ประสาทชัดๆเลยเถอะ!

 

ท่าทางจะไม่ใช่เรื่องล้อเล่นด้วยสิ

สายตาคู่นั้นจริงจังมากๆ

ถึงจะพูดว่าแย่งเอาไป ก็ยังจ้องมองมาเหมือนกับลูกแก้ว

 

“แต่ว่าคุณนัตสึคาวะกับเขา…เอ่อ—”

 

“—โอฮาชิ เคนโกงั้นเหรอ”

 

“ใช่แล้ว เคนโกคุงคนนั้นเป็นแฟนใช่มั้ยละ? เพราะแบบนั้นถึงได้ไม่เข้าใจว่าทำถึงพูดคำพวกนั้นออกมา”

 

ฉันเอามือล้วงกระโปรงแล้วถือมือถือไว้และถามคำถามออกไป

แล้วก็พิมพ์[110]ลงไป น่าจะใช้เวลาแค่เสี้ยววิที่ใช้โทร

เฮ้ยๆ เหงื่อออกมือนี่มันแย่สุดๆเลยๆไม่ใช่รึไง กลัวการได้ยินคำตอบชะมัดเลยอะ!

 

“คะ? เคนโกน่ะไม่ใช่แฟนหรอกนะ?”

 

แล้วทำไมหล่อนต้องเอียงหัวด้วยละยะ! ไม่รู้ว่าอะไรเป็นอะไรแล้วโว้ยย! ถ้ามีคนที่เข้าใจก็มาบอกให้รู้หน่อยเถอะ! จริงๆเลยนะ!

======ภาพกีฬามันส์ๆในตอนนี้======

======จบตอน======

กำลังจะเข้าใจแล้วแต่ยังก่อน
___________________

ติดตามผลงานอื่นๆและสนับสนุนผู้แปลได้ที่

ดอกไม้ไฟ | Facebook

[WN]boku ni kyomi wo nakushita motokano to osananajimi na kon kano ga naze ka shurabatteru

[WN]boku ni kyomi wo nakushita motokano to osananajimi na kon kano ga naze ka shurabatteru

Status: Ongoing
อ่านนิยายเรื่อง [WN]boku ni kyomi wo nakushita motokano to osananajimi na kon kano ga naze ka shurabatteruตอนที่ 1 ไม่มีใครในโรงเรียนซากุระโนะมิยะที่ไม่รู้จักชื่อนัทสึคาวะ ชิซุคุ ผมมันเงาสีดำ ดวงตาเย็นชาและใสดั่งลูกแก้ว จมูกที่สอดคล้องไปกับริมฝีปากสีชมพู โครงหน้าที่เปรียบดั่งสินค้าชั้นหนึ่งของช่างฝีมือ ร่างการที่เติบโตขึ้นมาอย่างดีและมีความไม่สม่ำเสมอที่ ฉีกภาพลักษณ์ของสาวน้อยทิ้งไปจนหมด ดอกไม้บนยอดเขาอย่างแท้จริง (高嶺の花 ประมาณว่าสูงเกิดเอื้อม) ไม่สิถ้าจะให้พูดก็คงเหนือเมฆขึ้นไปอีก การที่หนุ่มน้อยธรรมดาๆจะเป็นคนรักกันได้คงมีแค่2มิติเท่านั้น –ผมโคโมริ โชตะเองก็คิดอย่างนั้น

Comment

Options

not work with dark mode
Reset