[WN]Konbini gōtō kara tasuketa jimi ten’in ga, onaji kurasu no ubude kawaii gyarudatta – ตอนที่ 11

ชื่อเรื่อง:Konbini gōtō kara tasuketa jimi ten’in ga, onaji kurasu no ubude kawaii gyarudatta

ตอนที่ 11

“อย่างนี้นี่เอง เกิดเรื่องแบบนั้นขึ้นสินะจ๊ะ”

“ค่ะ ถึงเมื่อเช้าจะแสร้งทำเป็นไม่มีอะไรก็เถอะค่ะ แต่ก็ไม่ค่อยได้เห็นหน้าของคุโรมิเนะคุงเท่าไหร่เลย…..”

ช่วงเวลาสงบๆหลังเที่ยงที่หลังร้านสะดวกซื้อ ในช่วงวันหยุดนั้นถูกคุโรมิเนะคุงที่พยายามจะปกป้องจากรถกอดแล้วจากนั้นก็หยุดหัวใจที่สั่นละรัวไม่ได้เลย แล้วก็หนังสือลามกด้วย

มันถูกคุโรมิดนะคุงที่ออกตัวว่าจะฆ่าตัวตายซ่อนเอาไว้

“ฮุฮุ ริคุคุงน่ะจะต้องมีความรู้สึกดีๆกับอายานะจังแน่ๆเลยล่ะจ้ะ”

“เอ๊ะ เอ๋อ๋อ๋อ๋อ๋อ๋! ไม่หรอกค่ะ….ที่ว่าคุโรมิเนะจะมาชอบเค้าอะไรแบบนั้นน่ะ…..!”

เค้าเอามือที่เย็นมาจับแก้มเพื่อให้หายร้อนในทันที

การตอบสนองแบบนี้อาจจะไม่ดีก็ได้ โอนเนอร์เองก็ยิ้มเจ้าเล่ห์แถมยังไล่ต้อนด้วย

“ผู้ชายน่ะนะ ถ้าเพื่อผู้หญิงที่ตกหลุมรักแล้วสามารถโยนชีวิตทิ้งไปได้โดยที่ไม่ลังเลเลยนะจ๊ะ พูดอีกอย่างก็คือริคุคุงที่พยายามจะเป็นโล่ให้อายานะจังน่ะ ชอบอายานะจังไงละ!”

“ค คุโรมิเนะคุงเขา เขา เขา….”

“หลักฐานคือหนังสือลามกไงละจ๊ะ ที่ซ่อนหนังสือลามกที่คล้ายกับอายานะจังเอาไว้ก็เพราะกำลังต้องการอายานะจังไงละ!”

“ต ต้อง….ต้องการ….!”

ทุกจินตนการที่บรรยยายออกมาเป็นคำพูดไม่ได้กำลังวนเวียนอยู่ข้างในหัว คงเป็นเพราะผลของหนังสือลามกทำให้ฟุ้งซ่านเกินความจำเป็นไป

“อายานะจัง หน้าแดงอย่างกับหมึกโดนต้มเลย น่ารักจริงๆเลยนะจ๊ะ ให้ความรู้สึกเหมือนสาวใสไร้เดียงสาเลย….สภาพแบบนั้น อายานะจังเองก็ชอบริคุคุงสินะจ๊ะ”

“เอ๊ะ เปล่า….นั่นมัน….พวกเค้าเพิ่งจะได้รู้จักกันเอง…”

“ความรักกับเวลาน่ะไม่เกี่ยวกันหรอกนะจ๊ะ รึก็คือรักแรกสินะ!”

“ไม่ใช่นะคะ! เค้าน่ะไม่ได้ชอบคุโรมิเนะคุงสักหน่อย….ละมั้งคะ อีกอย่างคุโรมิเนะคุงเขาก็มีคนอื่นที่ชอบอยู่ด้วยนะ”

“ตายจริงงั้นหรอกเหรอจ๊ะ”

“ไม่หรอกค่ะ คือ…ถึงดูเหมือนจะถูกปฏิเสธแล้วก็เถอะค่ะ…”

“ถ้างั้นตอนนี้ก็เป็นโอกาสแล้วนี่จ๊ะ! ที่จะเยียวยาใจที่หักน่ะ!”

“นั่นมัน..อย่างกับฉวยโอกาสกับจุดอ่อนเลย…”

“ไม่ใช่สักหน่อย จะพูดอีกรอบนะ รักษาแผบใจไงละจ๊ะ บางทีหัวใจของคุโรมิเนะคุงจะต้องแหลกเป็นผงแน่ๆเลยจ้ะ”

ก็อย่างที่ว่าเค้าน่ะนึกการปฏิบัติตัวของคุโรมิเนะคุงได้อยู่

คุโรมิเนะคุงน่ะฝืนตัวเองเพื่อไม่ให้คุณฮารุคาเสะต้องเป็นกังวล ทั้งที่ตัวเองเป็นฝ่ายที่ถูกหักอกแท้ๆ…นั่นน่ะแค่เห็นก็ทรมารแล้ว

ถึงวิธีพูดจะแย่ไปหน่อยก็เถอะแต่รู้สึกว่าสาเหตุของอาการเศร้าของคุโรมิเนะคุงจะมีคุณฮารุคาเสะเกี่ยวข้องอยู่ตลอดเลย แล้วยิ่งกว่านั้นก็รู้สึกได้ว่าสำหรับคุโรมิเนะคุงแล้วคุณฮารุคาเสะนั้นเป็นทุกๆอย่าง

แต่ว่านั่นก็อาจะเป็นเรื่องธรรมดาก็ได้

คุโรมิเนะคุงที่สูญเสียครอบครัวนั้นอยู่คนเดียวมาโดยตลอด ความหมายจริงๆก็คืออีกฝ่ายที่เปิดใจด้วยจะต้องมีเพียงแค่คุณฮารุคาเสะที่เป็นเพื่อนสมัยเด็กแน่ๆ พอถูกคุณฮารุคาเสะคนนั้นปฏิเสธเข้าเลยสิ้นหวังก็เป็นสิ่งที่เข้าใจได้

“ถ้าเกิดเป็นห่วง ก็จับตาดูการกระทำของริคุคุงซะสิ”

“ทำไมเหรอคะ?”

“ผู้ชายน่ะนะ ต่อหน้าผู้หญิงที่เป็นห่วงแล้วน่ะก็อยากจะทำตัวให้สมกับเป็นผู้ชายไงละจ๊ะ ถ้าเกิดว่าริคุคุงทำตัวสมชายต่างจากปกติแล้วล่ะก็ นั่นก็คือการมีใจให้ยังไงละจ๊ะ!”

“ม มีใจ….”

“เข้าใจนะ? ถ้าเกิดว่าริคุคุงทำตัวสมชาย….รึก็คือถ้าเกิดจะดึงดูดผู้ชายล่ะก็ต้องชมไงละ แล้วก็ต้องชมแบบเยอะๆ จากนั้นก็ย่นระยะห่างลงซะนะ”

“ช ชม….ลดระยะห่าง….”

“ที่จะเยียวยาให้ริคุคุงได้น่ะ—-มีเพียงแค่อายานะจังเท่านั้นนะจ๊ะ”

“…..แค่เค้าเท่านั้น”

ไม่เกี่ยวกับความรู้สึกรัก ถ้าเกิดว่ามีเพียงแค่เค้าที่เยียวยาคุโรมิเนะคุงในตอนนี้ได้ก็จะพยายามทำให้ดีที่สุด

ตั้งแต่แรกเค้าไม่รู้หรอกว่าอารมณ์ความรู้สึกจะเชื่อมโยงกับความรักรึเปล่า

ไม่ว่ายังไงก็อยากจะให้คุโรมิเนะคุงร่าเริงไวๆ ความรู้สึกนั้นได้ล้นเอ่อออกมาในตอนนี้

◯

“81….82….83….อึก….นี่คือขีดจำกัดสินะ….!”

ผมกำลังวิพื้นที่บ้านของโฮชิมิยะ

เพราะบางทีผมกับสตอล์กเกอร์อาจจะได้เผชิญหน้ากันตรงๆก็ได้

แน่นอนว่าตามหลักแล้วก็ควรจะลงมือทำก่อนเกิดเรื่องเผื่อไว้ยังไงก็ไม่เสียหลาย

ถึงจะคิดว่าฝึกกล้ามเนื้อตอนนี้ไปจะได้ผลน้อยก็เถอะนะ….

แต่ก็ยังดีกว่าไม่ทำอะไร จะต้องเพิ่มโอกาสที่จะปกป้องโฮชิมิยะให้ได้แม้จะแค่1% ต่อให้จะต้องหลบเลี่ยงโฮชิมิยะก็ตาม

“ถ้าจะเป็นแบบนี้ฝึกคาราเต้เอาไว้บ้างก็ดีนะ”

ขณะที่เช็ดหน้าผากด้วยผ้าขนหนูที่มีอยู่ก็หยิบมือถือขึ้นมา

จะเรียนพวกศิลปะการต่อสู้อะไรสักอย่างได้รึเปล่ายนะ

พอไปท่องเน็ตแทนที่จะพักก็ไปถึงบล็อกที่ทรงจจะเลือดร้อนชื่อว่า[ถ้าเป็นลกผู้ชายก็ต้องกำปั้น!] มีการอธิบายเกี่ยวกำการชกมวยอยู่ด้วย

“กำปั้นเหรอ…. ลองดูสักหน่อยแล้วกัน”

ในขณะที่อ้างอิงบล็อกก็ลองกำหมัดทั้งสองข้างไว้

ถึงจะเลียนแบบแต่ว่าอาจจะคล้ายแบบคาดไม่ถึงเลยก็ได้

พอได้ลองอ่านบล็อกแบบละเอียดดูก็ยังมีการอธิบายความกว้างของไหล่กับลำตัวส่วนล่าง เช่นตั้งหมัดขวาไว้เพื่อกันคาง

อ่านผ่านตาแล้วก็ลองปล่อยหมัดแย็บ ต่อด้วยหมัดตรง

“สนุกอยู่หน่อยๆแฮะ”

—-ตอนนี้ที่แห่งนี้มีนักมวยอัจฉริยะถือกำเนิดขึ้นมาแล้ว

….ว่าไปนั่น

ผมหมกมุ่นกับการปล่อยหมัดอยู่อย่างนั้นเหมือนกับเด็กที่ตื่นเต้นกับการได้ของเล่นใหม่

พอเหงื่อออกจนพอใจรู้ตัวอีกทีก็เที่ยงแล้ว

เสื้อซับเหงื่อจนแนบติดไปกับตัว

“ร้อน ร้อนจังเลยนะ…”

ถอดออกแค่เสื้อแล้วกัน และผมก็เปลื่อยครึ่งท่อน

“กลับมาแล้ว ขอโทษน้า~ที่กลับมาช้า พอดีคุยกับโอนเนอร์—-!”

“อ๊ะ”

โฮชิยะในโหมดเรียบๆปรากฏตัวขึ้นในห้อง พอเห็นร่างท่อนบนของผมก็แข็งทื่อ

เห็นได้ชัดเลยว่าผมหมกหมุ่นกับการชกมวยจนไม่ได้สังเกตุเสียงของประตูหน้า

“ท ทำอะไรน่ะคุโรมิเนะคุง! เปลือยครึ่งท่อนในห้องผู้หญิง….แถมยังมีเหงื่อด้วยอะ!”

โฮชิมิยะหน้าแดงและเอามือปิดหน้าตัวเองในขณะที่โกรธ

แต่ก็ยังมีช่องระหว่างนิ้วอยู่….เห็นอยู่นิ

“จนถึงเมื่อกี้กำลังฝึกกล้ามเนื้อกับมวยเงาอยู่น่ะ”

“ทำไมจู่ๆก็—-อ๊ะ! นี่สินะการดึงดูดของผู้ชายน่ะ~”

“การดึงดูดของผู้ชาย? ไม่ใช่เลยแม้แต่สักเสี้ยวเลย”

“เอ่อ ในเวลาแบบนี้รู้สึกว่าจะต้อง…. ส สุดยอดไปเลยคุโรมิเนะคุง! การที่ฝึกกล้ามเนื้อด้วยตัวเองนี่เก่งสุดๆเลยไม่ใช่รึไง! นับถือด้วยใจจริงเลยน้า~ ดูดีสมชายมาก!”

“ทำบ้าอะไรละนั่น? วิธีชมมันออกจะเกินไปนะ….!”

พอได้สบตากันโฮชิมิยะก็ปั่นป่วนแล้วก็[อ อ้าว? ไม่ใช่หรอกเหรอ?]……อะไรละเนี่ย

นึกได้ว่าผมกำลังเปลือยครึ่งท่อนต่อหน้าผู้หญิงอยู่ก็อายเลยหยิบเสื้อที่อยู่บนพื้นขึ้นมา

“ด เดี๋ยวก่อน! ก่อนจะใส่เสื้อก็เช็ดเหงื่อออกก่อนสิ”

“อ อือ นั่นสินะ”

“เดี๋ยวเค้าจะเช็ดให้นะ”

“ไม่สิ ถึงขนาดนั้นมัน—”

หยุดโฮชิมิยะที่เข้าไปในห้องน้ำแล้วกับมาพร้อมผ้าเช็ดตัวที่อยู่ในมือไว้ได้ไม่ทัน

“เอาล่ะ คุโรมิเนะคุง จะเช็ดล่ะนะ!”

“……”

ทั้งที่เขินจนหน้าแดงแต่ก็ทำสีหน้ามุ่งมั่นมาแบบไร้ประโยชน์….!

สปิริตเต็มเปี่ยมเลย(?)ผมพูดไม่และยอมรับโฮชิมิยะขณะที่ยืนนิ่ง

“ถ้างั้นก็…..รบกวนทีนะ”

“…ค่ะ”

โฮชิมิยะเอาผ้าขนหนูมากดที่หน้าอกแบบกล้าๆกลัวๆ และก็เริ่มถูขึ้นลงแบบช้าๆ ทำไงดีอะ โคตรของโคตรจะตื่นเต้นเลย

ทำไมผมถึงให้โฮชิมิยะเช็ดเหงื่อให้กันละ?

ใจมันโครมครามจนตัวเอวรู้สึกได้ และเหงื่อก็ออกเพิ่ม

“ง เหงื่อออกมาเรื่อยๆเลยนะ คุโรมิเนะคุงเป็นพวกเหงื่อออกง่ายเหรอ?”

คนละเหงื่อต่างหากละ!

แต่จะพูดไปก็ไม่ได้ ผมเลยต้องทนอยู่ไปแบบเงียบๆ

“ฟุ….อึ….อือ”

ขณะที่โฮชิมิยะเช็ดเหงื่อตั้งแต่คอจนถึงท้องก็ส่งเสียงเร้าอารมณ์ออกมา

ไอ้สถานการณ์นี่มันอะไรฟะ….ในหัวมันหมุนไปหมดแล้ว

เพื่อจะให้ความสงบคืนมาสักหน่อยเลยจะคุยเรื่องที่ไม่ได้เกี่ยวกับตอนนี้ออกไป

“นี่โฮชิมิยะ เอาหนังสือลามกเมื่อคืนไปไว้ใหนเหรอ?”

อันที่จริงมอนมอนบอกว่าให้ยืมแค่วันเดียว เหมือนว่าจะเอาไปเป็นข้อมูลของอะไรสักอย่าง

“น หนังสือลามกอีกแล้วเหรอ!? ….อ๊ะ นี่ก็เป็นการดึงดูดของผู้ชายเหรอ? ดึงดูดสุดๆเลยนิ!”

“หา? คุณมอนโดเขา—”

หลังจากที่ผมกำลังจะอ้าปากอธิบาย

โฮชิมิยะที่หน้าแดงก็มองมาที่ท่อนล่างของผม

“ข แข็งแรงร่าเริงดีสินะ!”

“ลวนลามทางเพศแบบย้อนกลับเราะ!? พูดอะไรออกมาน่ะ!”

เหมือนว่าตัวเองพูดเองก็อายเองแบบสุดๆเลย

โฮชิมิยะน้ำตาคลอแล้วตัวสั่น

“ช ช่างเถอะ! แค่เช็ดเหงื่อนั่นแหละ”

“ง ไหงงั้น!?”

“ไม่เห็นจะเข้าใจโฮชิมิยะในตอนนี้เลยอะ”

“——!”

โฮชิมิยะทำท่าตกใจแต่สำหรับผมมันไม่ค่อยจะสมเหตุสมผล

คิดว่าพอกลับจากงานพิเศษก็เป็นเวลาเช็ดเหงื่อจากชมแบบเกินควร

เป็นธรรมดาที่จะรู้สึกว่ามันเป็นแผนอะไรสักอย่าง

“ถ้ามีตรงใหนที่ยังไม่ได้เช็ด”

“เดี๋ยวจะเช็ดเองนะ”

“ไม่หรอก เค้าจะ—-”

โฮชิมิยะพยายามจะดึงดันกลับมาทางผม

ทว่า ขาพันกันแล้วก็ล้มลงบนตัวผมพร้อมร้องออกมาสั้นๆ[อ๊ะ!]

รับโฮชิมิยะไปแบบอัตโนมัติแต่เหมือนจะหนักเกินไปสำหรับร่างกายที่ล้าจากการฝึกกล้ามเนื้อ

ผมเลยถูกโฮชิมิยะพลักล้มลงมาทั้งๆอย่างนั้น หลังกระแทงกับพื้น เจ็บ

“……”

“……”

ในทันทีที่เห็นหน้าของโฮชิมิยะแบบเต็มๆตาความเจ็บที่ทีสะโพกก็หายไป

ลมหายใจของโฮชิมิยะที่ถอนหายใจออกมาอย่างหอมหวานทำให้จั๊กจี้ปลายจมูก หน้าใกล้จัง

“…….”

“……”

พอได้สบตากันช่วงเวลาก็หยุดไหล

ท่วงท่างของพวกเราเรียกได้ว่ามีความเสี่ยงแบบสุดๆ

โฮชิมิยะวางมือที่อกของผมแล้วผลักผมลงอย่างสุดแรง

ดวงตาที่ร้อนและชุ่มชื่นกำลังมองมาที่ตาของทางนี้จากระยะใกล้

“……”

นี่มันกี่โมงแล้วละ

ในสถานการณ์ที่ใจท่าทางจะระเบิดออกผมละสายตาออกจากโฮชิมิยะไม่ได้เลย

======จบตอน======

กับเว็บที่ดูดไปแล้วไม่เอาเครดิตไปด้วยถ้าตอนนี้ยังไม่เอาไปอีกก็จะเลิกลงในเว็บล่ะนะ เจอกันแค่ในเพจเลย

ーーーーーーーーーーーー

ติดตามผลงานอื่นๆกับสนับสนุนผู้แปลได้ที่

ดอกไม้ไฟ | Facebook