หลายวันผ่านไปหลังจากที่เริ่มอาศัยอยู่กับโฮชิมิยะ
คงจะชินกับการใช้ชีวิตแบบนี้แล้วละมั้ง ในตอนแรกเราเถียงกันเรื่องที่นอนกับการซักผ้าแต่ตอนนี้เรามีวันที่มั่นคงกันได้แล้ว จะให้นอนเตียงเดียวกันมันก็ไม่ค่อยดีเท่าไหร่ ผมเลยตัดสินใช่ซื้อฟูก จนตอนนี้ยังจำสีหน้าโล่งใจแต่ก็เสียดายของโฮชิมิยะได้อยู่เลย
การปล้นร้านสะดวกซื้อในคราวนั้นเหมือนจะเป็นการทำโดยที่สมัครใจเอง ปัญหาที่เหลืออยู่อย่างเดียวก็คือสตอล์กเกอร์ ทว่าไม่รู้สึกถึงวี่แววของสตอล์กเกอร์เลยสักนิด เป็นเพราะว่ามีผมอยู่ก็เลยระวังตัวอยู่รึแปล่านะ เครื่องรางป้องกันอาจจะมีประโยชน์ก็ได้
จะอย่างนั้นอย่างนี้ก็เหมือนมีบรรยากาศการใช้ชีวิตที่สงบสุข
เพียงแต่มีเรื่องที่ทำให้รู้สึกไม่สบายใจอยู่เรื่องหนึ่ง……
◇
“ตื่นซี่ คุโรมิเนะคุง รีบๆตื่นได้แล้ว”
พอตื่นมาเพราะไหล่ถูกเขย่า ก็เห็นหน้าของโฮชิมิยะโดยที่มีพื้นหลังเป็นเพดาน เป็นโฮชิมิยะในโหมดแกล เปลี่ยนเป็นชุดยูนิฟอร์มแถมการแต่งหน้าก็สมบูรณ์แบบ ….เช้าแล้วเหรอ หัวไม่แล่นเลย
“เดี๋ยวสิคุโรมิเนะคุง ถ้าไม่รีบเตรียมตัวจะไปโรงเรียนสายเอานะ”
“เหรอ….ฝันดี”
ง่วง พอจะหลับตานอนอีกรอบไหล่ก็ถูกเขย่าและถูกพูดว่า[เดี๋ยวเถอะ! ตื่นได้แล้ว!]
ผมคิดที่จะโจมตีกลับไปสักนิดหนึ่ง แต่เพราะหัวยังไม่แล่นเลยโจมตีโฮชิมิยะไปอย่างรุนแรง
“……….ถ้าจูบล่ะก็จะตื่นให้”
“เอ๋—-จ จ จูบ!?”
“อือ…..”
ถึงจะไม่ได้มองแต่ก็รู้ได้ว่าโฮชิมิยะหน้าแดงและตื่นตระหนก ด้วยความที่รู้จุดอ่อนของแกลไร้เดียงสา เลยแกล้งโฮชิมิยะไปแบบนั้น และก็ใช้เวลาทั้งวันไปอย่างสนุกสนาน
“อย อย่าพูดอะไรบ้าๆสิ! เรื่องแบบนั้นน่ะ….ต้องคบกันให้เป็นทางการก่อน—-เดี๋ยว อย่านอนสิ! ตื่นได้แล้วคุโรมิเนะคุง!”
…….
จะเมินก็ไม่ได้เลยต้องขืนสารร่างที่ยังไม่ตื่นดีให้ลุกขึ้น
“เอ้า ไปล้างหน้านะ”
“…..อือ”
“แปลงฟันให้เรียบร้อยด้วย”
“…..อือ”
มุงไปที่ห้องน้ำทั้งที่ยังมึนๆอยู่และล้างหน้ากับแปรงฟันอย่างที่โฮชิมิยะบอก ….ไอ้นี่แหละความรู้สึกไม่สบายใจ ระหว่างแปรงฟันและมองตัวเองในกระจกก็เกิดความสงสัยขึ้นมา
ตามปกติจะถูกโฮชิมิยะปลุกให้ตื่น และที่เป็นตามปกตินั่นแหละที่แปลก
“คุโรมิเนะคู-ง ทำข้าวกล่องแล้วน้า-”
“อือ-”
“จะลืมไม่ได้น้า-”
“อือ-”
พอได้ยินเสียงของโฮชิมิยะออกมาจากห้องก็ตอบไปแบบสั้นๆขณะที่แปรงฟันอยู่ ยังไงดีละน่าแปลกใจที่คอยดูแลกัน ทั้งที่ผมมาเพื่อแก้ปัญหาเรื่องสตอล์กเกอร์แท้ๆ….
พอกลับมาที่ห้องก็งงกับสถานการณ์อีกรอบ
“กินข้าวเช้าสิคุโรมิเนะคุง”
โฮชิมิยะจัดเรียงอาหารเช้าบนโต๊ะ ข้าวขาว,ไข่ม้วน,ปลาย่าง,ซุปมิโซะ…..เป็นเมนูที่เรียกได้ว่าคลาสสิค อาจจะเป็นอคิติก็ได้แต่ไม่คิดเลยว่าจะเป็นอาหารเช้าที่แกลทำ
อบอุ่นเกินไปแล้ว ในหลายๆความหมายรวมไปถึงทำอาหารด้วย
สิ่งที่ได้รับรู้ในหลายวันมานี้ก็คือโฮชิมิยะทำอาหารเก่ง
“เดี๋ยวสิคุโรมิเนะคุง! ไม่ได้แก้ทรงผมเลยไม่ใช่รึไง!”
“……ไม่เห็นจะเป็นอะไรเลยนี่นา”
“ไม่ได้! เอ้าอยู่นิ่งๆเลย!”
“….อือ”
โฮชิมิยะถือหวีแล้วหวีผมของผมเบาๆ เหมือนได้รับการดูแลแทนที่จะเป็นมาดูแลซะอีก เหมือนถูกปฏิบัติแบบสัตว์เลี้ยงอะไรแบบนั้น? ที่โฮชิมิยะใจดีขึ้นทุกวันๆอาจจะเพราะเริ่มมองผมเป็นสัตว์เลี้ยงแทนที่จะเป็นมนุษย์แล้วก็ได้
“เท่านี้ก็ได้แล้ว! ยุ่งตั้งแต่เช้าจริงๆเลยนะ! ทานล่ะนะคะ”
โฮชิมิยะที่แก้ทรงผมของผมเสร็จก็เริ่มกินข้าวเช้า
ตอนที่กำลังคิดว่าดีแล้วเหรอที่มีชีวิตประจำวันที่อบอุ่นและอ่อนโยนแบบนี้และมันก็เป็นความจริงที่ว่ามันช่วยเติมเต็มความรู้สึกที่จนถึงตอนนี้ไม่เคยรู้สึกถึงมันมาก่อน เหมือนกับว่าเป็นอิสระจากทุกๆสิ่ง
“คุโรมิเนะคุง! ต้องเปลี่ยนชุดยูนิฟอร์มแล้วนะ!”
“อ่อ นั่นสินะ”
“แล้ว ไหงถึงเริ่มถอดชุดนอนต่อหน้าเค้ากันละ!?”
“ไม่ใช่ว่าชินแล้วเหรอ? เห็นชั้นในของฉันหลายครั้งแล้วไม่ใช่เหรอ”
“ม ไม่ได้เห็นสักหน่อย! ไม่มีโอกาสเห็นด้วยซ้ำ!”
….ตอนซักผ้ายังไงก็ต้องทั้งเห็นทั้งจับชั้นในของผมอยู่แล้ว
“เราอยู่ด้วยกันในอพาร์ตเม้นเล็กๆ ก็เลยคิดว่าเลี่ยงไม่ได้ที่จะได้เจอะกันในหลายๆแบบน่ะ”
“นั่นน่ะอยากจะให้ระวังตัวสักหน่อย มันตกใจน่ะ…”
“งั้นมาที่บ้านฉันมั้ยละ? ห้องที่ว่างมีอยู่เยอะเลยล่ะ”
“น นั่นมัน…คิดว่ายังไวไปค่ะ ที่เค้าจะไปที่บ้านของผู้ชาย…!”
“อุปสรรค์มันน้อยกว่าให้ผู้ชายมาค้างที่บ้านอีกไม่ใช่เหรอ….”
พอเห็นหน้าของโฮชิมิยะเลยทำให้งงนิดหน่อย
จะว่ามีค่านิยมแปลกๆรึไร้เดียงสาดีละเนี่ย
======จบตอน======
พระเอกที่มาบ้านนางในตอนแรกๆตายไปแล้วสินะ
ーーーーーーーーーーーー
ติดตามผลงานอื่นๆกับสนับสนุนผู้แปลได้ที่
ดอกไม้ไฟ | Facebook
![[WN]Konbini gōtō kara tasuketa jimi ten’in ga, onaji kurasu no ubude kawaii gyarudatta](https://novel00.net/wp-content/uploads/2022/08/WNKonbini-goto-kara-tasuketa-jimi-tenin-ga-onaji-kurasu-no-ubude-kawaii-gyarudatta-150x150.jpg "[WN]Konbini gōtō kara tasuketa jimi ten’in ga, onaji kurasu no ubude kawaii gyarudatta")
