—–ฉัน….ชอบริคุจัง
ไม่ใช่ในความหมายของเพื่อนสมัยเด็กหรอกนะ แต่ชอบริคุจัง……ในฐานะเพศตรงข้าม
คำพูดของฮารุโนะวนเวียนอยู่ในหัวซ้ำแล้วซ้ำเล่า ต้องใช้เวลาสักพักกว่าจะเข้าใจความหมาย
“……”
“……”
ในห้องของโฮชิมิยะถูกความเงียบปกคลุม ที่ได้ยินมีเพียงเสียงฝนที่ตกลงมาเท่านั้น ห้องที่มีเพียงแค่ผมกับฮารุโนะ ในที่สุดก็เข้าใจถึงความหมายแต่เพราะคิดอะไรไม่ออกเลยพูดอะไรออกไปไม่ได้
“จู่ๆพูดออกไปคงเป็นปัญหาสินะ ก็เพราะริคุจังคบกับอายานะจังอยู่ใช่มั้ยละ”
“ไม่ได้คบกันอยู่หรอกนะ”
“ไม่ต้องโกหกก็ได้ ก็ทั้งสองคนอยู่ด้วยกันใช่มั้ยละ? แบบนั้นถ้าไม่ได้คบกันอย่ามันก็ไม่สมเหตุสมผลสิ”
พูดแบบนั้นมันก็จริงอยู่ แต่ว่ามันก็เป็นความจริงที่ว่าไม่ได้คบกัน
พอพูดจะอธิบายในเรื่องนั้นฮารุโนะก็เป็นคนเริ่มเปิดก่อน
“ชอบริคุจังนะ”
“……”
“ในที่สุดก็รู้สึกตัวตอนที่เห็นริคุจังสนิทกันผู้หญิงคนอื่นที่ไม่ใช่ฉัน หงุดหงิดสุดๆเลยล่ะ”
“ง หงุดหงิดเนี่ย…..”
“ฉันก่อนหน้านี้น่ะนะ เคยคิดว่าที่เป็นห่วงริคุจังก็เพราะว่าเป็นเพื่อนสมัยเด็ก เพราะอยู่ด้วยกันมาตั้งแต่เมื่อก่อน……ก็เลยคิดไปแบบไม่รู้ตัวเหมือนกับเป็นเรื่องปกติที่ต่อจากนี้เองก็จะอยู่ด้วยกัน”
“ฉันเองก็….คิดแบบนั้น”
“ริคุจังเองก็คิดแบบนั้นจริงๆด้วยสินะ แต่ว่าฉัน….ไม่เข้าใจเลยสักนิด ไม่เกี่ยวว่าเป็นเพศตรงข้าม แต่เพราะเป็นเพื่อนสมัยเด็กเลยอยากจะอยู่เคียงข้างกับริคุจัง……..คิดไปว่าแบบนั้น”
ฮารุโนะที่พูดมาจนถึงตรงนี้ บอกว่ายังไม่ใช่และเริ่มพูดต่อ
“ที่เป็นห่วงไม่ใช่เพราะเป็นสมัยเด็ก แต่เพราะเป็นริคุจังก็เลยเป็นห่วง”
“นั่นน่ะ…..”
“อือ ชอบริคุจังในฐานะที่เป็นเพศตรงข้ามค่ะ”
ฮารุโนะมองมาที่ตรงของผมตรงๆและพูดคำว่า[ชอบ]มาหลายต่อหลายครั้ง
ไม่รู้เลยสักนิดว่านี่เป็นความจริงหรือเปล่า
เลยคิดไปว่า ฝันอยู่รึเปล่า?
“ขอโทษนะ ยังไม่เข้าใจเรื่องที่พูดเลย….. คือว่า พอเห็นฉันกับโฮชิมิยะสนิทกัน ฮารุโนะก็เลยรู้ว่าชอบเหรอ?”
“อือ ใช่แล้วล่ะ”
“….มีอะไรแบบนั้นด้วยเหรอเนี่ย?”
จนถึงตอนนี้ไม่รู้ว่าชอบไม่แปลกไปหน่อยเหรอ?
ก็ฉันกับฮารุโนะอยู่ด้วยกันมาตลอดเลยนะ? ทั้งที่เป็นแบบนั้นทำไมจนป่านนี้…..
“คิดว่าริคุจังเองก็……มีส่วนผิดอยู่หน่อยๆนะ”
“เอ๊ะ ทำไมฉัน”
“ก็ริคุจังน่ะ ไม่ยอมมองผู้หญิงคนอื่นนอกจากฉันเลยนี่นา เพราะแบบนั้น….ก็เลยไม่เข้าใจ เพราะอยู่ในโลกที่มีแค่พวกเรามาตลอด……”
“มันก็ใช่อยู่หรอก…”
“คิดว่าบางทีฉันคงจะหลงรักริคุจังตั้งแต่ก่อนที่จะรู้ถึงความรู้สึกชอบซะอีก”
“——”
เผลอหยุดหายใจแบบไม่รู้ตัว
คำพูดของฮารุนสงบราวกับพูดความจริงอยู่
“ไม่รู้หรอกว่าชอบมานานแค่ใหน? ตอนที่อยู่ป.1 ก็เข้าไปอาบน้ำด้วยกันและนอนด้วยกันด้วย”
“นั่น สินะ”
“ตัวเองพูดเองมันก็ยังไงอยู่ แต่ว่ามันเป็นธรรมดาที่จะชอบริคุจัง ก็เลยไม่ได้รู้ตัวละมั้ง…… อีกอย่างเพราะว่าริคุจังไม่ได้ไปคุยกับผู้หญิงคนอื่นก็เลยไม่มีจังหวะให้รู้สึกหึงหวงเลย…”
ฮารุโนะพึมพำราวกับแก้ตัว
เมื่อก่อนผมไม่ได้ต้องการอะไรจากฮารุโนะและไม่ได้สนใจผู้หญิงคนอื่นนอกจากฮารุโนะ
“ฉันเนี่ยโหดร้ายจังเลยเน๊าะ หลังจากที่ทำร้ายริคุจังไป ก็ยังมาพูดแบบนี้ในห้องของคุณแฟนอีก….”
เหมือนกำลังโทษตัวเองอยู่ พอมองดีๆตาเองก็กำลังแดงอยู่
“จริงๆแล้วน่ะนะ ไม่ว่ายังไงก็อยากจะเคียงข้างริคุจัง อยากให้มีแค่ฉันที่เป็นคนพิเศษของริคุจัง ไม่อยากให้……อายานะจังเอาริคุจังไปเลย….!”
“ฮารุโนะ…”
“แต่ก็คบกันไปแล้ว……ถ้าเกิดริคุจังเลือกอายานะจังแล้ว….มันก็ไม่มีทางอื่นนอกจากต้องทนสินะ…….”
คำๆนั้นกำลังฝืนอยู่อย่างชัดเจน
ตาก้มมองพื้นและกำลังใช้มือขวากำแขนซ้ายแน่น
“ฮารุโนะ ก็พูดไปหลายครั้งแล้วล่ะนะ ฉันกับโฮชิมิยะไม่ได้คบกันอยู่”
“ทำไมต้องโกหกด้วยละ? แก้แค้นเหรอ? ที่ถูกฉันสลัดรักไป?”
“ไม่ใช่ ฉันกับโฮชิมิยะไม่ได้คบกันอยู่จริงๆ”
“ถ้างั้นทำไมถึงมาค้างที่บ้านของอายานะจังละ?”
“ถ ถ้าจะให้พูด…..มันก็ยาวหน่อย”
“พูดมา”
พอที่ถูกฮารุโนะจ้องมาผมก็ตัดสินใจที่จะพูดหลังจากที่ลังเล
เรื่องวันที่ถูกฮารุโนะสลัดรักแล้วไปที่ภูเขาเพื่อฆ่าตัวตาย เรื่องที่แวะเข้าร้านสะดวกซื้อระหว่างทางแล้วได้ไปช่วยโฮชิมิยะที่ถูกปล้น เรื่องที่โฮชิมิยะร้องไห้แล้วบอกว่าอย่าฆ่าตัวตาย เรื่องที่ได้มาค้างที่บ้านของโฮชิมิยะ
และเรื่องที่ว่าตกเป็นเหยื่อของสตอร์กเกอร์และมาขอความช่วยเหลือ…
ทุกๆอย่าง เล่าไปทุกๆอย่าง
“……”
ฮารุโนะก้มหน้าลงและปิดปากสนิท
พอได้ยินว่าผมจะฆ่าตัวตายใบหน้าของฮารุโนะก็บิดเบี้ยวและทำท่าจะร้องไห้
คงกำลังเรียบเรียงหลายๆอย่างในหัวอยู่แน่ๆ
“ฮารุโนะ ไม่ต้องไปใส่ใจเรื่องที่ฉันจะฆ่าตัวตายก็ได้ ยังไงมันก็จบไปแล้ว”
พยามพูดไปให้ร่าเริงที่สุดแต่ว่า ฮารุโนะก็พึมพำเบาๆว่า[…..ใส่ใจสิ]
“เอ๊ะ?”
“ส…..ใส่ใจสิ! ก็ตัดสินใจไปแล้วว่าจะใส่ใจ!”
ฮารุโนะยืนขึ้นและจนโกนออกมาด้วยพลังทั้งหมดจนเหมือนจะอาเจียนออกมาเป็นเลือด
“ฮารุโนะ เสียงดัง……..”
“ในตอนที่ริคุจังเหลือตัวคนเดียว ฉันน่ะคิดนะ!? ว่าทำอะไรได้บ้างเพื่อริคุงจัง! ว่าจะทำยังไงได้บ้างเพื่อเยียวยาหัวใจของริคุจัง…..ทั้งที่เป็นแบบนั้น ฉันกลับ…..ไล่ต้อนริคุจัง! มันก็ต้อง…ใส่ใจสิ!”
ในตอนท้ายที่ฮารุโนะตะโกนสุดเสียงและปลดปล่อยอารมณ์น้ำตาก็ไหลออกมา
น้ำตาเอ่อลงมมาทีละหยดไหลลงไปที่แก้มและจรดลงที่ปลายคาง
การที่ได้เห็นน้ำตาของฮารุโนะแบบนี้อาจจะเป็น……ครั้งแรกเลยก็ได้
“ต่อให้ริคุจังจะยกโทษให้แล้ว….ฉันก็จะไม่ยกโทษให้ตัวเองหรอกนะ…!”
“คือ ถ้าดูจากผลลัพธ์ฉันก็ยังมีชีวิตอยู่นี่ไง เน๊าะ?”
“ไม่เกี่ยวกันสักหน่อย! ถ้าเกิดไม่มีอายานะจังอยู่….ริคุจังก็ตายไปแล้วไม่ใช่รึไง! ฉันเป็นคนที่ฆ่าริคุจังนะ!”
“จ ใจเย็นๆก่อน”
ฮารุโนะกระวนกระวานขึ้นเรื่อยๆ
ผมยืนขึ้นและพยายามปลอบ
“ไม่เอาแล้ว! ฉันน่ะ….ตายๆไปซะได้ก็ดี!”
“ฮารุโนะ!”
ผมกอดเพื่อนสมัยเด็กที่กำลังร้องไห้อยู่ตรงหน้าอย่างหุนหัน
ฮารุโนะอาละวาดและดิ้นอยู่ในอ้อมแขน แต่ก็ค่อยๆฟื้นคืนสติขึ้นมาแล้ว
“……ริคุจัง?”
“อย่าพูดว่าจะตายเลยนะ”
ตอนนี้ คิดจากก้นบึ้งจากหัวใจว่า….ดีจริงๆที่ไม่ได้ฆ่าตัวตายไป
ถ้าเกิดผมตายไปล่ะก็ ฮารุโนะจะต้องไล่ตามมาแน่ๆ
“ถ้าคนที่รักตายไป ต่อจากนี้จะใช้ชีวิตด้วยแบบใหนกันเล่า”
“……ริคุจังเองก็…..พูดได้ที่ใหนละ”
“มันก็จริงนั่นแหละนะ แต่ว่า นั่นก็คือทั้งหมดที่ฉันชอบฮารุโนะแล้วไงละ”
“……ฉันเองก็ชอบริคุจัง ก็ชีวิตของฉันเกินครึ่งอยู่กับริคุจังนะ….”
“……”
“……”
จากที่อลม่าน เวลาที่เงียบสงบก็ไหลผ่าน
“……”
“……”
เรียกชื่อเป็นสัญญานงั้นสินะ
ฮารุโนะหลับตาและยกคางขึ้น
เข้าใจได้ด้วยสัญชาตญาณว่าต้องการอะไร
ผมเอาหน้าเข้าใกล้และจะเอาปากประกบ—
—คุโรมิเนะคุง
“……โฮชิมิยะ?”
“เอ๊ะ?”
พอใกล้จะจูบผมก็หยุดขยับ ฮารุโนะลืมตาก็และประหลาดใจ
“อ๊ะ ไม่ใช่นะ….ยังไงดีละ มันนึกถึงโฮชิมินะ…..อ้าว?”
“งั้นเหรอ…..เป็นแบบนั้นจริงๆด้วยสินะ”
“ม ไม่ใช่นะ นี่น่ะ…..แบบว่า….ขอโทษ”
ไว้ว่าจะพูดอะไรออกไป ผมในตอนนี้ก็แย่สุดๆ
เพราะว่าเข้าใจถึงเรื่องนั้นเลยพูดอะไรออกไปไม่ได้
คำพูดที่ทำลายบรรยากาศ
จะถูกฮารุโนะด่าแบบใหนกันนะ
ทว่าฮารุโนะกลับยิ้มราวกับว่าโอบกอดทุกๆอย่างเอาไว้
“ไม่เป็นไรหรอก ริคุจัง”
“……ฮารุโนะ?”
“กับอายานะจังเองก็ชอบใช่มั้ยละ?”
“อือ….”
ผมตกหลุมรักผู้หญิงสองคนพร้อมๆกัน
แต่ว่า ความรู้สึกที่มีให้กับโฮชิมิยะนั้นต่างออกไปจากความชอบที่มีให้ฮารุโนะ แต่ถ้าจะให้ตั้งชื่อกับความรู้สึกนี้ก็คงคิดอะไรไม่ออกนอกจาก[ชอบ]
“ฉันน่ะชอบริคุจัง ชอบมากซะจนพื้นที่ในชีวิตของฉันแทบจะมีแต่ริคุจังเลยล่ะ”
“อือ….”
“เพราะงั้น……สุดท้ายแล้วการทำให้ริคุจังมีความสุขคือที่สุดจริงๆนั่นแหละ”
“เอ่อ….ก็คือ?”
“ถ้าริคุจังเลือกอายานะจัง….ฉันก็จะยอมรับมัน”
“น นั่นมัน…..”
“แน่นอนว่าการที่ทั้งสองคนสนิทกันจะทำให้หงุดหงิดกับอิจฉาสุดๆเลยก็เถอะนะ”
ขนะที่ยิ้มให้เห็นฟันสีขาวฮารุโนะก็ทวนคำพูดว่า[เพราะว่าฉันเป็นผู้หญิงที่อยากจะผูกขาดเอาไว้คนเดียวไงละ]
“ฟังนะ ฉันน่ะกับฮารุโนะจริงๆแล้ว……..”
“ไม่ต้องรีบตอบตอนนี้ก็ได้ ต่อจากนี้ก็ใช้เวลาในแต่ละวันค่อยๆคิดอย่างช้าๆ คิดว่าคงจะได้เข้าใจความรู้สึกของตัวเองด้วยจังหวะอะไรสักอย่างเหมือนกับฉัน”
“……เข้าใจถึง……ความรู้สึกของตัวเอง….”
“อื้อ ยังจะพักอยู่ที่บ้านของอายานะจังอยู่ใช่มั้ยละ? ตอนที่อยู่ด้วยกันก็จะรู้……..นี่ริคุจัง จำเป็นต้องอยู่ในห้องเดียวกันด้วยเหรอ? กรงหมาดีกว่ามั้ย?”
“ไม่แปลกไปหน่อยเหรอ? ข่มแหงสิทธิมนุษย์ไม่ใช่รึไงนั่น?”
“ก็มัน……ไม่ชอบเวลาที่ริคุจังอยู่กับผู้หญิงคนอื่นนี่นา”
ฮารุโนะใช้ปลายนิ้วขีดเขียนที่หน้าอกของผม เพื่อนสมัยเด็กที่งอนอยู่น่ารักชะมัด ถึงอย่างนั้นการที่เลือกกรงหมานี่ยังไงก็แปลก
“ฉันคิดว่าต่อจากนี้คงได้หึงหวงหลายต่อหลายครั้งเลยล่ะ แค่จินตนาการไปถึงก็ไม่ชอบแล้ว”
“จินตนาการถึงอะไรเหรอ?”
“ภาพที่ริคุจังคุยกับผู้หญิงคนอื่นนอกจากฉัน”
พูดเท่าที่มีก็คืออยากจะผูกขาดอย่างรุนแรงจริงๆด้วย แค่คุยก็ไม่ได้งั้นเหรอ
“ทั้งที่จนถึงตอนนี้ไม่เคยจินตนาการถึงแท้ๆนะ แต่ว่า ถึงอย่างนั้นความสุขของริคุจังก็ต้องมาก่อน”
“ขอบคุณนะ”
ถึงฮารุโนะจะเต็มไปด้วยความหึงหวงก็ยังคิดถึงผมอยู่
เพื่อนสมัยเด็กของผมเป็นผู้หญิงที่วิเศษจริงๆเลยนะ
“ก็จะเช็คอีกรอบอยู่หรอกนะ แต่ว่าริคุจังน่ะไม่ได้คบกับอายานะจังใช่มั้ย?”
“อือ”
“แต่ก็ชอบอายานะจัง….”
“เป็นแบบนั้นละมั้งนะ….”
โฮชิมิยะเป็นผู้มีพระคุณที่ช่วยที่ชีวิตผมไว้
ฮารุโนะเป็นผู้มีพระคุณที่คอยสนับสนุนชีวิตผม
ไม่ว่าคนใหนก็รู้สึกว่าเลือกไม่ได้
ก็ไม่ได้คิดหรอกว่าตัวเองอยู่ในฐานะที่เลือกผู้หญิงได้
ความรู้สึกของโฮชิมิยะนั้นสำคัญกว่าสิ่งใหนๆ มันช่วยไม่ได้ที่จะสงสัยว่าโฮชิมิยะคิดยังไงกับผม
“จนกว่าริคุจังจะให้คำตอบ…ฉันจะรอนะ”
“แต่ก็จะหึงหวงด้วย?”
“อือ”
ฮารุโนะตอบในทันที ว่าจะรอคำตอบแต่ความอยากที่จะผูกขาดก็ยังคงอยู่……
ในอีกแง่ก็คือเป็นกรอบความคิดที่ชาญฉลาด
แต่ก็นะ พอตีความความรู้สึกของกันและกันแล้วรู้สึกเหมือนความขมขื่นละลายหายไปเลย
จะบอกว่าก้าวหน้าได้รึเปล่านะ ผมได้รู้ความรู้สึกจริงๆของฮารุโนะ ส่วนฮารุโนะก็ได้รู้ความรู้สึกจริงๆของผม
“ไม่เป็นไรหรอก ต่อให้ริคุจังเลือกอายานะจังก็จะไม่เจ็บแค้นใจหรอกนะ… ถึงจะหงุดหงิดแล้วก็ร้องไห้ แล้วก็อาละวาดจากความหึงหวงทุกวันเลยก็เถอะ”
…….ภัยคุกคามแบบอ้อมๆใช่มั้ยนั่น?
======จบตอน======
ใครจะลงเรือใหนจังหวะนี้ต้องเลือกแล้วนะ
ーーーーーーーーーーーー
ติดตามผลงานอื่นๆกับสนับสนุนผู้แปลได้ที่
ดอกไม้ไฟ | Facebook
![[WN]Konbini gōtō kara tasuketa jimi ten’in ga, onaji kurasu no ubude kawaii gyarudatta](https://novel00.net/wp-content/uploads/2022/08/WNKonbini-goto-kara-tasuketa-jimi-tenin-ga-onaji-kurasu-no-ubude-kawaii-gyarudatta-150x150.jpg "[WN]Konbini gōtō kara tasuketa jimi ten’in ga, onaji kurasu no ubude kawaii gyarudatta")
![[WN]boku ni kyomi wo nakushita motokano to osananajimi na kon kano ga naze ka shurabatteru](https://novel00.net/wp-content/uploads/2022/07/WNboku-ni-kyomi-wo-nakushita-motokano-to-osananajimi-na-kon-kano-ga-naze-ka-shurabatteru-211x300.jpg "[WN]boku ni kyomi wo nakushita motokano to osananajimi na kon kano ga naze ka shurabatteru")
