นักแสดงนำอีธาน
“รบกวนเอาน้ำร้อนมาให้ฉันหน่อย” ซือเหยี่ยนเอ่ยปากอีก
“ได้ครับ จะไปเตรียมมาให้นะครับ” ผู้จัดการไนต์คลับลูบหน้าผากที่ชุ่มไปด้วยเหงื่อ รีบไปรินน้ำมาให้ซือเหยี่ยน
หลังจากเขาออกไป ซือเหยี่ยนนั่งเชิดมุมปากขึ้นเล็กน้อย เป็นนิสัยเคยตัวของเจียงมู่เฉินจริงๆ เหมือนกับที่เขาคิดไว้ไม่มีผิด
ซือเหยี่ยนนั่งพิงโซฟาเอาขายาวไขว้ซ้อนกัน นึกถึงคำพูดเมื่อครู่ของเจียงมู่เฉินขึ้นมา เป็นไปตามจริงอย่างที่เขาพูด เมื่อคืนไม่มีเจียงมู่เฉินอยู่ข้างกาย ยังไม่ค่อยชินแล้วจริงๆ
ซือเหยี่ยนหลับตาลง ไม่รู้ว่ากำลังคิดถึงอะไรอยู่ ใบหน้าแสนเย็นชาแต่แฝงความรู้สึกพะเน้าพะนอเกินจะเอ่ยได้
…
นอนหลับยาวจนถึงหกโมงเย็น เจียงมู่เฉินเพิ่งจะรู้สึกตัวตื่นขึ้นมา นอนเอ้อระเหยอยู่บนเตียงอยู่สองสามนาทีถึงลุกออกจากเตียง
เวลาหกโมงครึ่ง เจียงมู่เฉินถึงเดินเอื่อยๆ ลงมาชั้นล่าง
คืนนี้ไนต์คลับหลานเยี่ยคึกคักเป็นพิเศษ ผู้คนจำนวนไม่น้อยตั้งใจรีบมา ทั้งหมดก็เพื่อราชา อีธาน
เป็นที่รู้กัน อีธานคือบุคคลลึกลับที่สุดคนหนึ่งของถานโจว ทุกครั้งจะสวมหน้ากากมา เห็นใบหน้าได้ไม่ชัดเจน ยามเต้นรำกลับมีเสน่ห์เย้ายวนใจอย่างบอกไม่ถูก หากได้สบตา แม้แต่วิญญาณก็ถูกกระชากไปได้
อีกอย่างโชว์ของเขาไม่ใช่ว่าอยากจะดูก็ดูได้
การแสดงของอีธานขึ้นอยู่กับอารมณ์ของเขา บางครั้งในหนึ่งเดือนก็ปรากฏกายสามครั้ง บางคราครึ่งปีหนึ่งปีก็ไม่ปรากฏกายมาเลยสักครั้ง
ดังนั้น เอ่ยถึงหลานเยี่ยไม่มีใครไม่รู้จัก ‘อีธาน’
“ได้ยินว่าคืนนี้อีธานจะโชว์ระบำเปลื้องผ้า” คนข้างๆ คุยซุบซิบเรื่องนี้ด้วยความตื่นเต้นดีใจไม่หยุดปาก
“ฉันมาหลานเยี่ยตั้งหลายปี นี่เป็นครั้งแรกที่จะได้เห็นเขาระบำเปลื้องผ้า”
“ทันทีที่ทราบข่าวว่าคืนนี้อีธานจะมา ฉันก็รีบมาทันที ใครจะรู้ว่าถ้าพลาดครั้งนี้ ครั้งต่อไปจะมาเมื่อไหร่”
ซือเหยี่ยนนั่งฟังได้ยินข้างหูอยู่ตลอดเวลา เขาหรี่ตาลงเล็กน้อย ลางสังหรณ์บอกเขาว่าจะมีเรื่องสำคัญอะไรเกิดขึ้น
…
เวลาหนึ่งทุ่มตรง ผู้คนอุ่นหนาฝาคั่งเต็มหลานเยี่ยคึกคักจนถึงขีดสุด ทุกคนจดจ้องไปยังเวทีเต้นรำ ตั้งหน้าตั้งตารอคอยอย่างใจจดใจจ่อ
ทันใดนั้นเงาคนๆ หนึ่งก็เดินออกมาอย่างช้าๆ แสงไฟสาดส่องกระทบเรือนร่างของเขา เสื้อเชิ้ตสีขาวของเขาหลวมโคร่งคลุมเรือนกาย ไม่รู้ตั้งแต่เมื่อไหร่ที่กระดุมสองเม็ดบนถูกปลดออก ทั่วร่างฉายความกรีดกรายออกมา
ทันทีที่เขาปรากฏกาย คนทั้งหลานเยี่ยก็เสียการควบคุม ถ้าไม่ใช่ว่าได้มีการเตรียมการไว้ล่วงหน้า คาดว่าคงจะมีคนพุ่งตัวขึ้นไปอย่างไม่คิดชีวิต
เจียงมู่เฉินสวมหน้ากากที่ทำมาพิเศษ ไม่ค่อยจะเหมือนกันกับคราวก่อนที่ขึ้นไปเต้นตามสบายแล้วแต่จะเต้น หน้ากากครั้งนี้เป็นสัญลักษณ์ตัวแทนของอีธาน เผยให้ใบหน้าเพียงครึ่งที่แต่งเติมเพิ่มสีสันเข้าไป
ไม่ว่าใครก็ดูไม่ออก ไม่มีใครคาดคิดว่าปีศาจแสนยั่วเสน่ห์ในร่างคนบนเวทีนี้จะคือคุณชายน้อยตระกูลเจียงผู้เย่อหยิ่งคนนั้น
เท้าเปล่าก้าวขึ้นไปบนเวที ผิวขาวบริสุทธิ์ย่ำเหยียบบนพื้นหลากสี ช่างเย้ายวนใจไม่ธรรมดา
ก่อนอีธานจะเดินถึงฟลอร์เต้นรำ กวาดสายตาเล็กน้อยมองไนต์คลับที่มืดสลัว ณ มุมๆ หนึ่งพบเงาอันคุ้นเคยของใครบางคน เขาอดที่จะยกยิ้มมุมปากขึ้นไม่ได้
สายตาซือเหยี่ยนจับจ้องการปรากฏกายของอีธานเพียงชั่วพริบตา ม่านตาหดเกร็งรุนแรง
นึกไม่ถึงว่าอีธานคนนี้ก็คือเจียงมู่เฉิน ไม่ว่าเจียงมู่เฉินปกปิดอำพรางแค่ไหน ซือเหยี่ยนก็จะมองออกตั้งแต่คราแรก
เขากำแก้วในมือแน่น แรงมหาศาลราวกับจะบีบให้แก้วนี้แตกเป็นเสี่ยงๆ ได้
เจียงมู่เฉินเห็นใบหน้าที่เริ่มเปลี่ยนสีทีละนิดของเขา แล้วยกยิ้มยั่วยุให้
ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ที่เสียงเพลงดังขึ้น เจียงมู่เฉินร่อนร่ายเรือนกาย ทุกอณูผิวเปล่งปลั่งเสริมเสน่ห์เฉพาะตัวของเจียงมู่เฉิน
มือเรียวยาวขาวผ่องวางบนเสื้อเชิ้ตสีขาวด้านหน้า วนอ้อยอิ่งไปมาไม่หยุด คว้าสายตาของทุกคนไว้แน่นสนิท ท่ามกลางการรอคอยของผู้ชม เขาได้ปลดกระดุมลง
เรือนผิวขาวผ่องเผยออกมา เขายิ้มเบาๆ พลางเปลื้องเสื้อผ้าบนกายออก ทีละนิดตั้งแต่ไหล่มนลงมายังแผ่นหลัง
จนค่อยๆ เผยหน้าท้องแสนแบนราบ…
