ZOMBIE SISTER STRATEGY- ซอมบี้สาวเจ้าแผนการ – ตอนที่ 24-25 : ความเป็นอิสระหรือการพึ่งพา, ฟ้าผ่าทันที

ในขณะที่พูดหวงเสี่ยวส่งสัญญาณให้คนอื่น ๆ ในทีมด้วยสายตาของเขา

 

“ ใช่ กัปตัน  รองกัปตันพูดถูก  หากเราติดตามกองทัพเราจะไม่ได้อะไรเลย  นิวเคลียสซอมบี้ที่เราจะได้รับจากการล่าซอมบี้โดยมากสำหรับพวกเขาจะไม่เกินกว่าที่เราจะทำได้ด้วยตัวเอง”

 

“แน่นอน! ยิ่งกว่านั้นเราได้พบกับซอมบี้ระดับสูงแล้วในตอนนี้  ฉันไม่คิดว่าเธอจะไปไหนไกล เราอาจพบเธออีกครั้งหากเรายังตามล่าอยู่ ทำไมเราต้องติดตามกองทัพ?”

 

“นอกจากนี้  พวกเรายังมีกันหลายคน   หากเราพบซอมบี้ระดับสามก็ไม่มีทางที่เราจะปล่อยเธอไป  แม้ว่าเราจะชนเข้ากับระดับสี่ แต่เราก็ยังมีโอกาสที่ดีต่อมัน  แม้ในกรณีที่เลวร้ายที่สุดถ้าเราไม่สามารถเอาชนะซอมบี้ได้ เราจะวิ่งหนีไม่ได้เหรอ? บางทีเราสามารถฆ่าซอมบี้ระดับสี่ได้ด้วยการเข้าร่วมกองกำลัง  หากสิ่งนั้นเกิดขึ้นเราจะได้รับโชคลาภใช่ไหม?นั่นจะเป็นข้าวหนึ่งถุงและผ้าห่มที่สะอาด!”

 

“ใช่แล้ว…” ผู้ที่ได้รับสัญญาณเงียบ ๆ ของหวงเสี่ยวก็เข้าร่วมการสนทนาทันทีเพื่อเข้าข้างเขา

 

เซี่ยต่งขมวดคิ้วและพูดด้วยท่าทางเย็นชา  “ไม่มีพวกเราคนใดเคยเจอซอมบี้ระดับสี่และเราไม่รู้ว่ามันแข็งแกร่งแค่ไหน  แต่ความรู้สึกของฉันไม่ผิดแน่”

 

“กัปตันตัวคุณเองเป็นคนระดับสี่ที่มีพลังอำนาจของไฟ คุณยังกลัวซอมบี้ระดับสี่อยู่หรือ? นั่นแหละสิ่งที่ผิด!”  หวงเสี่ยวพูดอย่างยิ้มแย้ม  แม้ว่าการแสดงออกของเขาจะเป็นกลาง แต่ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความริษยาและความเกลียดชัง

 

“ใช่!”

 

“แม้ว่าฉันจะอยู่ในระดับสี่ แต่ฉันก็ยังไม่แน่ใจว่าฉันสามารถเอาชนะซอมบี้ระดับสี่ได้แล้ว  นอกจากนี้ฉันได้ยินมาว่ามนุษย์ที่มีพลังอำนาจระดับสี่นั้นไม่เหมาะกับซอมบี้ระดับสี่”  มองดูคนเหล่านี้ที่ดูเหมือนจะไม่ชอบข้อโต้แย้งของเขา  เซี่ยต่งขมวดคิ้วด้วยความอดทน

 

ในขณะนั้นหวงเสี่ยวยักไหล่และพูดว่า“ ฉันไม่สนใจ ฉันจะไม่ติดตามกองทัพ นอกจากนี้พวกเขาอาจไม่อนุญาตให้เราเข้าร่วมพวกเขา”

 

นอกซะจากว่า ถ้าคนในกองทัพเห็นเขาในสถานะนี้   พวกเขาจะหัวเราะอยู่ด้านหลังของเขาใช่ไหม?

 

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ในที่สุดก็ทำให้เท้าของหวงเสี่ยวเคลื่อนที่  จากนั้นเขาก็เริ่มเดินไปในทิศทางอื่นก่อนคนอื่น

 

เซี่ยต่งเหลือบมองไปที่คนอื่น ๆ โดยสังเกตว่าหกหรือเจ็ดในเก้านั้นดูเหมือนจะไม่เต็มใจฟังเขา จากนั้นเขาก็ดูทิศทางที่หวงเสี่ยวไปไม่มีทางเลือกนอกจากถอนหายใจและพยักหน้า

 

“ เอาล่ะ เราออกจากที่นี่เดี๋ยวนี้”

 

แน่นอนเขารู้ว่าหวงเสี่ยวมีความรู้สึกเป็นศัตรูกับเขา ครั้งนี้นับตั้งแต่ที่พวกเขาออกจากฐานหลังวิ่งสวนทางกันกับเขาทำหน้าที่โดยไม่คำนึงถึงผลที่ตามมาอย่างหุนหันพลันแล่น

 

แน่นอนว่าเขามีเรื่องต่อว่ามากมายเกี่ยวกับหวงเสี่ยว  แต่ในฐานะกัปตันและผู้แข็งแกร่งที่สุดในทีม  เขาไม่สามารถทำอะไรได้เลยยกเว้นการปกป้องเพื่อนร่วมทีมทุกคนของเขาเหมือนพี่เลี้ยง   นอกจากนี้เขายังต้องคำนึงถึงความคิดเห็นที่เหลือของทีมด้วย  ท้ายที่สุดถ้าสมาชิกในทีมมีความแปรปรวนซึ่งกันและกันอาจนำไปสู่การแย่งชิงที่เป็นอันตราย

 

ดังนั้นเขาจึงพยายามอดทนกับพฤติกรรมที่ประมาทของหวงเสี่ยวตลอดเวลามานี้

 

………………………

 

 

หลังจากที่พวกเขาจากไปแล้ว อู่เฉิงเย่ว ก็มาถึงด้วยกองทัพนับพันที่น่าเกรงขาม

 

ด้านหน้าของกลุ่มมีรถดัดแปลงและออฟโรดหนักสามคัน  ยานพาหนะเหล่านี้ไม่เพียง แต่สามารถป้องกันกรงเล็บซอมบี้ได้  แต่ยังสามารถล้มกำแพงซอมบี้ใด ๆ ที่ขวางทางของพวกเขา  ในยุคหลังวันสิ้นโลกยานพาหนะทุกคันได้รับการเสริมด้วยหนามโลหะยักษ์ด้านหน้าซึ่งยื่นออกมาเหมือนเล็บขนาดใหญ่

 

เมื่อยานเกราะเหล่านี้ชนกับกำแพงซอมบี้  เลือดและชิ้นเนื้อจะกระเซ็นไปทั่วท้องฟ้า  ไม่มีอะไรสามารถหยุดยานพาหนะเหล่านี้ได้

 

ด้านหลังรถออฟโรดเหล่านี้มีน้ำหนักเพียงเล็กน้อย   รถบรรทุกของกองทัพสีเขียว  ปรับเปลี่ยนเพื่อการใช้งานจริงในโลกที่เต็มไปด้วยซอมบี้

 

คาราวานหยุดในพื้นที่ที่เซี่ยต่งและทีมของเขายืนอยู่นานมาแล้ว  ชายร่างสูงและแข็งแรงเป็นพิเศษออกมาจากรถคันแรก  ตามด้วยผู้ชายสองสามคนและกองทหาร

 

ทหารเหล่านี้ทำการทำลายล้างซอมบี้ที่อยู่รอบ ๆ และทำให้บริเวณนี้กลายเป็นที่ว่างเปล่าเมื่อพวกเขาลงจากรถ

 

ชายร่างสูงและแข็งแรงยืนอยู่ข้างหน้า  ตาแหลมของเขาสแกนบริเวณโดยรอบ  ดวงตาของเขาหยุดชั่วขณะหนึ่งที่เซี่ยต่งและทีมของเขายืนอยู่  จากนั้นก็ย้ายไป

 

ในเวลานี้ ชายคนหนึ่งปรากฏตัวจากด้านหลังพวกเขา  เขาเตี้ยกว่าผู้ชายข้างหน้า แต่รูปร่างของเขายังสามารถอธิบายได้ว่าสูงและตรง สีหน้าของเขาหล่อมาก ๆ  ดวงตาของเขาบรรจุรอยยิ้มที่แผ่วเบาที่สุด  และมุมปากของเขาใกล้จะโค้ง  มันเป็นแบบที่คนอื่นไม่สามารถบอกได้ว่าเขายิ้มหรือไม่

 

ผู้ชายคนนี้ดูอ่อนโยน  อบอุ่นและอ่อนน้อมถ่อมตน  อย่างไรก็ตาม เสื้อผ้าอำพรางที่เขาใส่อยู่เล็กน้อยช่วยลดความอบอุ่นอันอ่อนโยนของเขาและทำให้เขาจริงจัง  การปรากฏตัวของทหาร

 

ในช่วงเวลานี้ ไม่มีใครสามารถตรวจจับความรุนแรงที่เขาแสดงให้เห็นเป็นครั้งสุดท้ายเนื่องจากอู่วเถียนหยี่  อย่างไรก็ตามคิ้วของเขายังคงวาดด้วยรูปของความขมวดคิ้วเล็กน้อย

 

“มันเร็วเหลือเกินหรือเราจะบรรจุนิวเคลียสซอมบี้ระดับสี่อีกตัว” เขากล่าวขณะที่ถอนหายใจเล็กน้อย

 

ชายร่างสูงและแข็งแรงหันกลับมามองเขาแล้วก็พูดอย่างเย็นชาและพูดว่า “ทีมล่าซอมบี้นั่นคงไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามีเป้าหมายอะไรอยู่  หนึ่งระดับ – สี่  หนึ่งระดับ – สาม  และมนุษย์ผู้มีอำนาจสี่ระดับสองพร้อมกับคนธรรมดาสองสามคน…อืม…ต่อหน้าซอมบี้ระดับสี่  ทีมเช่นนี้เป็นเพียงบริการจัดส่งอาหาร  ฉันคิดว่าพวกเขาติดตามเราจะฉลาดกว่าเมื่อพวกเขาเห็นเรา  แต่ดูเหมือนว่าพวกเขาเป็นพวกโง่เขลา”

 

อู่เย่วเฉิงเปิดมุมปากเล็กน้อย แต่รอยยิ้มอันสดใสในดวงตาของเขาก็ไม่สดใส เขากล่าวว่า“ พวกเขาออกจากฐานเพื่อเสี่ยงชีวิตเพื่อชีวิตที่ดีขึ้น ความต้องการของผู้คนเป็นเช่นนี้ ยิ่งพวกเขาต้องการบางสิ่งพวกเขาก็ยิ่งยอมเสี่ยงเพื่อจะได้รับมัน”

 

ชายร่างสูงและแข็งแรงพยักหน้าเห็นด้วยจากนั้นก็หันกลับมาแล้วตะโกนไปที่ทหารเป็นโหลหรือนายทหารที่เป็นมหาอำนาจระดับสี่ด้านหลังเขา  “ทีมหนึ่งถึงห้านำกำลังของคุณออกไปและค้นหาบริเวณโดยรอบเพื่อหาสัญญาณของหลิงหลิง ทีมที่หกถึงสิบค้นหาซอมบี้ระดับสูงและตามล่าพวกมันมาให้ได้…แยกย้าย!”

 

“รับทราบ!” ท่ามกลางคนหลายสิบคนที่อยู่ข้างหลังเขา อีกสิบคนยืนอยู่ในความดูแลตอบกลับทันทีก่อนที่จะหันไปทำตามคำสั่ง  พวกเขารวบรวมคนของพวกเขาและกระโจนเข้าสู่การปฏิบัติการในทันที

 

ในขณะนั้นหญิงสาวคนหนึ่งลงจากยานพาหนะอย่างกังวลใจเล็กน้อย  เธอดูเหมือนจะอายุประมาณยี่สิบ แต่ในความเป็นจริงแล้วเธออายุยี่สิบสามปี  เธอมีความรู้สึกที่มีมนต์ขลังเกี่ยวกับตัวเธอที่เป็นของป่า

 

เธอไม่สวย แต่ก็ไม่ได้น่าเกลียดเช่นกัน   เธออาจนับได้ว่าเป็นคนสวยเหมือนสาวสวยข้างบ้าน  ใบหน้าของเธอสะอาดและดวงตาวาวของเธอค่อนข้างชัดเจน

 

ผู้หญิงคนนี้เป็นรองผู้บัญชาการของอู่เฉิงเย่วและชื่อของเธอคือเหมิงเอวี้ยซึ่งอยู่ในระดับห้ามีพลังทางพฤกษศาสตร์

 

ด้วยท่าทางร้อนรนใจของเหมิงเอวี้ยก็ก้าวไปหาอู่วเฉิงเย่ว จากนั้นคว้าแขนของเขาแล้วพูดว่า “พี่เย่ว ฉันสัมผัสได้! หลิงหลิงอยู่ใกล้ๆที่นี่! ความรู้สึกเบาบาง แต่มันอยู่ที่นี่”

 

ชายทั้งสองต่างก็เปลี่ยนการแสดงออกเมื่อได้ยินคำพูดของเธอ  รอยยิ้มจาง ๆ บนใบหน้าของอู่เฉิงเย่ว จางหายไปในขณะที่เขาจ้องมองที่เหมิงเอวี้ยอย่างหงุดหงิดถามอย่างกระตือรือร้นและตื่นเต้น    “ที่ไหน? ที่ไหน? เอวี้ยเธอรู้สึกถึงตำแหน่งของหลิงหลิงไหม?”

 

หากเหมิงเอวี้ยไม่ได้ยืนยันว่าหลิงหลิงเป็นอย่างไร  อู่เฉิงเย่วคงไม่สามารถสงบนิ่งได้เหมือนตอนนี้ เมื่อเขาได้ยินเหมิงเอวี้ยพูดว่าเธอรู้สึกถึงลูกสาวของเขา  ความรู้สึกของเขาที่ถูกควบคุมก็ถูกกวนขึ้นมาทันที เขาเริ่มกระสับกระส่าย

 

เหมิงเอวี้ยหลับตาและจมลงไปในความรู้สึกของเธอด้วยท่าทางที่จริงจัง  ทันใดนั้นเธอลืมตาขึ้นราวกับลำแสงที่พุ่งเข้าหาพวกเขาขณะที่เธอชี้ไปในทิศทางหนึ่งแล้วพูดว่า“ ทางนั้น”

 

ถัดไปเธอรู้สึกว่ามีร่างสองร่างฉายแวววาวขณะที่ชายสองคนอยู่ข้างหน้าเธอหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย

 

บทที่ 25 : ฟ้าผ่าทันที

 

ในอีกด้านหนึ่งหลินเสี่ยวได้เดินอ้อมและวิ่งไปที่ทุ่งสตรอเบอร์รี่ เธอไม่รู้ว่าพ่อของเด็กน้อยอยู่ในกลุ่มคนจำนวนมากนั้นด้วย

 

ในขณะนั้น  เธอกำลังดิ้นรนกับปัญหาที่ยากอย่างหนึ่ง – จะชักชวนเด็กหญิงตัวน้อยให้กินสตรอเบอร์รี่ได้อย่างไร?

 

นอกเหนือจากสีที่ผิดปกติของสตรอเบอร์รี่แล้ว   ไม่ต้องสงสัยเลยว่าพ่อแม่ของเด็กน้อยสอนให้เธอไม่กินสิ่งต่างๆนอกบ้านแน่  นอกจากนี้สตรอเบอร์รี่มีกลิ่นที่น่ากลัว  แม้ว่ากลิ่นจะหายไปในภายหลัง  หลินเสี่ยวไม่รู้ว่ามันเป็นเพราะการสูญเสียความสดหลังผ่านไปครู่หนึ่งหรือจากการล้างด้วยน้ำในทะเลสาบในพื้นที่ของเธอ

 

เด็กน้อยเต็มใจที่จะดื่มน้ำที่เธอเอามาให้ แต่หลินเสี่ยวไม่แน่ใจว่าเธอจะเต็มใจกินสตรอเบอร์รี่ที่เธอหาไปให้

 

ขณะที่เธอครุ่นคิดเรื่องนี้  หลินเสี่ยววิ่งไปที่ทุ่งสตรอเบอร์รี่เร็วขึ้น  อย่างไรก็ตามก่อนที่เธอจะไปได้ไกลเธอก็ถูกขวางไว้อีกครั้ง

 

มองดูแผงเหล็กกล้าอุปสรรคขวางเธอไว้ ซึ่งในทันใดนั้นก็ลอยขึ้นไปในอากาศพร้อมกับชี้ไปที่เธอ  หลินเสี่ยวไม่มีทางเลือกนอกจากต้องหยุด

 

“ทำไมมันถึงเป็นซอมบี้?” เสียงสับสนเกิดขึ้นข้างหลังเธอ

 

หลินเสี่ยวหันหัวไปอย่างเงียบ ๆ และเห็นชายร่างสูงสองคนยืนอยู่ข้างหลังเธอไม่เกินห้าเมตร เธอไม่ได้รู้สึกถึงการมาของพวกเขาเลย

 

ดวงตาสีเข้มของหลินเสี่ยวเปล่งประกายเมื่อเธอจำอู๋เฉิงเย่วได้  เธอต้องการที่จะเข้าไปในพื้นที่อวกาศของเธอในตอนนี้และนำตัวเล็กออกมาจากนั้นก็โยนเธอลงไปพื้นตรงหน้าเขาและวิ่งหนีไป  อย่างไรก็ตามปัญหาคือเธอไม่สามารถวิ่งหนีได้ภายใต้สายตาของชายสองคนนี้  สิ่งที่ดีที่สุดที่เธอจะหวังได้คือเข้าไปในอวกาศของเธออีกครั้งและซ่อนตัวอยู่ในนั้นโดยไม่ต้องออกมาข้างนอก

 

และเมื่อเธอนำลูกน้อยของเขาออกมา  ทั้งสองนี้อาจเคลื่อนไหวตรงเข้าหา

 

ในขณะที่เธอถูกแช่แข็งด้วยความไม่แน่ใจ  อีกด้านหนึ่ง  เสี่ยวหยุนหลงได้ทำการเคลื่อนตัวมาใกล้

 

หลิงเสี่ยวรู้สึกถึงความเย็นที่คมชัดไหลทั่วร่างกายของเธอ  ก่อนที่เธอจะรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นร่างกายของเธอก็ตอบสนองโดยสัญชาตญาณ  ทันใดนั้นเธอก็ยื่นเท้าของเธอกับพื้นและพลิกขึ้นไปในอากาศอย่างนุ่มนวลก่อนที่จะร่อนลงบนพื้นหลังจากที่มีหนามโลหะปักอยู่บนพื้น

 

‘เวรเอ้ย! พวกเขาไม่ทักทายดีๆเลย โจมตีทันที! ไม่มีช่องว่างสำหรับการเจรจาใด!’ หลินเสี่ยวสาปแช่งอยู่เงียบๆ สีหน้าของเธอเปลี่ยนไปเล็กน้อย ดุร้ายขึ้นเมื่อเธอโกรธ

 

“อ๊าาาาากส์!”  เธอแยกเขี้ยวและคำรามใส่ชายสองคนนั้น

 

อู่เฉิงเย่วมองการเคลื่อนไหวของเธอด้วยความประหลาดใจจากนั้นก็พูดกับเสี่ยวหยุนหลง “ดูเหมือนเธอจะไม่เหมือนซอมบี้อัจฉริยะระดับสามทั่วไป เธอตอบสนองอย่างรวดเร็วและหลบการโจมตีของนายได้”

 

เสี่ยวหยุนหลงยกคิ้วขึ้นและตอบกลับพร้อมกับร่องรอยความประหลาดใจในดวงตาของเขา  “ เธอเป็นบ้า”

 

ตอนนี้หลินเสี่ยวตระหนักว่าเธอจะต้องดูแปลก ๆ เหมือนเป็นซอมบี้ตัวจริงดังนั้นเธอจึงผ่อนการแสดงออกของเธอลง  แต่ไม่สามารถช่วยเธอไม่ให้กรอกตาได้หลังจากได้ยินคำพูดของเสี่ยวหยุนหลง

 

เธอกระตุกจมูกไปทางชายสองคน  พวกเขามีกลิ่นที่ดีมาก!  เลือดและเนื้อของมนุษย์มหาอำนาจระดับสูงได้รับการล้างจากพลังงาน และดูค่อนข้างบริสุทธิ์และอร่อย

 

อย่างไรก็ตาม เนื่องจากความรู้สึกที่แข็งแกร่งที่เธอสัมผัสได้จากชายสองคนนี้ หลินเสี่ยวเพียงแค่กล้าคิดที่จะแอบขโมยใครบางคน

 

อู่เฉิงเย่วหันหน้าของเขาเพื่อมองดูรอบ ๆ  ความสนใจของเขาไม่ได้เน้นไปที่ซอมบี้ตัวนี้ตรงหน้าเขา  ทั้งหมดที่เขาต้องการคือการหาลูกสาวของเขาให้พบโดยเร็วที่สุด

 

เสี่ยวหยุนหลงจ้องมองที่หลินเสี่ยวตลอดเวลา ดังนั้นเขาเห็นได้ชัดว่าเธอกลอกตา ดวงตาเหล่านั้นเป็นสีดำบริสุทธิ์ แต่อย่างใดเขาก็จำได้ว่าดวงตาของเธอสั่นคลอน  จากนั้นเขาเห็นซอมบี้ตัวเมียนี้แอบเข้ามาหาเขาพร้อมกับความหิวที่ไม่มีผิดพลาดจากท่าทางนั้น  เสี่ยวหยุนหลงเข้าใจรายละเอียดทั้งหมดด้วยตาของเขา

 

เขารู้สึกว่ามีบางสิ่งที่แตกต่างเกี่ยวกับซอมบี้ตัวนี้  ดังนั้นเขาจึงจ้องมองที่หลินเสี่ยวด้วยความสนใจ

 

ด้วยเหตุผลบางอย่างหลินเสี่ยวไม่สามารถอ่านความคิดของชายสองคนนี้ได้  อาจเป็นเพราะพวกเขาแข็งแกร่งเกินไปและพลังของพวกเขาขัดขวางความรู้สึกของเธอ

 

เธอไม่กล้าเคลื่อนไหวใด ๆ รู้สึกหนังศีรษะของเธอมึนงงขณะที่ชายร่างสูงคนนี้อยู่ข้างหน้าเธอ จ้องมองเธอ เธอกลัวว่าถ้าเธอเคลื่อนไหวเพียงเล็กน้อยชายสองคนจะพุ่งเข้าทำลายเธอ  เธอไม่แข็งแรงพอที่จะเอาชนะพวกเขาดังนั้นเธอจึงต้องเจียมเนื้อเจียมตัว

 

เธอไม่สามารถพาคนออกจากพื้นที่อวกาศของเธอด้วยความคิดของเธอ  วิธีเดียวที่เธอสามารถทำได้คือเข้าไปข้างในแล้วพาคนนั้นออกมากับเธอ  เธอคิดว่าอาจเป็นเพราะระดับพลังงานของเธอยังไม่สูงพอสำหรับพัฒนาการบรรลุไปถึงขึ้นนั้น  อย่างไรก็ตาม เธอเชื่อว่าเมื่อเธอมีพลังงานและปรับปรุงระดับของเธอ ทั้งสองอย่างจะทำได้  เธอจะสามารถควบคุมสิ่งต่าง ๆ ในพื้นที่อวกาศของเธอโดยตรงด้วยความคิดของเธอ

 

เธอรู้สึกถึงพลังของเธอในแง่มุมนี้ได้เล็กน้อย

 

ในตอนนั้นเหมิงเอวี้ยก็มาถึงที่ตรงนี้

 

เธอมองที่หลินเสี่ยวขึ้นลงด้วยความประหลาดใจ จากนั้นโพล่งออกมาว่า “แปลก! มันจะเป็นซอมบี้ได้อย่างไร? พี่เยว่เธอมีกลิ่นหลิงหลิง!”

 

เมื่อได้ยินสิ่งนี้การแสดงออกของอู่เฉิงเย่วก็เปลี่ยนไปทันที  แสงเย็นจัดที่คมชัดจากดวงตาของเขาส่งไปยังหลินเสี่ยว

 

หลินเสี่ยวตกใจกับคำพูดของเหมิงเอวี้ย  ก่อนที่เธอจะเข้าใจว่าผู้หญิงคนนี้ได้กลิ่นอู่หลิงหลิงจากร่างกายของเธออย่างไร  ในทันใดความรู้สึกรุนแรงก็ลุกขึ้นในหัวใจของเธอและสั่นระรัวลงมาตามกระดูกสันหลัง

 

บูมมม!

 

สายฟ้าสีม่วงฟาดลงมาจากท้องฟ้าและผ่าที่หัวหลินเสี่ยวภายในพริบตา!  ในเวลาเดียวกันก็ได้ยินเสียงกรีดร้อง

 

“ พี่เยว่ ไม่!”

 

หลินเสี่ยวไม่มีเวลาหลบ  เมื่อเธอรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นสายฟ้าฟาดก็ตกลงบนหัวของเธอแล้ว ร่างกายทั้งหมดของเธอสั่นสะเทือนและจากนั้นเธอรู้สึกว่ามันชาและแข็งทื่อ แม้ว่าเธอจะไม่รู้สึกเจ็บปวด แต่เธอก็ไม่สามารถเคลื่อนไหวได้

 

ในขณะเดียวกันเกิดกลิ่นเผาไหม้ที่เข้มแรงล้อมรอบร่างกายของเธอ

 

เหมิงเอวี้ยจับแขนของอู่เฉิงเย่วอย่างโกรธเคืองและพูดว่า “พี่เยว่! พี่กำลังทำอะไร? ฉันจะตรวจจับบรรยากาศของหลิงหลิงได้อย่างไร? ถ้าพี่ฆ่าเธอ?”

 

อู่เฉิงเย่วยิ้มให้เธอแล้วพูดว่า  “ไม่ต้องกังวล  ฉันควบคุมพลังของฉัน ฉันจะไม่ฆ่าหล่อน ฉันแค่ปิดกั้นหล่อนชั่วคราว “

 

เหมิงเอวี้ยถอนหายใจด้วยความโล่งอก  เธอกลัวว่าอู่เฉิงเย่วจะใส่อารมณ์เกินไปและอาจเผาซอมบี้ให้เป็นเถ้าถ่าน

 

“อ๊าาาากส์!” ในที่สุดหลินเสี่ยวก็หายจากอาการชาและเธอก็ส่งเสียงคำรามออกมา

 

การถูกฟ้าผ่านี่มันแย่นะ โชคดีที่เธอมีร่างซอมบี้  ไม่เช่นนั้นความเจ็บปวดจะฆ่าเธอใช่ไหม? ถึงกระนั้นการโดนฟ้าผ่าก็ไม่สนุกแม้แต่กับซอมบี้

 

เธอตาพร่าและมึนหัวนิดหน่อย  ร่างกายของเธอไม่ได้รับความเจ็บปวดมากมาย แต่ถูกปิดการเคลื่อนไหวนอกจากนี้เธอยังรู้สึกถึงคลื่นแห่งความเจ็บปวดหมองเศร้าที่กระจายออกมาจากหน้าอกของเธอ  การจำกัด ลมหายใจในจินตนาการของเธอ

 

อาการเจ็บทื่อที่หน้าอกของเธอดูเหมือนจะมาจากจิตวิญญาณของเธอทำให้เธอรู้สึกไม่สบายใจอย่างยิ่ง

 

ไอ้บ้า!  สิ่งที่เธอต้องการทำคือการคืนสิ่งเล็กน้อยให้กับชายผู้นี้  แต่เขาก็โจมตีเธอด้วยสายฟ้า!   ในทันใดนั้น  เธอตัดสินใจแล้วว่าจะไม่คืนเด็กน้อยให้แน่!

 

ช่วงเวลาที่ความคิดนี้เกิดขึ้นกับเธอ  หลินเสี่ยวคำรามอย่างโกรธแค้นทั้งสามคน จากนั้นก็พุ่งขึ้นกลางอากาศและหายไป  ปล่อยให้ทั้งสามคนรุมจ้องมองที่จุดที่เธอได้หายไป

 

“ เธอ…ทำไมเธอหายไปแล้ว?” เหมิงเอวี้ยเบิกตาเธอมองตรงไปข้างหน้าด้วยความสับสน

 

“ พลังอวกาศ?” เสี่ยวหยุนหลงขมวดคิ้วของเขาเช่นกัน

 

“เธอเป็นซอมบี้ระดับสี่!” ใบหน้าของอู่เฉิงเย่วมืดลงเล็กน้อย

 

ทั้งสามคนปล่อยให้ซอมบี้ระดับสี่หายไปต่อหน้าต่อตา  หรือมากกว่านั้นซอมบี้หายไปจากพวกเขา!

 

ตอนนี้เหมิงเอวี้ยรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นเช่นกัน  ทันใดนั้นดวงตาของเธอก็เปล่งประกายขณะที่เธอพูดว่า  “งั้นหลิงหลิงก็อยู่ในพื้นที่อวกาศของเธอ!”

ZOMBIE SISTER STRATEGY

ZOMBIE SISTER STRATEGY

คำโปรย หลินเสี่ยวจำไม่ได้ว่าในช่วงห้าปีที่ผ่านมานับตั้งแต่หลังโลกเกิดวันสิ้นโลกขึ้น เธอตื่นขึ้นมาเพียงเพื่อจะพบว่าตัวเองกลายเป็นทารกแรกเกิด มหาอำนาจแห่งซอมบี้ ในร่างกายที่เคยเป็นของผู้หญิงชั่วร้ายและฉาวโฉ่! เมื่อเด็กหญิงถูกลักพาตัวและพ่อของเธอถูกข่มขืน กลุ่มทำให้เธอเสียชีวิตด้วยการลงมือประทุษกรรมเธอ มันเป็นสิ่งที่ติดพันเธอไปตลอดชีวิต ชีวิตของหลินเสี่ยวไม่มีทางเลือกนอกจากจัดการกับผลที่ตามมาในขณะที่พยายามคิดถึงเรื่องราวในอดีตของเธอและชะตากรรมของคนที่เธอรัก สำหรับพ่อของเด็กหญิงตัวน้อยนั้นเขาไม่สามารถต่อสู้ได้เลยหรือ? เขาเป็นมนุษย์แต่ทำไมเขาถึงกัดซอมบี้? เธอเป็นซอมบี้! เธอควรเป็นคนกัด! ……………………………………… #โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน อาจมีคำหยาบและคำบรรยายภาพที่รุนแรง H18+ # เหนืออื่นใด การอ่านนิยายเป็นอรรถรสของจินตนาการและการผ่อนคลาย # ถ้าอยากคิดว่าเป็นตัวละครตัวใด คี้ด คิดได้เลยจ้า โลกของจินตนาการ เรามีเสรี

Options

not work with dark mode
Reset